HOTEL DANZIGER HOF
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Hotel_Danziger_Hoff_1898.jpg|thumb|Hotel Danziger Hof po otwarciu, 1898, fot. [[KUHN RUDOLF THEODOR ROBERT | Rudolf Theodor Robert Kuhn]]]] | + | [[File:Hotel_Danziger_Hoff_1898.jpg|thumb|Hotel Danziger Hof po otwarciu, 1898, fot. [[KUHN RUDOLF THEODOR ROBERT, fotografik | Rudolf Theodor Robert Kuhn]]]] |
[[File: 1_Danziger_Hof.jpg |thumb| Hotel Danziger Hof, w głębi fragment domu towarowego braci [[FREYMANN KASPAR, właściciel domu towarowego | Freymann]] na Targu Węglowym, około 1910]] | [[File: 1_Danziger_Hof.jpg |thumb| Hotel Danziger Hof, w głębi fragment domu towarowego braci [[FREYMANN KASPAR, właściciel domu towarowego | Freymann]] na Targu Węglowym, około 1910]] | ||
[[File:Hotel_Danziger_Hoff.jpg|thumb|Danizger Hof, około 1930]] | [[File:Hotel_Danziger_Hoff.jpg|thumb|Danizger Hof, około 1930]] | ||
Wersja z 20:05, 22 gru 2022
HOTEL DANZIGER HOF, Dominikswall 6 (ul. Wały Jagiellońskie, powstała z byłych Dominikswall i Elisabethwall). Wybudowany po rozebraniu ziemnych wałów obronnych w latach 1896–1898 według planów berlińskiego architekta Karla Gausego, wykonanych przez jego firmę pod nadzorem gdańskiego mistrza budowlanego Alexandra Eduarda Feya.
Najwytworniejszy i najbardziej luksusowy hotel w Gdańsku w 1. połowie XX wieku. Pierwszym właścicielem był Heinrich Teute, były właściciel hotelu Walter’s. Hotel pierwszych gości przyjął w lipcu 1898; dysponował 120 pokojami ze 157 łóżkami, restauracją na 100 miejsc, kawiarnią, cukiernią, salą balową na 400 osób, z estradą (22,8 × 12,15 m), miał centralne ogrzewanie, oświetlenie elektryczne, windy towarowe i osobowe, pralnię oraz kuchnię. Do jego wnętrz prowadziły dwa westybule: od Dominikswall i od Targu Węglowego. Na parterze umiejscowiono salę konferencyjną (wychodzącą na obecną ul. Wały Jagiellońskie) oraz czytelnię. Pomieszczenia restauracyjne znajdowały się obok sali konferencyjnej, część dziedzińca była zajmowana wyłącznie w sezonie letnim. Na piętra prowadziły schody z białego marmuru lub stylowa winda.
Hotel gościł między innymi króla Alberta von Sachsen z małżonką, księżną Fryderykę Leopoldę von Preußen, księcia Johanna Georga von Sachsen, rosyjskiego wielkiego księcia, admirała Aleksieja Aleksandrowicza Romanowa, amerykańskiego miliardera Corneliusa Vanderbilta III (1903), cesarzową Augustę Viktorię i cesarza Wilhelma II (z okazji odsłonięcia pomnika cesarza Wilhelma I 21 IX 1903), Ignacego Paderewskiego (w grudniu 1918). W okresie od 8 lutego do 6 VI 1920 urzędował w nim pierwszy (oficjalny) komisarz Rzeczypospolitej Polskiej Maciej Biesiadecki. 20 XII 1936 polskie organizacje wydały tu uroczysty bankiet pożegnalny odchodzącemu z urzędu komisarza RP Kazimierzowi Papée.
W 1929 zadłużony obiekt wydzierżawił Brytyjsko–Polski Bank Handlowy (The British and Polish Trade Bank), rozważając możliwość przekształcenia go w biurowiec. W początku 1930 nabył go (za 60% wartości) Stanisław Vogel, właściciel hotelu Reichshof. Po renowacji liczył 80 pokoi ze 110 łóżkami, z łazienkami z bieżącą ciepłą i zimną wodą. Większość stylowych mebli zamówiono w firmie Oskara Olschewskiego ( przedsiębiorstwa). Na I piętrze umieszczono komfortową salę konferencyjną oraz Salę Marynarską na około 150 osób. Zniszczony w 1945, nieodbudowany, jego miejsce zajmuje obecnie częściowo budynek LOT-u.
