KUCHARSKI LESZEK, tenisista stołowy, olimpijczyk
| Linia 6: | Linia 6: | ||
Mistrz Europy juniorów z Vichy w 1977 oraz brązowy medalista mistrzostw Europy juniorów w mikście (z Jolantą Szatko) z Mödling (Austria) w 1976. Dwukrotny olimpijczyk – z Seulu w 1988 (6. lokata w deblu – z [[GRUBBA ANDRZEJ, tenisista stołowy, olimpijczyk, patron ulicy | Andrzejem Grubbą]], w singlu odpadł w czwartej rundzie) i z Barcelony w 1992 (1/8 finału w deblu z A. Grubbą). Trzykrotny medalista mistrzostw świata: Goeteborg w 1985 (brąz w drużynie), Delhi w 1987 (brąz w deblu – z A. Grubbą) i Dortmund w 1989 (srebro w deblu – z Zoranem Kaliniciem).<br/><br/> | Mistrz Europy juniorów z Vichy w 1977 oraz brązowy medalista mistrzostw Europy juniorów w mikście (z Jolantą Szatko) z Mödling (Austria) w 1976. Dwukrotny olimpijczyk – z Seulu w 1988 (6. lokata w deblu – z [[GRUBBA ANDRZEJ, tenisista stołowy, olimpijczyk, patron ulicy | Andrzejem Grubbą]], w singlu odpadł w czwartej rundzie) i z Barcelony w 1992 (1/8 finału w deblu z A. Grubbą). Trzykrotny medalista mistrzostw świata: Goeteborg w 1985 (brąz w drużynie), Delhi w 1987 (brąz w deblu – z A. Grubbą) i Dortmund w 1989 (srebro w deblu – z Zoranem Kaliniciem).<br/><br/> | ||
Czterokrotny medalista mistrzostw Europy: Moskwa w 1984 – srebro w drużynie, Praga w 1986 – srebro w singlu i brąz w drużynie, Paryż w 1988 – brąz w deblu (z A. Grubbą). W latach 1982–1991 startował osiem razy w rozgrywkach finałowych prestiżowego turnieju TOP – 12 (w 1982 – 10, 1983 – 11, 1986 – 5, 1987 – 5, 1988 – 4, 1989 – 6, 1990 – 5–10, 1991 – 10). Dwa zwycięstwa z reprezentacją Polski (drużynowe) w Superlidze – 1986 i 1987. W Klubowym Pucharze Europy zwycięstwo w barwach AZS AWF Gdańsk – 1985 (w finale 5:3 z Vasutasem Budapeszt). Podczas akademickich mistrzostw świata (drużynowo) złoty (Middlesbrough, 1980) oraz srebrny medal (Gdańsk, 1984). Międzynarodowy mistrz (w singlu) Holandii (1984) i Czechosłowacji (1986).<br/><br/> | Czterokrotny medalista mistrzostw Europy: Moskwa w 1984 – srebro w drużynie, Praga w 1986 – srebro w singlu i brąz w drużynie, Paryż w 1988 – brąz w deblu (z A. Grubbą). W latach 1982–1991 startował osiem razy w rozgrywkach finałowych prestiżowego turnieju TOP – 12 (w 1982 – 10, 1983 – 11, 1986 – 5, 1987 – 5, 1988 – 4, 1989 – 6, 1990 – 5–10, 1991 – 10). Dwa zwycięstwa z reprezentacją Polski (drużynowe) w Superlidze – 1986 i 1987. W Klubowym Pucharze Europy zwycięstwo w barwach AZS AWF Gdańsk – 1985 (w finale 5:3 z Vasutasem Budapeszt). Podczas akademickich mistrzostw świata (drużynowo) złoty (Middlesbrough, 1980) oraz srebrny medal (Gdańsk, 1984). Międzynarodowy mistrz (w singlu) Holandii (1984) i Czechosłowacji (1986).<br/><br/> | ||
| − | Podczas mistrzostw Polski zdobył łącznie 23 złote medale za: dwa zwycięstwa w singlu (1980, 1987), sześć w deblu (1978–1981, 1984, 1988), trzy w mikście (1978–1979, 1989) oraz 12 w rywalizacji drużynowej: osiem z AZS AWF Gdańsk (1979–1986), raz z Baildonem Katowice (1992) i trzy z Bronią Euromirexem Radom (1993–1995). Karierę zakończył w 2000. Od 1991 jednocześnie trener w Ośrodku Szkolenia Młodzieży w Gdańsku i Polskiego Związku Tenisa Stołowego. W latach 1994–2003 trenował kadrę polskich juniorów, zdobywając z nią między innymi dwukrotnie mistrzostwo Europy juniorów w turnieju drużynowym (1999, 2000) oraz mistrzostwo w grze pojedynczej indywidualnie i w grze podwójnej (2001, Daniel Górak, w deblu z Jakubem Dyjasem). W latach 2004–2007 trener polskiej kadry juniorek, zdobywając z nią między innymi brązowy medal Mistrzostw Świata w turnieju drużynowym (2007) oraz srebrne i brązowe medale Mistrzostw Europy. Od 2004 do 2009 trener reprezentacji Polski seniorek, zdobywając między innymi drużynowe wicemistrzostwo Europy (2009), brązowy medal Mistrzostw Europy w grze podwójnej (2008, Xu Jie z [[PARTYKA NATALIA | Natalią Partyką]]). W latach 2011–2012 trener reprezentacji (żeńskiej i męskiej) Indii (występ na Igrzyskach Olimpijskich w Londynie 2012), w 2013–2016 trener podobnych reprezentacji Azerbejdżanu. Od 2003 prowadzi Pingpongową Akademię Leszka Kucharskiego.<br/><br/> | + | Podczas mistrzostw Polski zdobył łącznie 23 złote medale za: dwa zwycięstwa w singlu (1980, 1987), sześć w deblu (1978–1981, 1984, 1988), trzy w mikście (1978–1979, 1989) oraz 12 w rywalizacji drużynowej: osiem z AZS AWF Gdańsk (1979–1986), raz z Baildonem Katowice (1992) i trzy z Bronią Euromirexem Radom (1993–1995). Karierę zakończył w 2000. Od 1991 jednocześnie trener w Ośrodku Szkolenia Młodzieży w Gdańsku i Polskiego Związku Tenisa Stołowego. W latach 1994–2003 trenował kadrę polskich juniorów, zdobywając z nią między innymi dwukrotnie mistrzostwo Europy juniorów w turnieju drużynowym (1999, 2000) oraz mistrzostwo w grze pojedynczej indywidualnie i w grze podwójnej (2001, Daniel Górak, w deblu z Jakubem Dyjasem). W latach 2004–2007 trener polskiej kadry juniorek, zdobywając z nią między innymi brązowy medal Mistrzostw Świata w turnieju drużynowym (2007) oraz srebrne i brązowe medale Mistrzostw Europy. Od 2004 do 2009 trener reprezentacji Polski seniorek, zdobywając między innymi drużynowe wicemistrzostwo Europy (2009), brązowy medal Mistrzostw Europy w grze podwójnej (2008, Xu Jie z [[PARTYKA NATALIA, tenisistka stołowa, olimpijczyk | Natalią Partyką]]). W latach 2011–2012 trener reprezentacji (żeńskiej i męskiej) Indii (występ na Igrzyskach Olimpijskich w Londynie 2012), w 2013–2016 trener podobnych reprezentacji Azerbejdżanu. Od 2003 prowadzi Pingpongową Akademię Leszka Kucharskiego.<br/><br/> |
Odznaczony między innymi Srebrnym Krzyżem Zasługi (2001), medalem „Za zasługi dla gdańskiego sportu” (2018), złotym i sześciokrotnie srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe. Laureat nagrody Ministra Spraw Zagranicznych (1986). Mąż Agnieszki, ojciec Bartosza i Macieja. {{author: WSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Odznaczony między innymi Srebrnym Krzyżem Zasługi (2001), medalem „Za zasługi dla gdańskiego sportu” (2018), złotym i sześciokrotnie srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe. Laureat nagrody Ministra Spraw Zagranicznych (1986). Mąż Agnieszki, ojciec Bartosza i Macieja. {{author: WSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 09:59, 28 gru 2022
_w_deblu_z_Andrzejem_Grubb%C4%85.JPG)
LESZEK ROMAN KUCHARSKI (ur. 8 VII 1959 Gdańsk), tenisista stołowy, olimpijczyk. Syn Józefa Kazimierza i Magdaleny Skuratowicz-Kucharskiej (1 II 1930 – 10 III 1999 Gdańsk), mistrzyni Polski w tenisie stołowym (indywidualnie w latach 1955, 1958 i 1959, mieszanej w 1958–1959). Brat Zbigniewa (1955 – 13 I 2013 Żukowo), mistrza Polski juniorów w tenisie stołowym, grającego do końca życia w wielu klubach (także Bundesligi), ostatnim był GKS Żukowo, oraz Małgorzaty, także zawodniczki tej dyscypliny.
