SLAWIK WALDEMAR, redaktor naczelny „Wieczoru Wybrzeża”
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Waldemar_Slawik.jpg|thumb|Waldemar Slawik]] | [[File:Waldemar_Slawik.jpg|thumb|Waldemar Slawik]] | ||
| − | '''WALDEMAR BOLESŁAW SLAWIK''' (28 VIII 1915 Stanisławów – 9 IV 1997 Gdańsk), dziennikarz, redaktor | + | '''WALDEMAR BOLESŁAW SLAWIK''' (28 VIII 1915 Stanisławów – 9 IV 1997 Gdańsk), dziennikarz, redaktor [[GŁOS WYBRZEŻA, gazeta | „Głosu Wybrzeża”]], redaktor naczelny [[WIECZÓR WYBRZEŻA | „Wieczoru Wybrzeża”]]. Syn Eugeniusza i Zofii. W maju 1945 współtworzył w Bydgoszczy gazetę „Trybunę Pomorską” i powołaną później w jej miejsce „Gazetę Zachodnią”. W latach 1948–1951 był dziennikarzem „Gazety Pomorskiej”. W 1951 w Koszalinie twórca, a następnie do 1955 pierwszy redaktor naczelny gazety „Głos Koszaliński”. Od 16 II 1955 członek Egzekutywy Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Koszalinie. <br/><br/> |
W latach 1955–1959 redaktor [[GŁOS WYBRZEŻA, gazeta | „Głosu Wybrzeża”]]. W 1959 autor koncepcji i redaktor naczelny pierwszej gdańskiej gazety popołudniowej „Wieczór Wybrzeża”. Redakcją kierował do przejścia na emeryturę w 1980. Na łamach „Głosu Wybrzeża” zajmował się głównie problemami rolnictwa, na łamach „Wieczoru Wybrzeża” komentował wydarzenia międzynarodowe. W latach 1962–1963 założyciel i pierwszy redaktor naczelny miesięcznika kulturalno-społecznego [[LITERY, pismo | „Litery”]]. Posiadał duży zbiór podań i legend kaszubskich, gromadzonych w okresie emeryckim i publikowanych na łamach „Wieczoru Wybrzeża”. Autor małych form prozatorskich drukowanych na łamach „Przeglądu Technicznego", „Rejsów", „Wieczoru Wybrzeża" oraz opowiadań o tematyce fantastycznonaukowej wydanych w książce ''Czesanie czasu'' (Gdańsk 1980). <br/><br/> | W latach 1955–1959 redaktor [[GŁOS WYBRZEŻA, gazeta | „Głosu Wybrzeża”]]. W 1959 autor koncepcji i redaktor naczelny pierwszej gdańskiej gazety popołudniowej „Wieczór Wybrzeża”. Redakcją kierował do przejścia na emeryturę w 1980. Na łamach „Głosu Wybrzeża” zajmował się głównie problemami rolnictwa, na łamach „Wieczoru Wybrzeża” komentował wydarzenia międzynarodowe. W latach 1962–1963 założyciel i pierwszy redaktor naczelny miesięcznika kulturalno-społecznego [[LITERY, pismo | „Litery”]]. Posiadał duży zbiór podań i legend kaszubskich, gromadzonych w okresie emeryckim i publikowanych na łamach „Wieczoru Wybrzeża”. Autor małych form prozatorskich drukowanych na łamach „Przeglądu Technicznego", „Rejsów", „Wieczoru Wybrzeża" oraz opowiadań o tematyce fantastycznonaukowej wydanych w książce ''Czesanie czasu'' (Gdańsk 1980). <br/><br/> | ||
Członek Związku Zawodowego Dziennikarzy RP (1945–1951), działacz Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (1951–1982), od 1957 do 1960 przewodniczący Oddziału Morskiego. Od 1982 członek Stowarzyszenia Dziennikarzy RP. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1955), Krzyżem Kawalerskim (1971) i Krzyżem Oficerskim (1987) Orderu Odrodzenia Polski, Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955), Medalem 25 Lat Pracy w Dziennikarstwie SDP w PRL (1972). Mąż Ireny (18 IX 1911 – 20 XI 2003 Sopot), pochowany wraz z nią na Cmentarzu Komunalnym w Sopocie. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] | Członek Związku Zawodowego Dziennikarzy RP (1945–1951), działacz Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (1951–1982), od 1957 do 1960 przewodniczący Oddziału Morskiego. Od 1982 członek Stowarzyszenia Dziennikarzy RP. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1955), Krzyżem Kawalerskim (1971) i Krzyżem Oficerskim (1987) Orderu Odrodzenia Polski, Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955), Medalem 25 Lat Pracy w Dziennikarstwie SDP w PRL (1972). Mąż Ireny (18 IX 1911 – 20 XI 2003 Sopot), pochowany wraz z nią na Cmentarzu Komunalnym w Sopocie. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] | ||
Aktualna wersja na dzień 15:47, 20 sty 2023
WALDEMAR BOLESŁAW SLAWIK (28 VIII 1915 Stanisławów – 9 IV 1997 Gdańsk), dziennikarz, redaktor „Głosu Wybrzeża”, redaktor naczelny „Wieczoru Wybrzeża”. Syn Eugeniusza i Zofii. W maju 1945 współtworzył w Bydgoszczy gazetę „Trybunę Pomorską” i powołaną później w jej miejsce „Gazetę Zachodnią”. W latach 1948–1951 był dziennikarzem „Gazety Pomorskiej”. W 1951 w Koszalinie twórca, a następnie do 1955 pierwszy redaktor naczelny gazety „Głos Koszaliński”. Od 16 II 1955 członek Egzekutywy Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Koszalinie.
W latach 1955–1959 redaktor „Głosu Wybrzeża”. W 1959 autor koncepcji i redaktor naczelny pierwszej gdańskiej gazety popołudniowej „Wieczór Wybrzeża”. Redakcją kierował do przejścia na emeryturę w 1980. Na łamach „Głosu Wybrzeża” zajmował się głównie problemami rolnictwa, na łamach „Wieczoru Wybrzeża” komentował wydarzenia międzynarodowe. W latach 1962–1963 założyciel i pierwszy redaktor naczelny miesięcznika kulturalno-społecznego „Litery”. Posiadał duży zbiór podań i legend kaszubskich, gromadzonych w okresie emeryckim i publikowanych na łamach „Wieczoru Wybrzeża”. Autor małych form prozatorskich drukowanych na łamach „Przeglądu Technicznego", „Rejsów", „Wieczoru Wybrzeża" oraz opowiadań o tematyce fantastycznonaukowej wydanych w książce Czesanie czasu (Gdańsk 1980).
Członek Związku Zawodowego Dziennikarzy RP (1945–1951), działacz Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (1951–1982), od 1957 do 1960 przewodniczący Oddziału Morskiego. Od 1982 członek Stowarzyszenia Dziennikarzy RP. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1955), Krzyżem Kawalerskim (1971) i Krzyżem Oficerskim (1987) Orderu Odrodzenia Polski, Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955), Medalem 25 Lat Pracy w Dziennikarstwie SDP w PRL (1972). Mąż Ireny (18 IX 1911 – 20 XI 2003 Sopot), pochowany wraz z nią na Cmentarzu Komunalnym w Sopocie.
