KRUSZYŃSKI TADEUSZ, ksiądz katolicki, historyk sztuki
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''TADEUSZ KRUSZYŃSKI''' (1 III 1884 Dublany koło Lwowa – 23 VIII 1959 Zakopane), ksiądz katolicki, historyk sztuki, naukowiec. W 1903 ukończył III Gimnazjum w Krakowie, następnie studiował na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (UJ), w 1907 jego absolwent, przyjął też święcenia kapłańskie. W 1911 w czasie pobytu na stypendium w Rzymie studiował historię sztuki. W 1912 uzyskał doktorat na UJ, doktor habilitowany historii sztuki, od 1926 w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, w 1929 na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Od 1919 wykładowca na Wydziale Teologicznym UJ, w 1930 docent, zastępca profesora.<br/><br/> | '''TADEUSZ KRUSZYŃSKI''' (1 III 1884 Dublany koło Lwowa – 23 VIII 1959 Zakopane), ksiądz katolicki, historyk sztuki, naukowiec. W 1903 ukończył III Gimnazjum w Krakowie, następnie studiował na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (UJ), w 1907 jego absolwent, przyjął też święcenia kapłańskie. W 1911 w czasie pobytu na stypendium w Rzymie studiował historię sztuki. W 1912 uzyskał doktorat na UJ, doktor habilitowany historii sztuki, od 1926 w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, w 1929 na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Od 1919 wykładowca na Wydziale Teologicznym UJ, w 1930 docent, zastępca profesora.<br/><br/> | ||
Od 6 XI 1939, wraz z innymi profesorami UJ, osadzony w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen, zwolniony w 1940. Po 1945 docent, od 1954 profesor tytularny na Wydziale Teologicznym UJ. Po likwidacji wydziału przez władze, od 1 IX 1957 emeryt. Zginął w wypadku ulicznym w Zakopanym, tam pochowany.<br/><br/> | Od 6 XI 1939, wraz z innymi profesorami UJ, osadzony w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen, zwolniony w 1940. Po 1945 docent, od 1954 profesor tytularny na Wydziale Teologicznym UJ. Po likwidacji wydziału przez władze, od 1 IX 1957 emeryt. Zginął w wypadku ulicznym w Zakopanym, tam pochowany.<br/><br/> | ||
| − | Prowadził badania nad sztuką Gdańska, sztuką włoską, złotnictwem w zbiorach krakowskich (w tym w skarbcu Katedry Wawelskiej). Autor między innymi pierwszej popularnej polskiej syntezy sztuki gdańskiej ''Stary Gdańsk i historia jego sztuki'' (1912), ''Sztuka i przemysł artystyczny w Gdańsku'' (1927; również w tomie zbiorowym ''Gdańsk. Przeszłość i teraźniejszość,'' 1928) oraz polskiego przewodnika po mieście ''Przewodnik po Gdańsku i okolicy z planem miasta i mapką okolicy'' (1914; [[PRZEWODNIKI PO GDAŃSKU | przewodniki po Gdańsku]]). Autor tłumaczenia wyboru wspomnień [[SCHOPENHAUER JOHANNA HENRIETTE | Johanny Schopenhauer]] ''Gdańskie wspomnienia młodości'' (1957, wznowione przez [[FUNDACJA GDAŃSKA | Fundację Gdańską]] w roku 2010). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Prowadził badania nad sztuką Gdańska, sztuką włoską, złotnictwem w zbiorach krakowskich (w tym w skarbcu Katedry Wawelskiej). Autor między innymi pierwszej popularnej polskiej syntezy sztuki gdańskiej ''Stary Gdańsk i historia jego sztuki'' (1912), ''Sztuka i przemysł artystyczny w Gdańsku'' (1927; również w tomie zbiorowym ''Gdańsk. Przeszłość i teraźniejszość,'' 1928) oraz polskiego przewodnika po mieście ''Przewodnik po Gdańsku i okolicy z planem miasta i mapką okolicy'' (1914; [[PRZEWODNIKI PO GDAŃSKU | przewodniki po Gdańsku]]). Autor tłumaczenia wyboru wspomnień [[SCHOPENHAUER JOHANNA HENRIETTE, literatka | Johanny Schopenhauer]] ''Gdańskie wspomnienia młodości'' (1957, wznowione przez [[FUNDACJA GDAŃSKA | Fundację Gdańską]] w roku 2010). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 12:59, 9 gru 2022
TADEUSZ KRUSZYŃSKI (1 III 1884 Dublany koło Lwowa – 23 VIII 1959 Zakopane), ksiądz katolicki, historyk sztuki, naukowiec. W 1903 ukończył III Gimnazjum w Krakowie, następnie studiował na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (UJ), w 1907 jego absolwent, przyjął też święcenia kapłańskie. W 1911 w czasie pobytu na stypendium w Rzymie studiował historię sztuki. W 1912 uzyskał doktorat na UJ, doktor habilitowany historii sztuki, od 1926 w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, w 1929 na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Od 1919 wykładowca na Wydziale Teologicznym UJ, w 1930 docent, zastępca profesora.
Od 6 XI 1939, wraz z innymi profesorami UJ, osadzony w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen, zwolniony w 1940. Po 1945 docent, od 1954 profesor tytularny na Wydziale Teologicznym UJ. Po likwidacji wydziału przez władze, od 1 IX 1957 emeryt. Zginął w wypadku ulicznym w Zakopanym, tam pochowany.
Prowadził badania nad sztuką Gdańska, sztuką włoską, złotnictwem w zbiorach krakowskich (w tym w skarbcu Katedry Wawelskiej). Autor między innymi pierwszej popularnej polskiej syntezy sztuki gdańskiej Stary Gdańsk i historia jego sztuki (1912), Sztuka i przemysł artystyczny w Gdańsku (1927; również w tomie zbiorowym Gdańsk. Przeszłość i teraźniejszość, 1928) oraz polskiego przewodnika po mieście Przewodnik po Gdańsku i okolicy z planem miasta i mapką okolicy (1914; przewodniki po Gdańsku). Autor tłumaczenia wyboru wspomnień Johanny Schopenhauer Gdańskie wspomnienia młodości (1957, wznowione przez Fundację Gdańską w roku 2010).