Absolwent gdańskiego XI Liceum Ogólnokształcącego ( Zespół Szkół Sportowych i Ogólnokształcących, ul. Subisława 22). Zawodnik Startu Gdynia (1965–1969), MRKS Gdańsk (1969–1973), AZS UG (1973–1977), AZS AWF Gdańsk (1977–1987), BTK Halmstad (Szwecja, 1987–1989), Rekordu (Szwecja, 1989–1990), Heilbronn (Niemcy, 1990–1991), Baildonu Katowice (1991–1992), Broni Euromirex Radom (1992–1995), AZS AWF Gdańsk (1995–1996), Pogoni Lębork (1996–1998), Olimpii Grudziądz (1998–1999).
Mistrz Europy juniorów z Vichy w 1977 oraz brązowy medalista mistrzostw Europy juniorów w mikście (z Jolantą Szatko) z Mödling (Austria) w 1976. Dwukrotny olimpijczyk – z Seulu w 1988 (6. lokata w deblu – z Andrzejem Grubbą, w singlu odpadł w czwartej rundzie) i z Barcelony w 1992 (1/8 finału w deblu z A. Grubbą). Trzykrotny medalista mistrzostw świata: Goeteborg w 1985 (brąz w drużynie), Delhi w 1987 (brąz w deblu – z A. Grubbą) i Dortmund w 1989 (srebro w deblu – z Zoranem Kaliniciem).
Czterokrotny medalista mistrzostw Europy: Moskwa w 1984 – srebro w drużynie, Praga w 1986 – srebro w singlu i brąz w drużynie, Paryż w 1988 – brąz w deblu (z A. Grubbą). W latach 1982–1991 startował osiem razy w rozgrywkach finałowych prestiżowego turnieju TOP – 12 (w 1982 – 10, 1983 – 11, 1986 – 5, 1987 – 5, 1988 – 4, 1989 – 6, 1990 – 5–10, 1991 – 10). Dwa zwycięstwa z reprezentacją Polski (drużynowe) w Superlidze – 1986 i 1987. W Klubowym Pucharze Europy zwycięstwo w barwach AZS AWF Gdańsk – 1985 (w finale 5:3 z Vasutasem Budapeszt). Podczas akademickich mistrzostw świata (drużynowo) złoty (Middlesbrough, 1980) oraz srebrny medal (Gdańsk, 1984). Międzynarodowy mistrz (w singlu) Holandii (1984) i Czechosłowacji (1986).
Podczas mistrzostw Polski zdobył łącznie 23 złote medale za: dwa zwycięstwa w singlu (1980, 1987), sześć w deblu (1978–1981, 1984, 1988), trzy w mikście (1978–1979, 1989) oraz 12 w rywalizacji drużynowej: osiem z AZS AWF Gdańsk (1979–1986), raz z Baildonem Katowice (1992) i trzy z Bronią Euromirexem Radom (1993–1995). Karierę zakończył w 2000. Od 1991 jednocześnie trener w Ośrodku Szkolenia Młodzieży w Gdańsku i Polskiego Związku Tenisa Stołowego. W latach 1994–2003 trenował kadrę polskich juniorów, zdobywając z nią między innymi dwukrotnie mistrzostwo Europy juniorów w turnieju drużynowym (1999, 2000) oraz mistrzostwo w grze pojedynczej indywidualnie i w grze podwójnej (2001, Daniel Górak, w deblu z Jakubem Dyjasem). W latach 2004–2007 trener polskiej kadry juniorek, zdobywając z nią między innymi brązowy medal Mistrzostw Świata w turnieju drużynowym (2007) oraz srebrne i brązowe medale Mistrzostw Europy. Od 2004 do 2009 trener reprezentacji Polski seniorek, zdobywając między innymi drużynowe wicemistrzostwo Europy (2009), brązowy medal Mistrzostw Europy w grze podwójnej (2008, Xu Jie z Natalią Partyką). W latach 2011–2012 trener reprezentacji (żeńskiej i męskiej) Indii (występ na Igrzyskach Olimpijskich w Londynie 2012), w 2013–2016 trener podobnych reprezentacji Azerbejdżanu. Od 2003 prowadzi Pingpongową Akademię Leszka Kucharskiego.
Odznaczony między innymi Srebrnym Krzyżem Zasługi (2001), medalem „Za zasługi dla gdańskiego sportu” (2018), złotym i sześciokrotnie srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe. Laureat nagrody Ministra Spraw Zagranicznych (1986). Mąż Agnieszki, ojciec Bartosza i Macieja.
