STAROŚCIAK JACEK, prezydent Gdańska
| Linia 7: | Linia 7: | ||
Od listopada 1980 przewodniczący Komisji Zakładowej [[SOLIDARNOŚĆ | NSZZ „Solidarność”]] Instytutu Morskiego. W czasie [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] działał w diecezjalnej komisji charytatywnej, w tym w komisji przy [[KOŚCIÓŁ ŚW. BRYGIDY | kościele św. Brygidy]]. W 1983–1991 pracował w Ośrodku do spraw IMO (Międzynarodowa Organizacja Morska) przy Polskim Rejestrze Statków w Gdańsku, ekspert Podkomitetu do spraw Bezpieczeństwa Żeglugi IMO w Londynie. W latach 1983–1989 kierownik Redakcji Literatury Naukowej i Fachowej w Wydawnictwie Morskim, od 1988 przewodniczący Rady Pracowniczej. Od 1985 współtworzył [[KLUB INTELIGENCJI KATOLICKIEJ W GDAŃSKU| Klub Inteligencji Katolickiej]]; po jego rejestracji w sierpniu 1988 został jego | Od listopada 1980 przewodniczący Komisji Zakładowej [[SOLIDARNOŚĆ | NSZZ „Solidarność”]] Instytutu Morskiego. W czasie [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] działał w diecezjalnej komisji charytatywnej, w tym w komisji przy [[KOŚCIÓŁ ŚW. BRYGIDY | kościele św. Brygidy]]. W 1983–1991 pracował w Ośrodku do spraw IMO (Międzynarodowa Organizacja Morska) przy Polskim Rejestrze Statków w Gdańsku, ekspert Podkomitetu do spraw Bezpieczeństwa Żeglugi IMO w Londynie. W latach 1983–1989 kierownik Redakcji Literatury Naukowej i Fachowej w Wydawnictwie Morskim, od 1988 przewodniczący Rady Pracowniczej. Od 1985 współtworzył [[KLUB INTELIGENCJI KATOLICKIEJ W GDAŃSKU| Klub Inteligencji Katolickiej]]; po jego rejestracji w sierpniu 1988 został jego | ||
sekretarzem i był nim do 25 VII 1989.<br/><br/> | sekretarzem i był nim do 25 VII 1989.<br/><br/> | ||
| − | Od 2 XI 1989 do 5 VI 1990 dyrektor Wojewódzkiego Biura Poselsko-Senatorskiego Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego w Gdańsku. Od 1990 z listy Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” Wrzeszcz-Północ radny, 10 VII 1990 [[RADA MIEJSKA | Rady Miasta]] Gdańska wybrała go prezydentem miasta Gdańska. W dniach 2–3 IX 1990 decyzją premiera Tadeusza Mazowieckiego znalazł się w składzie delegacji rządowej na konferencję w Ronneby dotyczącej poszerzenia współpracy na obszarze Morza Bałtyckiego państw dawnego zachodniego i wschodniego bloku. Przyjęto wówczas Deklarację Morza Bałtyckiego, zainicjował powołanie [[ZWIĄZEK MIAST BAŁTYCKICH | Związku Miast Bałtyckich]] z siedzibą w Gdańsku. W wyniku zapoczątkowanego w listopadzie 1990 konfliktu między Radą Miasta a Zarządem, wywołanego strajkiem komunikacji miejskiej i rywalizacją tworzących się ogólnokrajowych partii politycznych, 24 V 1991 złożył na ręce przewodniczącego Rady Miasta [[JANUSZAJTIS ANDRZEJ | Andrzeja Januszajtisa]] rezygnację z funkcji prezydenta z dniem 26 czerwca.<br/><br/> | + | Od 2 XI 1989 do 5 VI 1990 dyrektor Wojewódzkiego Biura Poselsko-Senatorskiego Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego w Gdańsku. Od 1990 z listy Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” Wrzeszcz-Północ radny, 10 VII 1990 [[RADA MIEJSKA | Rady Miasta]] Gdańska wybrała go prezydentem miasta Gdańska. W dniach 2–3 IX 1990 decyzją premiera Tadeusza Mazowieckiego znalazł się w składzie delegacji rządowej na konferencję w Ronneby dotyczącej poszerzenia współpracy na obszarze Morza Bałtyckiego państw dawnego zachodniego i wschodniego bloku. Przyjęto wówczas Deklarację Morza Bałtyckiego, zainicjował powołanie [[ZWIĄZEK MIAST BAŁTYCKICH | Związku Miast Bałtyckich]] z siedzibą w Gdańsku. W wyniku zapoczątkowanego w listopadzie 1990 konfliktu między Radą Miasta a Zarządem, wywołanego strajkiem komunikacji miejskiej i rywalizacją tworzących się ogólnokrajowych partii politycznych, 24 V 1991 złożył na ręce przewodniczącego Rady Miasta [[JANUSZAJTIS ANDRZEJ, Stare Miasto, Skwer Gyddanyzc, ul. Stolarska i ul. Katarzynki | Andrzeja Januszajtisa]] rezygnację z funkcji prezydenta z dniem 26 czerwca.<br/><br/> |
| − | W sierpniu 1991 został dyrektorem Biura Międzynarodowego, a następnie dyrektorem gabinetu szefa Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (RP) [[WAŁĘSA LECH | Lecha Wałęsy]]. Odpowiadał między innymi za organizację wyjazdów zagranicznych prezydenta, za jego korespondencję zagraniczną i wizyty w Polsce delegacji rządowych innych państw. Od 1995 w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, obejmując w styczniu 1996 stanowisko konsula generalnego RP w Londynie, 1998-2002 oddelegowany do Sztokholmu na stanowisko szefa Stałego Międzynarodowego Sekretariatu Rady Państw Morza Bałtyckiego. Po powrocie do MSZ-u w Departamencie Unii Europejskiej i Obsługi Negocjacji Akcesyjnych na stanowisku starszego radcy ministra. W 2003 przewodniczący Komitetu Krajowych Koordynatorów w ramach rocznej polskiej prezydencji w regionalnej organizacji Inicjatywa Środkowoeuropejska. W 2002 objął funkcję sekretarza charytatywnej Fundacji Bankowej im. dr. Mariana Kantona, od 2013 jej prezes. Od grudnia 2003 dyrektor gabinetu prezesa Banku Pekao S.A., od 2008 do 2013 dyrektor Biura Zarządzania Ryzykiem Braku Zgodności tego banku.<br/><br/> | + | W sierpniu 1991 został dyrektorem Biura Międzynarodowego, a następnie dyrektorem gabinetu szefa Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (RP) [[WAŁĘSA LECH, prezydent Polski | Lecha Wałęsy]]. Odpowiadał między innymi za organizację wyjazdów zagranicznych prezydenta, za jego korespondencję zagraniczną i wizyty w Polsce delegacji rządowych innych państw. Od 1995 w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, obejmując w styczniu 1996 stanowisko konsula generalnego RP w Londynie, 1998-2002 oddelegowany do Sztokholmu na stanowisko szefa Stałego Międzynarodowego Sekretariatu Rady Państw Morza Bałtyckiego. Po powrocie do MSZ-u w Departamencie Unii Europejskiej i Obsługi Negocjacji Akcesyjnych na stanowisku starszego radcy ministra. W 2003 przewodniczący Komitetu Krajowych Koordynatorów w ramach rocznej polskiej prezydencji w regionalnej organizacji Inicjatywa Środkowoeuropejska. W 2002 objął funkcję sekretarza charytatywnej Fundacji Bankowej im. dr. Mariana Kantona, od 2013 jej prezes. Od grudnia 2003 dyrektor gabinetu prezesa Banku Pekao S.A., od 2008 do 2013 dyrektor Biura Zarządzania Ryzykiem Braku Zgodności tego banku.<br/><br/> |
