WISZNIEWSKI FRIEDRICH BENJAMIN, budowniczy fortepianów
| Linia 2: | Linia 2: | ||
'''FRIEDRICH BENJAMIN WISZNIEWSKI jr''' (Wiśniewski) (około 1800 Gąbin – 25 I 1854 Gdańsk), budowniczy fortepianów. Brat [[WISZNIEWSKI JACOB BERNHARD | Jacoba Bernharda Wiszniewskiego]] i zapewne Friedricha Wilhelma Wiszniewskiego (zob. tabelę w haśle [[INSTRUMENTY MUZYCZNE – BUDOWNICTWO | instrumenty muzyczne – budownictwo]]). Pracownik, zięć i być może uczeń [[ARENDT CHRISTIAN EPHRAIM, fortepianmistrz | Christiana Ephraima Arendta]] w Gdańsku. Od około 1830 prowadził wytwórnię fortepianów przy Kleine Krämergasse 802 (ul. Podkramarska), od około 1833 przy Heilige-Geist-Gasse 992 (ul. św. Ducha), od około 1848 przy 3. Damm 1417 (ul. Grobla III 3) we własnym domu. W 1839 został wybrany na zastępcę radnego miejskiego (z prawem zastępstwa w wypadku śmierci lub rezygnacji radnego). <br/><br/> | '''FRIEDRICH BENJAMIN WISZNIEWSKI jr''' (Wiśniewski) (około 1800 Gąbin – 25 I 1854 Gdańsk), budowniczy fortepianów. Brat [[WISZNIEWSKI JACOB BERNHARD | Jacoba Bernharda Wiszniewskiego]] i zapewne Friedricha Wilhelma Wiszniewskiego (zob. tabelę w haśle [[INSTRUMENTY MUZYCZNE – BUDOWNICTWO | instrumenty muzyczne – budownictwo]]). Pracownik, zięć i być może uczeń [[ARENDT CHRISTIAN EPHRAIM, fortepianmistrz | Christiana Ephraima Arendta]] w Gdańsku. Od około 1830 prowadził wytwórnię fortepianów przy Kleine Krämergasse 802 (ul. Podkramarska), od około 1833 przy Heilige-Geist-Gasse 992 (ul. św. Ducha), od około 1848 przy 3. Damm 1417 (ul. Grobla III 3) we własnym domu. W 1839 został wybrany na zastępcę radnego miejskiego (z prawem zastępstwa w wypadku śmierci lub rezygnacji radnego). <br/><br/> | ||
W 1831 oferował w sprzedaży fortepian z mechaniką według najnowszego wiedeńskiego patentu. W 1833 razem z bratem Bernhardem opatentował na pięć lat udoskonaloną młoteczkową angielską mechanikę fortepianową o pojedynczym działaniu (sprawniejsze tłumiki, ruchome chwytniki i elastyczna listwa zawieszenia młotków). Instrument z taką mechaniką i urządzeniem do automatycznego przestrajania oferował w tymże roku. Jego inny fortepian, przygotowany na wystawę berlińską 1842 (luksusowy, palisandrowy, inkrustowany masą perłową, szylkretem i metalem) zakupiony został przez króla pruskiego (obok londyńskiego Erarda i wrocławskiego Bessalié), do jednej z rezydencji rządowych i przyniósł mu tytuł dostawcy dworu. Od 1833 miał tytuł patentowanego, a od 6 XI 1843 królewskiego, nadwornego fortepianmistrza. W 1844 uzupełnił swą mechanikę młoteczkową o sprężynę repetycyjną. Prezentował swoje instrumenty między innymi na wystawach w Berlinie (1842), Paryżu (1855; nagrodzony medalem II klasy) i Gdańsku (1858). <br/><br/> | W 1831 oferował w sprzedaży fortepian z mechaniką według najnowszego wiedeńskiego patentu. W 1833 razem z bratem Bernhardem opatentował na pięć lat udoskonaloną