DER DANZIGER VORPOSTEN, tygodnik, dziennik
| Linia 7: | Linia 7: | ||
'''„DER DANZIGER VORPOSTEN”''', prasowy organ gdańskiej NSDAP. Poprzednikiem był wydawany od 1 XI 1930 do końca stycznia 1931 „Danziger Beobachter” (ukazało się 14 numerów). W jego miejsce od 6 II 1931 drukowano mający lepszą szatę graficzną i większą stabilność tygodnik „Der Vorposten”. Początkowo pismem kierował [[GREISER ARTHUR KARL, prezydent Senatu | Arthur Greiser]], od 1 VI 1932 redaktorem naczelnym był Wilhelm Zarske (ur. 9 VII 1910 Gdańsk, urzędnik bankowy, od listopada 1930 członek NDSAP, od 1940 w Krakowie, od 1941 korespondent w Szwecji, po 1943 losy nieznane). Na profil pisma duży wpływ miał Hans Strohmenger. Od 1 VI 1933 dziennik „Der Danziger Vorposten”, od 1940 jako „Danziger Vorposten”.<br/><br/> | '''„DER DANZIGER VORPOSTEN”''', prasowy organ gdańskiej NSDAP. Poprzednikiem był wydawany od 1 XI 1930 do końca stycznia 1931 „Danziger Beobachter” (ukazało się 14 numerów). W jego miejsce od 6 II 1931 drukowano mający lepszą szatę graficzną i większą stabilność tygodnik „Der Vorposten”. Początkowo pismem kierował [[GREISER ARTHUR KARL, prezydent Senatu | Arthur Greiser]], od 1 VI 1932 redaktorem naczelnym był Wilhelm Zarske (ur. 9 VII 1910 Gdańsk, urzędnik bankowy, od listopada 1930 członek NDSAP, od 1940 w Krakowie, od 1941 korespondent w Szwecji, po 1943 losy nieznane). Na profil pisma duży wpływ miał Hans Strohmenger. Od 1 VI 1933 dziennik „Der Danziger Vorposten”, od 1940 jako „Danziger Vorposten”.<br/><br/> | ||
Pismo miało kilka dodatków, między innymi „Danziger SA Marschiert”. Zwiększyła się liczba ogłoszeń, systematycznie wzrastał nakład: w 1936 – 20 000, w 1938 – 26 5000, w latach 40. – ponad 60 000 egzemplarzy, głównie dzięki administracyjnemu forsowaniu pisma kosztem [[DANZIGER NEUESTE NACHRICHTEN, dziennik | „Danziger Neueste Nachrichten”]]. W pełni dyspozycyjny wobec władz, skrajnie antysemicki i antypolski, przestał się ukazywać w marcu 1945 (ostatni numer – dwustronicowy – ukazał się 23 marca).<br/><br/> | Pismo miało kilka dodatków, między innymi „Danziger SA Marschiert”. Zwiększyła się liczba ogłoszeń, systematycznie wzrastał nakład: w 1936 – 20 000, w 1938 – 26 5000, w latach 40. – ponad 60 000 egzemplarzy, głównie dzięki administracyjnemu forsowaniu pisma kosztem [[DANZIGER NEUESTE NACHRICHTEN, dziennik | „Danziger Neueste Nachrichten”]]. W pełni dyspozycyjny wobec władz, skrajnie antysemicki i antypolski, przestał się ukazywać w marcu 1945 (ostatni numer – dwustronicowy – ukazał się 23 marca).<br/><br/> | ||
| − | Początkowo główna siedziba znajdowała się przy Ketterhagergasse 11/12 (ul. Zbytki), od 21 XII 1938 w zbudowanym z funduszy NSDAP budynku przy St. Elisabeth-Kirchengasse 11 (ul. Elżbietańska). Po 1945 w ocalałym budynku mieściły się biura różnych instytucji, na parterze rybna restauracja i sklep detaliczny [[KREWETKA | Krewetka]]. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | + | Początkowo główna siedziba znajdowała się przy Ketterhagergasse 11/12 (ul. Zbytki), od 21 XII 1938 w zbudowanym z funduszy NSDAP budynku przy St. Elisabeth-Kirchengasse 11 (ul. Elżbietańska). Po 1945 w ocalałym budynku mieściły się biura różnych instytucji, na parterze rybna restauracja i sklep detaliczny [[KREWETKA, bar, sklep | Krewetka]]. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] |
Wersja z 08:07, 7 sty 2023
„DER DANZIGER VORPOSTEN”, prasowy organ gdańskiej NSDAP. Poprzednikiem był wydawany od 1 XI 1930 do końca stycznia 1931 „Danziger Beobachter” (ukazało się 14 numerów). W jego miejsce od 6 II 1931 drukowano mający lepszą szatę graficzną i większą stabilność tygodnik „Der Vorposten”. Początkowo pismem kierował Arthur Greiser, od 1 VI 1932 redaktorem naczelnym był Wilhelm Zarske (ur. 9 VII 1910 Gdańsk, urzędnik bankowy, od listopada 1930 członek NDSAP, od 1940 w Krakowie, od 1941 korespondent w Szwecji, po 1943 losy nieznane). Na profil pisma duży wpływ miał Hans Strohmenger. Od 1 VI 1933 dziennik „Der Danziger Vorposten”, od 1940 jako „Danziger Vorposten”.
Pismo miało kilka dodatków, między innymi „Danziger SA Marschiert”. Zwiększyła się liczba ogłoszeń, systematycznie wzrastał nakład: w 1936 – 20 000, w 1938 – 26 5000, w latach 40. – ponad 60 000 egzemplarzy, głównie dzięki administracyjnemu forsowaniu pisma kosztem „Danziger Neueste Nachrichten”. W pełni dyspozycyjny wobec władz, skrajnie antysemicki i antypolski, przestał się ukazywać w marcu 1945 (ostatni numer – dwustronicowy – ukazał się 23 marca).
Początkowo główna siedziba znajdowała się przy Ketterhagergasse 11/12 (ul. Zbytki), od 21 XII 1938 w zbudowanym z funduszy NSDAP budynku przy St. Elisabeth-Kirchengasse 11 (ul. Elżbietańska). Po 1945 w ocalałym budynku mieściły się biura różnych instytucji, na parterze rybna restauracja i sklep detaliczny Krewetka.