Członek Zarządu Sopockiego Klubu Morsów, brał udział w mistrzostwach świata w zimowym pływaniu w Rovaniemi (Finlandia 2016), Tallinie (Estonia 2018), w zawodach w Chinach, Argentynie, Londynie, Mińsku. Od 2018 przewodniczący Sopockiej Rady Seniorów. Autor ''Wspomnienia gdańszczanina'' (Gdańsk 2013). W 2001 odznaczony [[MEDAL KSIĘCIA MŚCIWOJA II | medalem Księcia Mściwoja II]].<br/><br/> | Członek Zarządu Sopockiego Klubu Morsów, brał udział w mistrzostwach świata w zimowym pływaniu w Rovaniemi (Finlandia 2016), Tallinie (Estonia 2018), w zawodach w Chinach, Argentynie, Londynie, Mińsku. Od 2018 przewodniczący Sopockiej Rady Seniorów. Autor ''Wspomnienia gdańszczanina'' (Gdańsk 2013). W 2001 odznaczony [[MEDAL KSIĘCIA MŚCIWOJA II | medalem Księcia Mściwoja II]].<br/><br/> | ||
Od 1971 żonaty z Dorotą (ur. 1951), córką [[BAR FRANCISZEK, sędzia| Franciszka Bara]], nauczycielem akademickim Wydziału Budownictwa Lądowego PG, ojciec Katarzyny (ur. 1973) i Magdaleny (ur. 1980). <br/><br/> | Od 1971 żonaty z Dorotą (ur. 1951), córką [[BAR FRANCISZEK, sędzia| Franciszka Bara]], nauczycielem akademickim Wydziału Budownictwa Lądowego PG, ojciec Katarzyny (ur. 1973) i Magdaleny (ur. 1980). <br/><br/> | ||
Wersja z 18:07, 29 lis 2022
JACEK STAROŚCIAK (10 IX 1947 Gdańsk – 8 V 2021 Gdańsk), inżynier, pierwszy demokratycznie wybrany prezydent Gdańska. Syn Tadeusza (24 VIII 1916 – 19 V 1965 Gdańsk), absolwenta Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie, doktora nauk medycznych, chirurga II Kliniki Chirurgicznej Akademii Medycznej w Gdańsku ( Gdański Uniwersytet Medyczny) i Krystyny z domu Czekałło (29 VI 1919 – 29 V 1989 Gdańsk), farmaceutki apteki Szpitala Klinicznego nr 1 przy Akademii Medycznej w Gdańsku.
W 1961 ukończył Szkołę Podstawową nr 15. W 1965 absolwent I Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku, w latach 1965–1971 studiował na Wydziale Elektroniki Politechniki Gdańskiej (elektronik, ze specjalnością radionawigacja). W 1971–1973 na Wydziale Nawigacyjnym Wyższej Szkoły Morskiej w Gdyni asystent i starszy asystent, od 1973 adiunkt w Instytucie Morskim w Gdańsku,
gdzie kontynuował prace badawcze nad zagadnieniami związanymi z systemami radionawigacji. 18 X 1977 wszedł do grona członków prestiżowego The Royal Institute of Navigation w Londynie przy Królewskim Towarzystwie Geograficznym (The Royal Geographical Society). W okresie 1978–1979, w ramach stypendium British Council, na rocznym stażu w City of London Polytechnic, ukończył podyplomowy kurs „Science & technology of navigation”.
Od listopada 1980 przewodniczący Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” Instytutu Morskiego. W czasie stanu wojennego działał w diecezjalnej komisji charytatywnej, w tym w komisji przy kościele św. Brygidy. W 1983–1991 pracował w Ośrodku do spraw IMO (Międzynarodowa Organizacja Morska) przy Polskim Rejestrze Statków w Gdańsku, ekspert Podkomitetu do spraw Bezpieczeństwa Żeglugi IMO w Londynie. W latach 1983–1989 kierownik Redakcji Literatury Naukowej i Fachowej w Wydawnictwie Morskim, od 1988 przewodniczący Rady Pracowniczej. Od 1985 współtworzył Klub Inteligencji Katolickiej; po jego rejestracji w sierpniu 1988 został jego
sekretarzem i był nim do 25 VII 1989.
