WERYFIKACJA DZIENNIKARZY
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | WERYFIKACJA DZIENNIKARZY. Po ogłoszeniu q stanu wojennego 13 XII 1981, władze wojsk. i polit. PRL rozpoczęły w styczniu 1982 weryfikację pracowników mediów pod względem lojalności wobec władz partyjno-rządowych, popularnie zwaną „czystką”. Represje likwidowały odradzający się pluralizm mediów, zapoczątkowany pokojową rewolucją Solidarności. Miały umożliwić zbudowanie jednolitego frontu propagandy, wspierającego stan wojenny i atakującego Solidarność oraz wszystkich przeciwników wojsk. dyktatury. Skala prześladowań, jakie spadły na dziennikarzy, była największa tam, gdzie przemiany po sierpniu 1980 zaszły najdalej. Do takich miejsc zaliczał się Gd. W całym kraju przeprowadzono 10 tys. rozmów weryfikacyjnych, ich negatywne skutki dotknęły (średnio) 10% środowiska dziennikarskiego, natomiast w Gd. jedną trzecią. Usunięto z zawodu, | + | '''WERYFIKACJA DZIENNIKARZY.''' Po ogłoszeniu q stanu wojennego 13 XII 1981, władze wojsk. i polit. PRL rozpoczęły w styczniu 1982 weryfikację pracowników mediów pod względem lojalności wobec władz partyjno-rządowych, popularnie zwaną „czystką”. Represje likwidowały odradzający się pluralizm mediów, zapoczątkowany pokojową rewolucją Solidarności. Miały umożliwić zbudowanie jednolitego frontu propagandy, wspierającego stan wojenny i atakującego Solidarność oraz wszystkich przeciwników wojsk. dyktatury. Skala prześladowań, jakie spadły na dziennikarzy, była największa tam, gdzie przemiany po sierpniu 1980 zaszły najdalej. Do takich miejsc zaliczał się Gd. W całym kraju przeprowadzono 10 tys. rozmów weryfikacyjnych, ich negatywne skutki dotknęły (średnio) 10% środowiska dziennikarskiego, natomiast w Gd. jedną trzecią. Usunięto z zawodu, zdegradowano i objęto różnymi zakazami 79 osób, w tym: 17 z tygodnika q „Czas”; 15 z Gd. Ośrodka Telewizyjnego (5 z obsługi tech.; q Telewizja Polska Gd.); 15 z tygodnika q „Samorządność”; 12 z q „Głosu Wybrzeża”; 7 z q „Wieczoru Wybrzeża”; 5 z Rozgłośni Gd. PR (q Radio Gd.); 3 z q „Dziennika Bałtyckiego”; 2 z „Ilustrowanego Kuriera Polskiego” (oddział gd.); 1 z „Głosu Stoczniowca”; 1 ze „Słowa Powszechnego” (oddział gd.); 1 z „Wrocławskiego Tygodnika Katolickiego” (oddział gd.). Czterech dziennikarzy zostało internowanych (q Andrzej Drzycimski, q Grzegorz Fortuna, q Adam Kinaszewski, Adam Żytkowiak Polskie Radio Gd.), a 2 (q Marian Terlecki, Mariusz Wilk) ścigano listami gończymi. Represyjny charakter weryfikacji w Gd. przypieczętowała likwidacja najbardziej niepokornych wobec władzy tytułów prasowych: „Czasu” i „Samorządności”, co spowodowało utratę miejsc pracy przez 61 osób. Czystki w mediach trwały do poł. 1982. Dotknęły w Polsce ponad tysiąc dziennikarzy. Rozwiązano 21 redakcji. Zlikwidowano też Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich, które 1980–81 dążyło do poszerzenia granic wolności słowa oraz zmiany modelu środków przekazu, narzuconego przez komunizm. {{author: ALB}} |
