FUDAKOWSKI STANISŁAW, psycholog, działacz opozycji demokratycznej
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę FUDAKOWSKI STANISŁAW, sycholog, działacz opozycji demokratycznej na FUDAKOWSKI STANISŁAW, psycholog, działacz opozycji demokratycznej, bez pozostawienia przekierowania pod starym tytułem) |
|||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''STANISŁAW JAN FUDAKOWSKI''' (ur. 17 VIII 1948 Gdynia), psycholog, działacz opozycji demokratycznej. Syn pochodzącego z Zamojszczyzny Jerzego (1912–1995), prawnika, oraz pochodzącej z Wielkopolski Teresy (1927–2002) z domu Lipskiej, brat Ignacego (ur. 1950). <br/><br/> | '''STANISŁAW JAN FUDAKOWSKI''' (ur. 17 VIII 1948 Gdynia), psycholog, działacz opozycji demokratycznej. Syn pochodzącego z Zamojszczyzny Jerzego (1912–1995), prawnika, oraz pochodzącej z Wielkopolski Teresy (1927–2002) z domu Lipskiej, brat Ignacego (ur. 1950). <br/><br/> | ||
W 1966 ukończył II Liceum Ogólnokształcące w Sopocie, w 1973 absolwent psychologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Od 1973 zatrudniony w w Pracowni Psychologii Pracy (PPP) w Gdańsku, wchodzącej w skład Przedsiębiorstwa Usług Socjalnych Budownictwa (PUSB). W wyniku przekształceń własnościowych od października 1992 współwłaściciel PPP. Od 2013 na emeryturze, nadal czynny zawodowo. <br/><br/> | W 1966 ukończył II Liceum Ogólnokształcące w Sopocie, w 1973 absolwent psychologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Od 1973 zatrudniony w w Pracowni Psychologii Pracy (PPP) w Gdańsku, wchodzącej w skład Przedsiębiorstwa Usług Socjalnych Budownictwa (PUSB). W wyniku przekształceń własnościowych od października 1992 współwłaściciel PPP. Od 2013 na emeryturze, nadal czynny zawodowo. <br/><br/> | ||
| − | Od 1 IX 1980 członek [[NIEZALEŻNY SAMORZĄDNY ZWIĄZEK ZAWODOWY „SOLIDARNOŚĆ” REGION GDAŃSKI | Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”]], wiceprzewodniczący Komisji Zakładowej w PUSB. W lipcu 1981 delegat na I Walny Zjazd Delegatów Regionu Gdańskiego NSZZ „Solidarność” w Gdyni, na którym został wybrany do prezydium Regionu, był w nim odpowiedzialny za dział interwencji. Przewodniczący specjalnej komisji powołanej 6 V 1981 przez Międzyzakładowy Komitet Założycielski w Gdańsku, dla zbadania konfliktu między [[WALENTYNOWICZ ANNA | Anną Walentynowicz]] a prezydium Komisji Zakładowej „Solidarności”. Delegat na [[PIERWSZY KRAJOWY ZJAZD DELEGATÓW NSZZ „SOLIDARNOŚĆ” (1981) | Pierwszy (I) Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność”]], podczas drugiej tury zjazdu (26 wrzesień – 7 październik 1981) został członkiem prezydium zjazdu. <br/><br/> | + | Od 1 IX 1980 członek [[NIEZALEŻNY SAMORZĄDNY ZWIĄZEK ZAWODOWY „SOLIDARNOŚĆ” REGION GDAŃSKI | Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”]], wiceprzewodniczący Komisji Zakładowej w PUSB. W lipcu 1981 delegat na I Walny Zjazd Delegatów Regionu Gdańskiego NSZZ „Solidarność” w Gdyni, na którym został wybrany do prezydium Regionu, był w nim odpowiedzialny za dział interwencji. Przewodniczący specjalnej komisji powołanej 6 V 1981 przez Międzyzakładowy Komitet Założycielski w Gdańsku, dla zbadania konfliktu między [[WALENTYNOWICZ ANNA, działaczka opozycji demokratycznej, honorowy obywatel Gdańska, patronka skweru | Anną Walentynowicz]] a prezydium Komisji Zakładowej „Solidarności”. Delegat na [[PIERWSZY KRAJOWY ZJAZD DELEGATÓW NSZZ „SOLIDARNOŚĆ” (1981) | Pierwszy (I) Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność”]], podczas drugiej tury zjazdu (26 wrzesień – 7 październik 1981) został członkiem prezydium zjazdu. <br/><br/> |