młoteczkową angielską mechanikę fortepianową o pojedynczym działaniu (sprawniejsze tłumiki, ruchome chwytniki i elastyczna listwa zawieszenia młotków). Instrument z taką mechaniką i urządzeniem do automatycznego przestrajania oferował w tymże roku. Jego inny fortepian, przygotowany na wystawę berlińską 1842 (luksusowy, palisandrowy, inkrustowany masą perłową, szylkretem i metalem) zakupiony został przez króla pruskiego (obok londyńskiego Erarda i wrocławskiego Bessalié), do jednej z rezydencji rządowych i przyniósł mu tytuł dostawcy dworu. Od 1833 miał tytuł patentowanego, a od 6 XI 1843 królewskiego, nadwornego fortepianmistrza. W 1844 uzupełnił swą mechanikę młoteczkową o sprężynę repetycyjną. Prezentował swoje instrumenty między innymi na wystawach w Berlinie (1842), Paryżu (1855; nagrodzony medalem II klasy) i Gdańsku (1858). <br/><br/> | ||
| − | 31 X 1830 poślubił Mathildę Emilię z domu Arendt (19 IV 1811 – 22 XII 1873). Miał dzieci: bliźniaczki Marię Mathildę (12 I 1833 – 22 VII 1871) i Marthę Mathildę (ur. 12 I 1833), Emilię Luisę (11 XII 1834 – 10 V 1904), żonę stroiciela Bernharda Schäpego (zob. tabelę w haśle [[INSTRUMENTY MUZYCZNE – BUDOWNICTWO | instrumenty muzyczne – budownictwo]]), [[WISZNIEWSKI PHILIBERT FRIEDRICH | Philiberta Friedricha]], fortepianmistrza, Friederikę Laurę (26 IV 1838 – 28 XI 1842), Octavię Clarę (ur. 1 III 1840), Silvanę Elisabeth (31 XII 1841 – 15 IX 1843), Elisę Laurę (7 I 1844 – 22 IX 1844), Friederikę Agnes Zacke (13 I 1845 – po 1895), Friedricha Wilhelma (ur. 18 IV 1846), nauczyciela muzyki, Carla Franza (11 III 1851 – 1854). <br/><br/> | + | 31 X 1830 poślubił Mathildę Emilię z domu Arendt (19 IV 1811 – 22 XII 1873). Miał dzieci: bliźniaczki Marię Mathildę (12 I 1833 – 22 VII 1871) i Marthę Mathildę (ur. 12 I 1833), Emilię Luisę (11 XII 1834 – 10 V 1904), żonę stroiciela Bernharda Schäpego (zob. tabelę w haśle [[INSTRUMENTY MUZYCZNE – BUDOWNICTWO | instrumenty muzyczne – budownictwo]]), [[WISZNIEWSKI PHILIBERT FRIEDRICH, fortepianmistrz | Philiberta Friedricha]], fortepianmistrza, Friederikę Laurę (26 IV 1838 – 28 XI 1842), Octavię Clarę (ur. 1 III 1840), Silvanę Elisabeth (31 XII 1841 – 15 IX 1843), Elisę Laurę (7 I 1844 – 22 IX 1844), Friederikę Agnes Zacke (13 I 1845 – po 1895), Friedricha Wilhelma (ur. 18 IV 1846), nauczyciela muzyki, Carla Franza (11 III 1851 – 1854). <br/><br/> |
Po jego śmierci firmę prowadzili: do 6 II 1856 jego szwagier i współpracownik [[ARENDT OTTO EPHRAIM, fortepianmistrz | Otto Arendt]], od 20 VIII 1856 Adolf Weise, w latach 1868–1873 syn Philibert. | Po jego śmierci firmę prowadzili: do 6 II 1856 jego szwagier i współpracownik [[ARENDT OTTO EPHRAIM, fortepianmistrz | Otto Arendt]], od 20 VIII 1856 Adolf Weise, w latach 1868–1873 syn Philibert. | ||
