OLIVA, drobnicowiec
(uzupelnienie LM (18.06.2020)) |
|||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''„OLIVA”''' („Oliwa”, „Marchlewski”), drobnicowiec niemiecki wojennego typu „Hansa A”, pojemność 1834 BRT, nośność 3027 DWT, długość 91,83 m, szerokość 13,50 m, zanurzenie 5,59 m, maszyna parowo-tłokowa, moc 1800 KM, prędkość 11 węzłów, jedna śruba, dwa pokłady, załoga 27 osób. <br/><br/> | '''„OLIVA”''' („Oliwa”, „Marchlewski”), drobnicowiec niemiecki wojennego typu „Hansa A”, pojemność 1834 BRT, nośność 3027 DWT, długość 91,83 m, szerokość 13,50 m, zanurzenie 5,59 m, maszyna parowo-tłokowa, moc 1800 KM, prędkość 11 węzłów, jedna śruba, dwa pokłady, załoga 27 osób. <br/><br/> | ||
| − | Został zamówiony przez „Argo” Schiffbau-Treuhand GmbH z Bremy. Stępkę pod jego budowę położono w stoczni w Szczecinie 1 VII 1943 . Zbombardowany na pochylni (bomby przebiły dno statku), nie doczekał się ostatecznej naprawy | + | Został zamówiony przez „Argo” Schiffbau-Treuhand GmbH z Bremy. Stępkę pod jego budowę położono w stoczni w Szczecinie 1 VII 1943. Zbombardowany na pochylni (bomby przebiły dno statku), nie doczekał się ostatecznej naprawy uszkodzeń, nie doszło też do planowanego przez Niemców zatopienia kadłuba w celu blokowania Odry. Przejęty przez władze rosyjskie, przekazany polskim władzom w ramach podziału zdobyczy wojennej. Od października 1947 w szczecińskiej stoczni „Odra”, na zamówienie GAL (Gdynia–Ameryka Linie Żeglugowe), trwały na nim – prowadzone pod kierunkiem inż. Feliksa Kamieńskiego i inż. Zygmunta Śliwińskiego z Gdańska oraz inż. Władysława Tarnowskiego ze Szczecina – prace wykończeniowe, dokonywane przez ekipę przysłaną ze Stoczni Gdyńskiej. Budowę kadłuba ukończono w grudniu 1947, zwodowany 24 IV 1948 pod nazwą „Oliwa” – było to zarówno pierwsze polskie wodowanie w Szczecinie, jak też wodowanie pierwszego większego statku w stoczniach polskich po II wojnie światowej. Z powodu zniszczeń w stoczni szczecińskiej, w celu zamontowania nabytej w Danii maszyny napędowej i wyposażenia, został w sierpniu 1948 odholowany do [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej]]. Pod zmienioną nazwą „Marchlewski” (następnie „Julian Marchlewski”) wyszedł w rejs próbny z Gdańska 3 VII 1950. Pływał w Polskich Liniach Oceanicznych. 20 IV 1968 przekazany (nieodpłatnie) Polskiej Żegludze Morskiej w Szczecinie, 28 VI 1969 Zarządowi Portu Szczecin, służył za magazyn. Zezłomowany w Finlandii w 1982. {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] |
Wersja z 12:45, 1 gru 2022
„OLIVA” („Oliwa”, „Marchlewski”), drobnicowiec niemiecki wojennego typu „Hansa A”, pojemność 1834 BRT, nośność 3027 DWT, długość 91,83 m, szerokość 13,50 m, zanurzenie 5,59 m, maszyna parowo-tłokowa, moc 1800 KM, prędkość 11 węzłów, jedna śruba, dwa pokłady, załoga 27 osób.
Został zamówiony przez „Argo” Schiffbau-Treuhand GmbH z Bremy. Stępkę pod jego budowę położono w stoczni w Szczecinie 1 VII 1943. Zbombardowany na pochylni (bomby przebiły dno statku), nie doczekał się ostatecznej naprawy uszkodzeń, nie doszło też do planowanego przez Niemców zatopienia kadłuba w celu blokowania Odry. Przejęty przez władze rosyjskie, przekazany polskim władzom w ramach podziału zdobyczy wojennej. Od października 1947 w szczecińskiej stoczni „Odra”, na zamówienie GAL (Gdynia–Ameryka Linie Żeglugowe), trwały na nim – prowadzone pod kierunkiem inż. Feliksa Kamieńskiego i inż. Zygmunta Śliwińskiego z Gdańska oraz inż. Władysława Tarnowskiego ze Szczecina – prace wykończeniowe, dokonywane przez ekipę przysłaną ze Stoczni Gdyńskiej. Budowę kadłuba ukończono w grudniu 1947, zwodowany 24 IV 1948 pod nazwą „Oliwa” – było to zarówno pierwsze polskie wodowanie w Szczecinie, jak też wodowanie pierwszego większego statku w stoczniach polskich po II wojnie światowej. Z powodu zniszczeń w stoczni szczecińskiej, w celu zamontowania nabytej w Danii maszyny napędowej i wyposażenia, został w sierpniu 1948 odholowany do Stoczni Gdańskiej. Pod zmienioną nazwą „Marchlewski” (następnie „Julian Marchlewski”) wyszedł w rejs próbny z Gdańska 3 VII 1950. Pływał w Polskich Liniach Oceanicznych. 20 IV 1968 przekazany (nieodpłatnie) Polskiej Żegludze Morskiej w Szczecinie, 28 VI 1969 Zarządowi Portu Szczecin, służył za magazyn. Zezłomowany w Finlandii w 1982.