Od 2 XI 1989 do 5 VI 1990 dyrektor Wojewódzkiego Biura Poselsko-Senatorskiego Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego w Gdańsku. Od 1990 z listy Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” Wrzeszcz-Północ radny, 10 VII 1990 Rady Miasta Gdańska wybrała go prezydentem miasta Gdańska. W dniach 2–3 IX 1990 decyzją premiera Tadeusza Mazowieckiego znalazł się w składzie delegacji rządowej na konferencję w Ronneby dotyczącej poszerzenia współpracy na obszarze Morza Bałtyckiego państw dawnego zachodniego i wschodniego bloku. Przyjęto wówczas Deklarację Morza Bałtyckiego, zainicjował powołanie Związku Miast Bałtyckich z siedzibą w Gdańsku. W wyniku zapoczątkowanego w listopadzie 1990 konfliktu między Radą Miasta a Zarządem, wywołanego strajkiem komunikacji miejskiej i rywalizacją tworzących się ogólnokrajowych partii politycznych, 24 V 1991 złożył na ręce przewodniczącego Rady Miasta Andrzeja Januszajtisa rezygnację z funkcji prezydenta z dniem 26 czerwca.
W sierpniu 1991 został dyrektorem Biura Międzynarodowego, a następnie dyrektorem gabinetu szefa Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (RP) Lecha Wałęsy. Odpowiadał między innymi za organizację wyjazdów zagranicznych prezydenta, za jego korespondencję zagraniczną i wizyty w Polsce delegacji rządowych innych państw. Od 1995 w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, obejmując w styczniu 1996 stanowisko konsula generalnego RP w Londynie, 1998-2002 oddelegowany do Sztokholmu na stanowisko szefa Stałego Międzynarodowego Sekretariatu Rady Państw Morza Bałtyckiego. Po powrocie do MSZ-u w Departamencie Unii Europejskiej i Obsługi Negocjacji Akcesyjnych na stanowisku starszego radcy ministra. W 2003 przewodniczący Komitetu Krajowych Koordynatorów w ramach rocznej polskiej prezydencji w regionalnej organizacji Inicjatywa Środkowoeuropejska. W 2002 objął funkcję sekretarza charytatywnej Fundacji Bankowej im. dr. Mariana Kantona, od 2013 jej prezes. Od grudnia 2003 dyrektor gabinetu prezesa Banku Pekao S.A., od 2008 do 2013 dyrektor Biura Zarządzania Ryzykiem Braku Zgodności tego banku.
Członek Zarządu Sopockiego Klubu Morsów, brał udział w mistrzostwach świata w zimowym pływaniu w Rovaniemi (Finlandia 2016), Tallinie (Estonia 2018), w zawodach w Chinach, Argentynie, Londynie, Mińsku. Od 2018 przewodniczący Sopockiej Rady Seniorów. Autor Wspomnienia gdańszczanina (Gdańsk 2013). W 2001 odznaczony medalem Księcia Mściwoja II.
Od 1971 żonaty z Dorotą (ur. 1951), córką Franciszka Bara, nauczycielem akademickim Wydziału Budownictwa Lądowego PG, ojciec Katarzyny (ur. 1973) i Magdaleny (ur. 1980).
Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
Bibliografia:
Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej Gdańsk, sygn. 645/45067
Ankieta biograficzna dotycząca życia i działalności Prezydentów Miasta Gdańska i Przewodniczących Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Gdańsku w latach 1945-1998, oprac. S. Bykowska (w zbiorach autorki)
Zbiory prywatne Jacka Starościaka
