SONNENBURG HENRYK, dziennikarz

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
Linia 1: Linia 1:
 
{{paper}}
 
{{paper}}
SONNENBURG HENRYK (7 IV 1896 Łódź – 1 XI 1968 Warszawa), dziennikarz. Ukończył Inst. Ekonomiczny w Charkowie. W 1920 osiadł w II WMG, gdzie wspólnie z F. Orzechowskim zorganizował oddział Polskiej Agencji Telegraficznej, 1932–39 kier. oddziału, 1923–25 równocześnie red. niem. wydania q „Gazety Gdańskiej” („Deutsche Morgenausgabe der Gazeta Gdańska”) i q „Baltische Presse”. Działacz i czł. polskich organizacji w II WMG, w tym Syndykatu Dziennikarzy Polskich, któremu 1937–39 prezesował. W informacjach z II WMG alarmował pol. i europejską opinię publiczną o naruszaniu interesów pol. oraz o szykanowaniu Polaków przez nazistów. Pierwszy obywatel pol., który otrzymał honorową odznakę q Związku Polaków Gminy Polskiej w Gd. W końcu sierpnia 1939 wyjechał do Warszawy, poszukiwany przez  gestapo ukrywał się pod przybranym nazwiskiem. Pracował jako korektor w Wytwórni Papierów Wartościowych, działał w tajnych organizacjach. Do Gd. powrócił z pierwszą grupą operacyjną w kwietniu 1945, zorganizował oddział Polskiej Agencji „Polpress”, która wydawała codzienny „Biuletyn Informacyjny”. Od sierpnia 1946 do grudnia 1950 kier. Oddziału Morskiego  Polskiej Agencji Prasowej w Sopocie i Gd.,  1951 kierował referatem prasowym Zarządu Portu Gd.-Gdynia, 1952–57 red. tygodnika „Ster”, nast. „Rybaka Morskiego”, 1957–59 red. tech. w Wydawnictwie Morskim. Od 1959 na rencie. W 1972 w Wydawnictwie Morskim ukazała się wydana pośmiertnie, a opracowana wcześniej wspólnie z przedwojennym gd. księgarzem, Alojzym Pilarczykiem (1900–74), Z Gdańskich tradycji rewolucyjnych 1918–1921, dająca opis wydarzeń, których był naocznym  świadkiem. Odznaczony Krzyżem Oficer skim Orderu Odrodzenia Polski, odznakami  „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”i „Za Zasługi dla Gdańska”. Po wojnie czł. władz Oddziału Morskiego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Pochowany w Alei Zasłużonych na  q cment. Srebrzysko. {{author: JRD}} [[Category: Encyklopedia]]
+
'''HENRYK SONNENBURG''' (7 IV 1896 Łódź – 1 XI 1968 Warszawa), dziennikarz. Ukończył Inst. Ekonomiczny w Charkowie. W 1920 osiadł w II WMG, gdzie wspólnie z F. Orzechowskim zorganizował oddział Polskiej Agencji Telegraficznej, 1932–39 kier. oddziału, 1923–25 równocześnie red. niem. wydania q „Gazety Gdańskiej” („Deutsche Morgenausgabe der Gazeta Gdańska”) i q „Baltische Presse”. Działacz i czł. polskich organizacji w II WMG, w tym Syndykatu Dziennikarzy Polskich, któremu 1937–39 prezesował. W informacjach z II WMG alarmował pol. i europejską opinię publiczną o naruszaniu interesów pol. oraz o szykanowaniu Polaków przez nazistów. Pierwszy obywatel pol., który otrzymał honorową odznakę q Związku Polaków Gminy Polskiej w Gd. W końcu sierpnia 1939 wyjechał do Warszawy, poszukiwany przez  gestapo ukrywał się pod przybranym nazwiskiem. Pracował jako korektor w Wytwórni Papierów Wartościowych, działał w tajnych organizacjach. Do Gd. powrócił z pierwszą grupą operacyjną w kwietniu 1945, zorganizował oddział Polskiej Agencji „Polpress”, która wydawała codzienny „Biuletyn Informacyjny”. Od sierpnia 1946 do grudnia 1950 kier. Oddziału Morskiego  Polskiej Agencji Prasowej w Sopocie i Gd.,  1951 kierował referatem prasowym Zarządu Portu Gd.-Gdynia, 1952–57 red. tygodnika „Ster”, nast. „Rybaka Morskiego”, 1957–59 red. tech. w Wydawnictwie Morskim. Od 1959 na rencie. W 1972 w Wydawnictwie Morskim ukazała się wydana pośmiertnie, a opracowana wcześniej wspólnie z przedwojennym gd. księgarzem, Alojzym Pilarczykiem (1900–74), Z Gdańskich tradycji rewolucyjnych 1918–1921, dająca opis wydarzeń, których był naocznym  świadkiem. Odznaczony Krzyżem Oficer skim Orderu Odrodzenia Polski, odznakami  „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”i „Za Zasługi dla Gdańska”. Po wojnie czł. władz Oddziału Morskiego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Pochowany w Alei Zasłużonych na  q cment. Srebrzysko. {{author: JRD}} [[Category: Encyklopedia]]

Wersja z 19:17, 3 mar 2013

HENRYK SONNENBURG (7 IV 1896 Łódź – 1 XI 1968 Warszawa), dziennikarz. Ukończył Inst. Ekonomiczny w Charkowie. W 1920 osiadł w II WMG, gdzie wspólnie z F. Orzechowskim zorganizował oddział Polskiej Agencji Telegraficznej, 1932–39 kier. oddziału, 1923–25 równocześnie red. niem. wydania q „Gazety Gdańskiej” („Deutsche Morgenausgabe der Gazeta Gdańska”) i q „Baltische Presse”. Działacz i czł. polskich organizacji w II WMG, w tym Syndykatu Dziennikarzy Polskich, któremu 1937–39 prezesował. W informacjach z II WMG alarmował pol. i europejską opinię publiczną o naruszaniu interesów pol. oraz o szykanowaniu Polaków przez nazistów. Pierwszy obywatel pol., który otrzymał honorową odznakę q Związku Polaków Gminy Polskiej w Gd. W końcu sierpnia 1939 wyjechał do Warszawy, poszukiwany przez gestapo ukrywał się pod przybranym nazwiskiem. Pracował jako korektor w Wytwórni Papierów Wartościowych, działał w tajnych organizacjach. Do Gd. powrócił z pierwszą grupą operacyjną w kwietniu 1945, zorganizował oddział Polskiej Agencji „Polpress”, która wydawała codzienny „Biuletyn Informacyjny”. Od sierpnia 1946 do grudnia 1950 kier. Oddziału Morskiego Polskiej Agencji Prasowej w Sopocie i Gd., 1951 kierował referatem prasowym Zarządu Portu Gd.-Gdynia, 1952–57 red. tygodnika „Ster”, nast. „Rybaka Morskiego”, 1957–59 red. tech. w Wydawnictwie Morskim. Od 1959 na rencie. W 1972 w Wydawnictwie Morskim ukazała się wydana pośmiertnie, a opracowana wcześniej wspólnie z przedwojennym gd. księgarzem, Alojzym Pilarczykiem (1900–74), Z Gdańskich tradycji rewolucyjnych 1918–1921, dająca opis wydarzeń, których był naocznym świadkiem. Odznaczony Krzyżem Oficer skim Orderu Odrodzenia Polski, odznakami „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”i „Za Zasługi dla Gdańska”. Po wojnie czł. władz Oddziału Morskiego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Pochowany w Alei Zasłużonych na q cment. Srebrzysko. JRD

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania