KASYNA RYSZARD, biskup
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę KASYNA RYSZARD na KASYNA RYSZARD, biskup) |
|||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
[[File:2_Bp_Ryszard__Kasyna.jpg|thumb|Biskup Ryszard Kasyna, msza w prywatnej kaplicy w Pelplinie, 28 IX 2013 (z prawej prowincjał karmelitów bosych, o. Bogdan Meger, z lewej ks. Krzysztof Szerszeń)]] | [[File:2_Bp_Ryszard__Kasyna.jpg|thumb|Biskup Ryszard Kasyna, msza w prywatnej kaplicy w Pelplinie, 28 IX 2013 (z prawej prowincjał karmelitów bosych, o. Bogdan Meger, z lewej ks. Krzysztof Szerszeń)]] | ||
| − | '''RYSZARD KASYNA''' (ur. 28 IX 1957 Nowy Staw), biskup pomocniczy diecezji gdańskiej, biskup diecezjalny (ordynariusz) pelpliński. Najstarszy syn Franciszka (ur. w Łapalicach) i Irmgardy, brat Renaty, Krystyny, i Janusza (ur. 1964), przedsiębiorcy, radnego powiatu malborskiego. W latach 1964–1972 uczył się w Szkole Podstawowej w Nowym Stawie, od 1972 do 1976 w I Liceum Ogólnokształcącym im. Henryka Sienkiewicza w Malborku. W latach 1976–1982 studiował w [[GDAŃSKIE SEMINARIUM DUCHOWNE | Biskupim Seminarium Duchownym]]. 24 I 1982 roku otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa [[KACZMAREK LECH| Lecha Kaczmarka]]. Od 3 II 1982 do 31 VIII 1985 wikariusz w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] (NMP). <br/><br/> | + | '''RYSZARD KASYNA''' (ur. 28 IX 1957 Nowy Staw), biskup pomocniczy diecezji gdańskiej, biskup diecezjalny (ordynariusz) pelpliński. Najstarszy syn Franciszka (ur. w Łapalicach) i Irmgardy, brat Renaty, Krystyny, i Janusza (ur. 1964), przedsiębiorcy, radnego powiatu malborskiego. W latach 1964–1972 uczył się w Szkole Podstawowej w Nowym Stawie, od 1972 do 1976 w I Liceum Ogólnokształcącym im. Henryka Sienkiewicza w Malborku. W latach 1976–1982 studiował w [[GDAŃSKIE SEMINARIUM DUCHOWNE | Biskupim Seminarium Duchownym]]. 24 I 1982 roku otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa [[KACZMAREK LECH, biskup gdański| Lecha Kaczmarka]]. Od 3 II 1982 do 31 VIII 1985 wikariusz w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] (NMP). <br/><br/> |
W latach 1985–1991 studiował prawo kanoniczne na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie, 1988–1992 odbył studia adwokackie w Studium Roty Rzymskiej, 24 VI 1991 obronił na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim rozprawę doktorską o odpustach w nowym prawodawstwie kanonicznym napisaną pod kierunkiem ks. prof. José Manuela Fernández Castaño (''Le Indulgenze nella nuova Legislazione Canonica''), od 1993 adwokat Roty Rzymskiej. Po powrocie ze studiów rezydent parafii przy kościele NMP.<br/><br/> | W latach 1985–1991 studiował prawo kanoniczne na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie, 1988–1992 odbył studia adwokackie w Studium Roty Rzymskiej, 24 VI 1991 obronił na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim rozprawę doktorską o odpustach w nowym prawodawstwie kanonicznym napisaną pod kierunkiem ks. prof. José Manuela Fernández Castaño (''Le Indulgenze nella nuova Legislazione Canonica''), od 1993 adwokat Roty Rzymskiej. Po powrocie ze studiów rezydent parafii przy kościele NMP.<br/><br/> | ||
Od 1 II 1993 pomocniczy wikariusz sądowy (wiceoficjał) Gdańskiego Trybunału Metropolitalnego (GTM), referent do spraw kanonicznych (postulator) Kurii Metropolitalnej oraz wykładowca prawa w [[GDAŃSKIE SEMINARIUM DUCHOWNE | Gdańskim Seminarium Duchownym]] i w Gdańskim Instytucie Teologicznym. Od 1 VII 1993 diecezjalny duszpasterz prawników. Od 28 VI 1996 wikariusz sądowy (oficjał) GTM, z rezydenturą i jako pomoc liturgiczna przy parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gdyni. Od 19 VIII 1996 członek Kolegium Konsultorów Archidiecezji Gdańskiej, od 1 II 2001 członek Rady Kapłańskiej. Członek Komisji Głównej III Synodu Gdańskiego (2001).<br/><br/> | Od 1 II 1993 pomocniczy wikariusz sądowy (wiceoficjał) Gdańskiego Trybunału Metropolitalnego (GTM), referent do spraw kanonicznych (postulator) Kurii Metropolitalnej oraz wykładowca prawa w [[GDAŃSKIE SEMINARIUM DUCHOWNE | Gdańskim Seminarium Duchownym]] i w Gdańskim Instytucie Teologicznym. Od 1 VII 1993 diecezjalny duszpasterz prawników. Od 28 VI 1996 wikariusz sądowy (oficjał) GTM, z rezydenturą i jako pomoc liturgiczna przy parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gdyni. Od 19 VIII 1996 członek Kolegium Konsultorów Archidiecezji Gdańskiej, od 1 II 2001 członek Rady Kapłańskiej. Członek Komisji Głównej III Synodu Gdańskiego (2001).<br/><br/> | ||
Wersja z 09:38, 24 gru 2022
RYSZARD KASYNA (ur. 28 IX 1957 Nowy Staw), biskup pomocniczy diecezji gdańskiej, biskup diecezjalny (ordynariusz) pelpliński. Najstarszy syn Franciszka (ur. w Łapalicach) i Irmgardy, brat Renaty, Krystyny, i Janusza (ur. 1964), przedsiębiorcy, radnego powiatu malborskiego. W latach 1964–1972 uczył się w Szkole Podstawowej w Nowym Stawie, od 1972 do 1976 w I Liceum Ogólnokształcącym im. Henryka Sienkiewicza w Malborku. W latach 1976–1982 studiował w Biskupim Seminarium Duchownym. 24 I 1982 roku otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa Lecha Kaczmarka. Od 3 II 1982 do 31 VIII 1985 wikariusz w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (NMP).
