ZNAJEWSKI CZESŁAW, dyrektor Stoczni Gdańskiej
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''CZESŁAW ZNAJEWSKI''' (1 I 1919 Bedlno koło Kutna – 30 VIII 1990 Gdynia), dyrektor [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej]]. W latach 1937–1939 uczeń zawodu oraz elektroinstalator w firmie „Zarzycki” w Łodzi. W 1940 zesłany na roboty przymusowe do Niemiec, skąd w 1945 przyjechał na Wybrzeże. W 1945–1948 brygadzista i mistrz w Warsztatach Remontowych Urzędu Morskiego w Gdańsku.<br/><br/> | '''CZESŁAW ZNAJEWSKI''' (1 I 1919 Bedlno koło Kutna – 30 VIII 1990 Gdynia), dyrektor [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej]]. W latach 1937–1939 uczeń zawodu oraz elektroinstalator w firmie „Zarzycki” w Łodzi. W 1940 zesłany na roboty przymusowe do Niemiec, skąd w 1945 przyjechał na Wybrzeże. W 1945–1948 brygadzista i mistrz w Warsztatach Remontowych Urzędu Morskiego w Gdańsku.<br/><br/> | ||
Po ukończeniu średniej szkoły zawodowej elektrotechniki okrętowej, od 1948 do 1950 kierownik Portowych Warsztatów Remontowych w Gdańsku. W okresie 1950–1954 szef wydziału elektrycznego Stoczni Gdańskiej, skąd delegowany został do Wyższej Szkoły Przemysłowej w Warszawie, którą ukończył w 1953. Od 1954 zastępca dyrektora, w latach 1955–1960 dyrektor naczelny Stoczni Gdańskiej, szybko wówczas modernizowanej, uruchamiano produkcję pierwszych polskich statków na światowym poziomie.<br/><br/> | Po ukończeniu średniej szkoły zawodowej elektrotechniki okrętowej, od 1948 do 1950 kierownik Portowych Warsztatów Remontowych w Gdańsku. W okresie 1950–1954 szef wydziału elektrycznego Stoczni Gdańskiej, skąd delegowany został do Wyższej Szkoły Przemysłowej w Warszawie, którą ukończył w 1953. Od 1954 zastępca dyrektora, w latach 1955–1960 dyrektor naczelny Stoczni Gdańskiej, szybko wówczas modernizowanej, uruchamiano produkcję pierwszych polskich statków na światowym poziomie.<br/><br/> | ||
| − | W 1960–1963 kierował zakładami [[ELMOR SA | Elmor]]. Od 1963 w gdańskiej [[STOCZNIA REMONTOWA | Stoczni Remontowej]], skąd w 1964 przeszedł na stanowisko dyrektora naczelnego Zjednoczenia Morskich Stoczni Remontowych, na którym pozostał do emerytury w 1979. W 1975 wybrany „Gdańszczaninem 30-lecia”. W latach 1977–1979 był prezesem Pomorskiego Związku Żeglarskiego, w 1984 przewodniczącym Komitetu Założycielskiego [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SOŁDKA | Towarzystwa Przyjaciół Statku-Muzeum „Sołdek”]]. Występował w chórze operowym. {{author: AL}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | W 1960–1963 kierował zakładami [[ELMOR SA | Elmor]]. Od 1963 w gdańskiej [[STOCZNIA REMONTOWA | Stoczni Remontowej]], skąd w 1964 przeszedł na stanowisko dyrektora naczelnego Zjednoczenia Morskich Stoczni Remontowych, na którym pozostał do emerytury w 1979. W 1975 wybrany „Gdańszczaninem 30-lecia”. W latach 1977–1979 był prezesem Pomorskiego Związku Żeglarskiego, w 1983 wybrany członkiem Zarządu Towarzystwa Przyjaciół [[NARODOWE MUZEUM MORSKIE | Muzeum Morskiego]] w Gdańsku, od 1988 do 1992 pierwszy wiceprezes. W 1984 był przewodniczącym Komitetu Założycielskiego [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SOŁDKA | Towarzystwa Przyjaciół Statku-Muzeum „Sołdek”]]. Występował w chórze operowym. {{author: AL}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 11:23, 13 lut 2023
CZESŁAW ZNAJEWSKI (1 I 1919 Bedlno koło Kutna – 30 VIII 1990 Gdynia), dyrektor Stoczni Gdańskiej. W latach 1937–1939 uczeń zawodu oraz elektroinstalator w firmie „Zarzycki” w Łodzi. W 1940 zesłany na roboty przymusowe do Niemiec, skąd w 1945 przyjechał na Wybrzeże. W 1945–1948 brygadzista i mistrz w Warsztatach Remontowych Urzędu Morskiego w Gdańsku.
Po ukończeniu średniej szkoły zawodowej elektrotechniki okrętowej, od 1948 do 1950 kierownik Portowych Warsztatów Remontowych w Gdańsku. W okresie 1950–1954 szef wydziału elektrycznego Stoczni Gdańskiej, skąd delegowany został do Wyższej Szkoły Przemysłowej w Warszawie, którą ukończył w 1953. Od 1954 zastępca dyrektora, w latach 1955–1960 dyrektor naczelny Stoczni Gdańskiej, szybko wówczas modernizowanej, uruchamiano produkcję pierwszych polskich statków na światowym poziomie.
W 1960–1963 kierował zakładami Elmor. Od 1963 w gdańskiej Stoczni Remontowej, skąd w 1964 przeszedł na stanowisko dyrektora naczelnego Zjednoczenia Morskich Stoczni Remontowych, na którym pozostał do emerytury w 1979. W 1975 wybrany „Gdańszczaninem 30-lecia”. W latach 1977–1979 był prezesem Pomorskiego Związku Żeglarskiego, w 1983 wybrany członkiem Zarządu Towarzystwa Przyjaciół Muzeum Morskiego w Gdańsku, od 1988 do 1992 pierwszy wiceprezes. W 1984 był przewodniczącym Komitetu Założycielskiego Towarzystwa Przyjaciół Statku-Muzeum „Sołdek”. Występował w chórze operowym.
