TŁOKIŃSKI WALDEMAR, rektor Ateneum – Szkoły Wyższej
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''WALDEMAR TŁOKIŃSKI''' (15 X 1945 Kamienna Góra), językoznawca i lekarz. W 1968 ukończył studia polonistyczne na uniw. w Toruniu, od 1970 dr, od 1975 dr hab. Od 1983 studiował medycynę w AMG (q GUMed), od 1985 spec. i stopnia z neurologii, od 1986 spec. II stopnia z rehabilitacji med., od 1989 prof. W 1989–96 dziekan Wydz. Nauk Społecznych q UG, 1999–2004 rektor q Gdańskiej Wyższej Szkoły Humanistycznej, 2004 organizator i rektor q Ateneum – Szkoły Wyższej. Prowadzi badania nad komunikacją międzyludzką w aspekcie społ., rozwojowym i klinicznym oraz nad zagadnieniami gerontologii i zdrowia publicznego. Główne prace: Optymalizacja odbioru mowy w aspekcie teorii doświadczeń (1976), Gramatykalizacja w kodzie werbalnym. Studia psycholingwistyczne (1979), Mowa. Przegląd problematyki dla psychologów i pedagogów (1982, 1986), Mowa ludzi u schyłku życia (1990), Lęk. Zjawisko umotywowane (1995). {{author: }} | + | '''WALDEMAR TŁOKIŃSKI''' (15 X 1945 Kamienna Góra), językoznawca i lekarz. W 1968 ukończył studia polonistyczne na uniw. w Toruniu, od 1970 dr, od 1975 dr hab. Od 1983 studiował medycynę w AMG (q GUMed), od 1985 spec. i stopnia z neurologii, od 1986 spec. II stopnia z rehabilitacji med., od 1989 prof. W 1989–96 dziekan Wydz. Nauk Społecznych q UG, 1999–2004 rektor q Gdańskiej Wyższej Szkoły Humanistycznej, 2004 organizator i rektor q Ateneum – Szkoły Wyższej. Prowadzi badania nad komunikacją międzyludzką w aspekcie społ., rozwojowym i klinicznym oraz nad zagadnieniami gerontologii i zdrowia publicznego. Główne prace: Optymalizacja odbioru mowy w aspekcie teorii doświadczeń (1976), Gramatykalizacja w kodzie werbalnym. Studia psycholingwistyczne (1979), Mowa. Przegląd problematyki dla psychologów i pedagogów (1982, 1986), Mowa ludzi u schyłku życia (1990), Lęk. Zjawisko umotywowane (1995). {{author: EK}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 17:15, 4 mar 2013
WALDEMAR TŁOKIŃSKI (15 X 1945 Kamienna Góra), językoznawca i lekarz. W 1968 ukończył studia polonistyczne na uniw. w Toruniu, od 1970 dr, od 1975 dr hab. Od 1983 studiował medycynę w AMG (q GUMed), od 1985 spec. i stopnia z neurologii, od 1986 spec. II stopnia z rehabilitacji med., od 1989 prof. W 1989–96 dziekan Wydz. Nauk Społecznych q UG, 1999–2004 rektor q Gdańskiej Wyższej Szkoły Humanistycznej, 2004 organizator i rektor q Ateneum – Szkoły Wyższej. Prowadzi badania nad komunikacją międzyludzką w aspekcie społ., rozwojowym i klinicznym oraz nad zagadnieniami gerontologii i zdrowia publicznego. Główne prace: Optymalizacja odbioru mowy w aspekcie teorii doświadczeń (1976), Gramatykalizacja w kodzie werbalnym. Studia psycholingwistyczne (1979), Mowa. Przegląd problematyki dla psychologów i pedagogów (1982, 1986), Mowa ludzi u schyłku życia (1990), Lęk. Zjawisko umotywowane (1995).