Po wprowadzeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] od 13 do 16 XII 1981 przewodniczący Regionalnego Komitetu Strajkowego (RKS) i uczestnik strajku w [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej]]. 14 XII 1981, jako przewodniczący RKS, brał udział w rozmowach ze strajkującymi na [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechnice Gdańskiej]], którzy pod groźbą pacyfikacji otrzymali od [[URZĄD BEZPIECZEŃSTWA PUBLICZNEGO I SŁUŻBA BEZPIECZEŃSTWA | Służby Bezpieczeństwa (SB)]] ultimatum zakończenia protestu. Po zakończeniu negocjacji strajk na uczelni przerwano. Po pacyfikacji strajku w Stoczni Gdańskiej ukrywał się, w lutym 1982 wrócił do pracy w PPP. 15 III 1982 zatrzymany w firmie, przetrzymywany w [[ARESZT ŚLEDCZY W GDAŃSKU| Areszcie Śledczym w Gdańsku]] przy ul. Kurkowej i areszcie Komendy Wojewódzkiej MO przy ul. Okopowej. 1 VI 1982 skazany przez Sąd Wojewódzki w Gdańsku za organizację i udział w grudniowym strajku na trzy i pół roku więzienia i trzy lata pozbawienia praw publicznych. Osadzony w Zakładzie Karnym w Potulicach. Zwolniony 7 IV 1983 na mocy amnestii, wykonanie kary zawieszono mu na czteroletni okres próby (29 V 1989 sąd zastosował wobec niego przepisy ustawy "o przebaczeniu i puszczeniu w niepamięć niektórych przestępstw i wykroczeń"). Po opuszczeniu więzienia powrócił do pracy w PPP. W latach 1989–1991, z upoważnienia Zarządu Regionu Gdańskiego „Solidarności”, sędzia społeczny w Społecznej Komisji Pojednawczej, powołanej ustawą sejmową w maju 1989. <br/><br/> | Po wprowadzeniu [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] od 13 do 16 XII 1981 przewodniczący Regionalnego Komitetu Strajkowego (RKS) i uczestnik strajku w [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej]]. 14 XII 1981, jako przewodniczący RKS, brał udział w rozmowach ze strajkującymi na [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechnice Gdańskiej]], którzy pod groźbą pacyfikacji otrzymali od [[URZĄD BEZPIECZEŃSTWA PUBLICZNEGO I SŁUŻBA BEZPIECZEŃSTWA | Służby Bezpieczeństwa (SB)]] ultimatum zakończenia protestu. Po zakończeniu negocjacji strajk na uczelni przerwano. Po pacyfikacji strajku w Stoczni Gdańskiej ukrywał się, w lutym 1982 wrócił do pracy w PPP. 15 III 1982 zatrzymany w firmie, przetrzymywany w [[ARESZT ŚLEDCZY W GDAŃSKU| Areszcie Śledczym w Gdańsku]] przy ul. Kurkowej i areszcie Komendy Wojewódzkiej MO przy ul. Okopowej. 1 VI 1982 skazany przez Sąd Wojewódzki w Gdańsku za organizację i udział w grudniowym strajku na trzy i pół roku więzienia i trzy lata pozbawienia praw publicznych. Osadzony w Zakładzie Karnym w Potulicach. Zwolniony 7 IV 1983 na mocy amnestii, wykonanie kary zawieszono mu na czteroletni okres próby (29 V 1989 sąd zastosował wobec niego przepisy ustawy "o przebaczeniu i puszczeniu w niepamięć niektórych przestępstw i wykroczeń"). Po opuszczeniu więzienia powrócił do pracy w PPP. W latach 1989–1991, z upoważnienia Zarządu Regionu Gdańskiego „Solidarności”, sędzia społeczny w Społecznej Komisji Pojednawczej, powołanej ustawą sejmową w maju 1989. <br/><br/> | ||