W latach 1985–1991 studiował prawo kanoniczne na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie, 1988–1992 odbył studia adwokackie w Studium Roty Rzymskiej, 24 VI 1991 obronił na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim rozprawę doktorską o odpustach w nowym prawodawstwie kanonicznym napisaną pod kierunkiem ks. prof. José Manuela Fernández Castaño (Le Indulgenze nella nuova Legislazione Canonica), od 1993 adwokat Roty Rzymskiej. Po powrocie ze studiów rezydent parafii przy kościele NMP.
Od 1 II 1993 pomocniczy wikariusz sądowy (wiceoficjał) Gdańskiego Trybunału Metropolitalnego (GTM), referent do spraw kanonicznych (postulator) Kurii Metropolitalnej oraz wykładowca prawa w Gdańskim Seminarium Duchownym i w Gdańskim Instytucie Teologicznym. Od 1 VII 1993 diecezjalny duszpasterz prawników. Od 28 VI 1996 wikariusz sądowy (oficjał) GTM, z rezydenturą i jako pomoc liturgiczna przy parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gdyni. Od 19 VIII 1996 członek Kolegium Konsultorów Archidiecezji Gdańskiej, od 1 II 2001 członek Rady Kapłańskiej. Członek Komisji Głównej III Synodu Gdańskiego (2001).
28 XII 1998 otrzymał godność kanonika gremialnego Kapituły Archikatedralnej Gdańskiej, a 9 VII 2001 kapelana Jego Świątobliwości (prałata). 24 I 2005 mianowany biskupem tytularnym Dices (obecnie Tunezja) oraz biskupem pomocniczym diecezji gdańskiej. Konsekrowany w kościele NMP w Gdańsku 2 IV 2005 przez nuncjusza apostolskiego w Polsce, abp Józefa Kowalczyka w asyście abp. gdańskiego Tadeusza Gocłowskiego i biskupa pomocniczego katowickiego, sekretarza generalnego Konferencji Episkopatu Polski, Piotra Libery. Ostatni biskup wyświęcony za życia papieża Jana Pawła II i pierwszy biskup-absolwent Gdańskiego Seminarium Duchownego w Oliwie. 1 VI 2005 otrzymał nominację na wikariusza generalnego, 8 XI 2005 na prepozyta Kapituły Archikatedralnej Gdańskiej. Od 2005 członek Rady Prawnej Episkopatu, Komisji Duchowieństwa Episkopatu i Delegat Konferencji Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Ludzi Morza. Od 2008 roku krajowy promotor duszpasterstwa ludzi morza.
15 XII 2009 decyzją papieża Benedykta XVI został członkiem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej. 27 X 2012 mianowany przez papieża Benedykta XVI biskupem ordynariuszem diecezji pelplińskiej, 8 XII 2012 bullę nominacyjną Benedykta XVI odczytał ówczesny nuncjusz apostolski w Polsce, abp Celestino Migliore, on też wprowadził nowego biskupa na katedrę biskupów pelplińskich. Od 2014 członek Komisji Mieszanej Biskupi – Wyżsi Przełożeni Zakonni. 2 III 2019 konsekrował biskupa pomocniczego pelplińskiego Arkadiusza Okroja.
Wraz z sakrą biskupią przyjął herb wyobrażający w polu niebiesko-srebrnym złoty łaciński krzyż – symbol wiary, miłości, męki i zmartwychwstania Chrystusa – pośród pary skrzydeł o siedmiu piórach: po lewej - w polu niebieskim, wskazującym nieskończoną perspektywę życia – skrzydło srebrne, symbolizujące siedem darów Ducha Świętego, po prawej – w polu srebrnym, symbolu światła – skrzydło czerwone, oznaczające siedem sakramentów. Za tarczą złoty krzyż procesyjny. Nad herbem zielony kapelusz kościelny z dwunastoma chwostami na dwóch sznurach, po sześć (jeden nad dwoma, nad trzema) z każdej strony tarczy. Pod tarczą wstęga z dewizą: In veritate et caritate (W prawdzie i miłości, cytat z Drugiego Listu św. Jana (2 J 1,3)).