Jego instrumenty zachowały się między innymi w zbiorach Muzeum Instrumentów w Poznaniu i Ringve Museum w Trondheim (Norwegia). {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Jego instrumenty zachowały się między innymi w zbiorach Muzeum Instrumentów w Poznaniu i Ringve Museum w Trondheim (Norwegia). {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 16:09, 1 sty 2023
FRIEDRICH BENJAMIN WISZNIEWSKI jr (Wiśniewski) (około 1800 Gąbin – 25 I 1854 Gdańsk), budowniczy fortepianów. Brat Jacoba Bernharda Wiszniewskiego i zapewne Friedricha Wilhelma Wiszniewskiego (zob. tabelę w haśle instrumenty muzyczne – budownictwo). Pracownik, zięć i być może uczeń Christiana Ephraima Arendta w Gdańsku. Od około 1830 prowadził wytwórnię fortepianów przy Kleine Krämergasse 802 (ul. Podkramarska), od około 1833 przy Heilige-Geist-Gasse 992 (ul. św. Ducha), od około 1848 przy 3. Damm 1417 (ul. Grobla III 3) we własnym domu. W 1839 został wybrany na zastępcę radnego miejskiego (z prawem zastępstwa w wypadku śmierci lub rezygnacji radnego).
W 1831 oferował w sprzedaży fortepian z mechaniką według najnowszego wiedeńskiego patentu. W 1833 razem z bratem Bernhardem opatentował na pięć lat udoskonaloną młoteczkową angielską mechanikę fortepianową o pojedynczym działaniu (sprawniejsze tłumiki, ruchome chwytniki i elastyczna listwa zawieszenia młotków). Instrument z taką mechaniką i urządzeniem do automatycznego przestrajania oferował w tymże roku. Jego inny fortepian, przygotowany na wystawę berlińską 1842 (luksusowy, palisandrowy, inkrustowany masą perłową, szylkretem i metalem) zakupiony został przez króla pruskiego (obok londyńskiego Erarda i wrocławskiego Bessalié), do jednej z rezydencji rządowych i przyniósł mu tytuł dostawcy dworu. Od 1833 miał tytuł patentowanego, a od 6 XI 1843 królewskiego, nadwornego fortepianmistrza. W 1844 uzupełnił swą mechanikę młoteczkową o sprężynę repetycyjną. Prezentował swoje instrumenty między innymi na wystawach w Berlinie (1842), Paryżu (1855; nagrodzony medalem II klasy) i Gdańsku (1858).
31 X 1830 poślubił Mathildę Emilię z domu Arendt (19 IV 1811 – 22 XII 1873). Miał dzieci: bliźniaczki Marię Mathildę (12 I 1833 – 22 VII 1871) i Marthę Mathildę (ur. 12 I 1833), Emilię Luisę (11 XII 1834 – 10 V 1904), żonę stroiciela Bernharda Schäpego (zob. tabelę w haśle instrumenty muzyczne – budownictwo), Philiberta Friedricha, fortepianmistrza, Friederikę Laurę (26 IV 1838 – 28 XI 1842), Octavię Clarę (ur. 1 III 1840), Silvanę Elisabeth (31 XII 1841 – 15 IX 1843), Elisę Laurę (7 I 1844 – 22 IX 1844), Friederikę Agnes Zacke (13 I 1845 – po 1895), Friedricha Wilhelma (ur. 18 IV 1846), nauczyciela muzyki, Carla Franza (11 III 1851 – 1854).
Po jego śmierci firmę prowadzili: do 6 II 1856 jego szwagier i współpracownik Otto Arendt, od 20 VIII 1856 Adolf Weise, w latach 1868–1873 syn Philibert.
Jego instrumenty zachowały się między innymi w zbiorach Muzeum Instrumentów w Poznaniu i Ringve Museum w Trondheim (Norwegia).
