SCHEERBART PAUL KARL WILHELM, literat, rysownik
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę SCHEERBART PAUL KARL WILHELM na SCHEERBART PAUL KARL WILHELM, literat, rysownik) |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Scheerbart Paul Karl Wilhelm.JPG|thumb|Paul Karl Wilhelm Scheerbart]] | [[File:Scheerbart Paul Karl Wilhelm.JPG|thumb|Paul Karl Wilhelm Scheerbart]] | ||
| − | '''PAUL KARL WILHELM SCHEERBART''' (8 I 1863 Gdańsk – 15 X 1915 Berlin), pseudonim Kuno Küfer, literat i rysownik. Syn stolarza Carla Eduarda (1816–1873) i Cathariny Friederiki z domu Hering (1818–1867). Od 1869 wychowywany przez macochę Emilie Möller. Uczył się w gdańskim gimnazjum, od 1885 pogłębiał wiedzę z zakresu filozofii i historii sztuki w Lipsku i Halle. Pracował jako dziennikarz, między innymi dla berlińskich „Börsen-Courier”, „Danziger Courier” i „Berliner Tageblatt”, specjalizujących się w krytyce sztuki i architektury. Po | + | '''PAUL KARL WILHELM SCHEERBART''' (8 I 1863 Gdańsk – 15 X 1915 Berlin), pseudonim Kuno Küfer, literat i rysownik. Syn stolarza Carla Eduarda (1816–1873) i Cathariny Friederiki z domu Hering (1818–1867). Od 1869 wychowywany przez macochę Emilie Möller. Uczył się w gdańskim gimnazjum, od 1885 pogłębiał wiedzę z zakresu filozofii i historii sztuki w Lipsku i Halle. Pracował jako dziennikarz, między innymi dla berlińskich „Börsen-Courier”, [[DANZIGER COURIER, dziennik | „Danziger Courier”]] i „Berliner Tageblatt”, specjalizujących się w krytyce sztuki i architektury. Po odziedziczeniu niewielkiego spadku od 1887 zajmował się wyłącznie twórczością artystyczną, od 1889 mieszkał w Berlinie. W 1892 był współzałożycielem wydawnictwa Verlag Deutscher Phantasten.<br/><br/> |
Większe uznanie przyniosła mu powieść ''Die große Revolution, ein Mondroman'' (1902). Radykalny futurysta, publikował powieści głównie o charakterze groteskowo-fantastycznym: ''Der Aufgang zur Sonne. Hausmärchen'' (1903), ''Der Kaiser von Utopia. Ein Volksroman'' (1904), ''Münchhausen und Clarissa. Berliner Roman'' (1906), ''Das graue Tuch und zehn Prozent Weiss. Ein Damenroman'' (1914). Towarzyszyły im zbiory sztuk teatralnych i poezji: ''Revolutionäre Theater-Bibliothek'' (1904), ''Kater-Poesie'' (1909).<br/><br/> | Większe uznanie przyniosła mu powieść ''Die große Revolution, ein Mondroman'' (1902). Radykalny futurysta, publikował powieści głównie o charakterze groteskowo-fantastycznym: ''Der Aufgang zur Sonne. Hausmärchen'' (1903), ''Der Kaiser von Utopia. Ein Volksroman'' (1904), ''Münchhausen und Clarissa. Berliner Roman'' (1906), ''Das graue Tuch und zehn Prozent Weiss. Ein Damenroman'' (1914). Towarzyszyły im zbiory sztuk teatralnych i poezji: ''Revolutionäre Theater-Bibliothek'' (1904), ''Kater-Poesie'' (1909).<br/><br/> | ||
Należał do prekursorów ekspresjonizmu. Pomysłami zawartymi w ''Glasarchitektur'' (1914) wywarł wpływ na ówczesnych architektów. W 1900 w Berlinie ożenił się z Anna Scherler z domu Sommer (1858–1936), bezdzietny. Zmarł na udar. {{author: EK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Należał do prekursorów ekspresjonizmu. Pomysłami zawartymi w ''Glasarchitektur'' (1914) wywarł wpływ na ówczesnych architektów. W 1900 w Berlinie ożenił się z Anna Scherler z domu Sommer (1858–1936), bezdzietny. Zmarł na udar. {{author: EK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 09:18, 6 sty 2023
PAUL KARL WILHELM SCHEERBART (8 I 1863 Gdańsk – 15 X 1915 Berlin), pseudonim Kuno Küfer, literat i rysownik. Syn stolarza Carla Eduarda (1816–1873) i Cathariny Friederiki z domu Hering (1818–1867). Od 1869 wychowywany przez macochę Emilie Möller. Uczył się w gdańskim gimnazjum, od 1885 pogłębiał wiedzę z zakresu filozofii i historii sztuki w Lipsku i Halle. Pracował jako dziennikarz, między innymi dla berlińskich „Börsen-Courier”, „Danziger Courier” i „Berliner Tageblatt”, specjalizujących się w krytyce sztuki i architektury. Po odziedziczeniu niewielkiego spadku od 1887 zajmował się wyłącznie twórczością artystyczną, od 1889 mieszkał w Berlinie. W 1892 był współzałożycielem wydawnictwa Verlag Deutscher Phantasten.
Większe uznanie przyniosła mu powieść Die große Revolution, ein Mondroman (1902). Radykalny futurysta, publikował powieści głównie o charakterze groteskowo-fantastycznym: Der Aufgang zur Sonne. Hausmärchen (1903), Der Kaiser von Utopia. Ein Volksroman (1904), Münchhausen und Clarissa. Berliner Roman (1906), Das graue Tuch und zehn Prozent Weiss. Ein Damenroman (1914). Towarzyszyły im zbiory sztuk teatralnych i poezji: Revolutionäre Theater-Bibliothek (1904), Kater-Poesie (1909).
Należał do prekursorów ekspresjonizmu. Pomysłami zawartymi w Glasarchitektur (1914) wywarł wpływ na ówczesnych architektów. W 1900 w Berlinie ożenił się z Anna Scherler z domu Sommer (1858–1936), bezdzietny. Zmarł na udar.