Od stycznia 1994 członek Stowarzyszenia Godność w Gdańsku, zrzeszającego więźniów politycznych i osoby represjonowane przez władze PRL w latach 1980–1989, od sierpnia 2002 sekretarz Stowarzyszenia. Członek założonego w 2002 w Gdańsku, Stowarzyszenia „Solidarni z Kolebki”. Współzałożyciel utworzonego w marcu 2006 Pomorskiego Społecznego Komitetu Lustracyjnego, którego celem było ujawnienie wśród osób publicznych agentów służb specjalnych PRL. Jako uczestnik I Zjazdu Krajowego Delegatów „Solidarności” sygnatariusz listu otwartego z września 2006 do delegatów XX Zjazdu „Solidarności” o podjęcie działań w celu ujawnienia nazwisk agentów SB, działających podczas I Zjazdu w 1981 roku. 30 XI 2017 powołany przez wojewodę pomorskiego w skład Pomorskiej Wojewódzkiej Rady Konsultacyjnej do spraw Działaczy Opozycji Antykomunistycznej oraz Osób Represjonowanych z Powodów Politycznych. <br/><br/> | Od stycznia 1994 członek Stowarzyszenia Godność w Gdańsku, zrzeszającego więźniów politycznych i osoby represjonowane przez władze PRL w latach 1980–1989, od sierpnia 2002 sekretarz Stowarzyszenia. Członek założonego w 2002 w Gdańsku, Stowarzyszenia „Solidarni z Kolebki”. Współzałożyciel utworzonego w marcu 2006 Pomorskiego Społecznego Komitetu Lustracyjnego, którego celem było ujawnienie wśród osób publicznych agentów służb specjalnych PRL. Jako uczestnik I Zjazdu Krajowego Delegatów „Solidarności” sygnatariusz listu otwartego z września 2006 do delegatów XX Zjazdu „Solidarności” o podjęcie działań w celu ujawnienia nazwisk agentów SB, działających podczas I Zjazdu w 1981 roku. 30 XI 2017 powołany przez wojewodę pomorskiego w skład Pomorskiej Wojewódzkiej Rady Konsultacyjnej do spraw Działaczy Opozycji Antykomunistycznej oraz Osób Represjonowanych z Powodów Politycznych. <br/><br/> | ||
Wersja z 20:58, 20 gru 2022
STANISŁAW JAN FUDAKOWSKI (ur. 17 VIII 1948 Gdynia), psycholog, działacz opozycji demokratycznej. Syn pochodzącego z Zamojszczyzny Jerzego (1912–1995), prawnika, oraz pochodzącej z Wielkopolski Teresy (1927–2002) z domu Lipskiej, brat Ignacego (ur. 1950).
W 1966 ukończył II Liceum Ogólnokształcące w Sopocie, w 1973 absolwent psychologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Od 1973 zatrudniony w w Pracowni Psychologii Pracy (PPP) w Gdańsku, wchodzącej w skład Przedsiębiorstwa Usług Socjalnych Budownictwa (PUSB). W wyniku przekształceń własnościowych od października 1992 współwłaściciel PPP. Od 2013 na emeryturze, nadal czynny zawodowo.
Od 1 IX 1980 członek Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, wiceprzewodniczący Komisji Zakładowej w PUSB. W lipcu 1981 delegat na I Walny Zjazd Delegatów Regionu Gdańskiego NSZZ „Solidarność” w Gdyni, na którym został wybrany do prezydium Regionu, był w nim odpowiedzialny za dział interwencji. Przewodniczący specjalnej komisji powołanej 6 V 1981 przez Międzyzakładowy Komitet Założycielski w Gdańsku, dla zbadania konfliktu między Anną Walentynowicz a prezydium Komisji Zakładowej „Solidarności”. Delegat na Pierwszy (I) Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność”, podczas drugiej tury zjazdu (26 wrzesień – 7 październik 1981) został członkiem prezydium zjazdu.