{| | {| | ||
! ead | | ! ead | | ||
Wersja z 10:26, 5 mar 2013
WERYFIKACJA DZIENNIKARZY. Po ogłoszeniu q stanu wojennego 13 XII 1981, władze wojsk. i polit. PRL rozpoczęły w styczniu 1982 weryfikację pracowników mediów pod względem lojalności wobec władz partyjno-rządowych, popularnie zwaną „czystką”. Represje likwidowały odradzający się pluralizm mediów, zapoczątkowany pokojową rewolucją Solidarności. Miały umożliwić zbudowanie jednolitego frontu propagandy, wspierającego stan wojenny i atakującego Solidarność oraz wszystkich przeciwników wojsk. dyktatury. Skala prześladowań, jakie spadły na dziennikarzy, była największa tam, gdzie przemiany po sierpniu 1980 zaszły najdalej. Do takich miejsc zaliczał się Gd. W całym kraju przeprowadzono 10 tys. rozmów weryfikacyjnych, ich negatywne skutki dotknęły (średnio) 10% środowiska dziennikarskiego, natomiast w Gd. jedną trzecią. Usunięto z zawodu, zdegradowano i objęto różnymi zakazami 79 osób, w tym: 17 z tygodnika q „Czas”; 15 z Gd. Ośrodka Telewizyjnego (5 z obsługi tech.; q Telewizja Polska Gd.); 15 z tygodnika q „Samorządność”; 12 z q „Głosu Wybrzeża”; 7 z q „Wieczoru Wybrzeża”; 5 z Rozgłośni Gd. PR (q Radio Gd.); 3 z q „Dziennika Bałtyckiego”; 2 z „Ilustrowanego Kuriera Polskiego” (oddział gd.); 1 z „Głosu Stoczniowca”; 1 ze „Słowa Powszechnego” (oddział gd.); 1 z „Wrocławskiego Tygodnika Katolickiego” (oddział gd.). Czterech dziennikarzy zostało internowanych (q Andrzej Drzycimski, q Grzegorz Fortuna, q Adam Kinaszewski, Adam Żytkowiak Polskie Radio Gd.), a 2 (q Marian Terlecki, Mariusz Wilk) ścigano listami gończymi. Represyjny charakter weryfikacji w Gd. przypieczętowała likwidacja najbardziej niepokornych wobec władzy tytułów prasowych: „Czasu” i „Samorządności”, co spowodowało utratę miejsc pracy przez 61 osób. Czystki w mediach trwały do poł. 1982. Dotknęły w Polsce ponad tysiąc dziennikarzy. Rozwiązano 21 redakcji. Zlikwidowano też Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich, które 1980–81 dążyło do poszerzenia granic wolności słowa oraz zmiany modelu środków przekazu, narzuconego przez komunizm.
| Dziennikarze internowani w czasie stanu wojennego z regionu gdańskiego w obozie w Strzebielinku (13 XII 1981 – 23 XII 1982) | |
| Dziennikarze zawodowi | |
| q Andrzej Drzycimski | redaktor Wrocławskiego Tygodnika Katolickiego (WTK) |
| q Adam Kinaszewski | TVP Gdańsk |
| Adam Żytkowiak | Polskie Radio Gdańsk |
| Dziennikarze prasy informacyjnej Solidarności | |
| q Grzegorz Fortuna | „Samorządność” |
| Ryszard Grabowski | Biuro Informacji Prasowej Solidarności (BIPS) |
| Andrzej Zarębski | szef serwisu informacyjnego Komisji Krajowej BIPS |
| q Krzysztof Wyszkowski | sekretarz redakcji „Tygodnika Solidarność” |
| Wiesław Główczyński | redaktor naczelny Biuletynu Informacyjnego „Spojrzenia” |
| Tadeusz Urbaniak | redaktor „Węzła” (Zarząd Portu Gdynia) |
| Joanna Wojciechowicz | BIPS, zwolniona w lipcu 1982 w innym obozie |