Po wprowadzeniu stanu wojennego od 13 do 16 XII 1981 przewodniczący Regionalnego Komitetu Strajkowego (RKS) i uczestnik strajku w Stoczni Gdańskiej. 14 XII 1981, jako przewodniczący RKS, brał udział w rozmowach ze strajkującymi na Politechnice Gdańskiej, którzy pod groźbą pacyfikacji otrzymali od Służby Bezpieczeństwa (SB) ultimatum zakończenia protestu. Po zakończeniu negocjacji strajk na uczelni przerwano. Po pacyfikacji strajku w Stoczni Gdańskiej ukrywał się, w lutym 1982 wrócił do pracy w PPP. 15 III 1982 zatrzymany w firmie, przetrzymywany w Areszcie Śledczym w Gdańsku przy ul. Kurkowej i areszcie Komendy Wojewódzkiej MO przy ul. Okopowej. 1 VI 1982 skazany przez Sąd Wojewódzki w Gdańsku za organizację i udział w grudniowym strajku na trzy i pół roku więzienia i trzy lata pozbawienia praw publicznych. Osadzony w Zakładzie Karnym w Potulicach. Zwolniony 7 IV 1983 na mocy amnestii, wykonanie kary zawieszono mu na czteroletni okres próby (29 V 1989 sąd zastosował wobec niego przepisy ustawy "o przebaczeniu i puszczeniu w niepamięć niektórych przestępstw i wykroczeń"). Po opuszczeniu więzienia powrócił do pracy w PPP. W latach 1989–1991, z upoważnienia Zarządu Regionu Gdańskiego „Solidarności”, sędzia społeczny w Społecznej Komisji Pojednawczej, powołanej ustawą sejmową w maju 1989.
Od stycznia 1994 członek Stowarzyszenia Godność w Gdańsku, zrzeszającego więźniów politycznych i osoby represjonowane przez władze PRL w latach 1980–1989, od sierpnia 2002 sekretarz Stowarzyszenia. Członek założonego w 2002 w Gdańsku, Stowarzyszenia „Solidarni z Kolebki”. Współzałożyciel utworzonego w marcu 2006 Pomorskiego Społecznego Komitetu Lustracyjnego, którego celem było ujawnienie wśród osób publicznych agentów służb specjalnych PRL. Jako uczestnik I Zjazdu Krajowego Delegatów „Solidarności” sygnatariusz listu otwartego z września 2006 do delegatów XX Zjazdu „Solidarności” o podjęcie działań w celu ujawnienia nazwisk agentów SB, działających podczas I Zjazdu w 1981 roku. 30 XI 2017 powołany przez wojewodę pomorskiego w skład Pomorskiej Wojewódzkiej Rady Konsultacyjnej do spraw Działaczy Opozycji Antykomunistycznej oraz Osób Represjonowanych z Powodów Politycznych.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2006), Krzyżem Wolności i Solidarności (2015). W maju 2011 nie wyraził zgody, by oddział Instytut Pamięci Narodowej w Gdańsku wystąpił do prezydenta RP Bronisława Komorowskiego o przyznanie mu Krzyża Wolności i Solidarności.
Bibliografia:
Źródła:
Materiały Stanisława Jana Fudakowskiego.
I Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność”: stenogramy, t. 1, I tura, opracowanie i redakcja Grzegorz Majchrzak, Jan Marek Owsiński, Warszawa 2011.
I Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność”: stenogramy, t. 2, cz. 1, opracowanie i redakcja Grzegorz Majchrzak, Jan Marek Owsiński, Warszawa 2013.
I Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność”: stenogramy, t. 2, cz. 2, opracowanie i redakcja Grzegorz Majchrzak, Jan Marek Owsiński, Warszawa 2013.
Literatura:
Cenckiewicz Sławomir, Anna Solidarność. Życie i działalność Anny Walentynowicz na tle epoki (1929-2010), Poznań 2010.
Kazański Arkadiusz, Solidarność w Stoczni Gdańskiej grudzień 1981-sierpień 1988, Gdańsk 2004.
