SCHMIDT JACOB, ławnik
(Utworzył nową stronę „{{web}} Category: Hasła w przygotowaniu”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[Category: | + | |
| + | '''JACOB SCHMIDT''' (1529 Gdańsk – 29 IV 1596 Gdańsk), ławnik [[STARE MIASTO | Starego Miasta Gdańska]]. Syn Martina (około 1490 Gdańsk – 1544 Gdańsk), od 1520 również ławnika Starego Miasta. Był mistrzem rzeźnickim. Ławnikiem został w 1570, zwolniony w 1576 – w okresie sporów w Gdańsku w kwestii poparcia dwóch kandydatów do polskiego tronu (cesarza Maksymiliana II Habsburga lub księcia siedmiogrodzkiego Stefana Batorego, [[WOJNA GDAŃSKA Z KRÓLEM POLSKIM STEFANEM BATORYM | wojny Gdańska z królem polskim Stefanem Batorym]]) – ponownie wybrany w 1579. Był dwukrotnie żonaty. Pierwsza od około 1559 żona nie jest znana z imienia, drugą, poślubioną około 1565, była Anna Gronau (Grunau).<br/><br/> | ||
| + | Pochowany w [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościele św. Katarzyny]], gdzie ufundowano mu epitafium z obrazem o tematyce Sądu Ostatecznego, z gmerkiem na obramowaniu między postaciami Wiary i Cnoty. Na obrazie epitafijnym przedstawiony został z synem Jacobem, kolejnymi żonami i trzema córkami, w tym jedną dorosłą i pozostałymi zmarłymi w dzieciństwie. Po 1945 epitafium przekazano do gdańskiego [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowego]]. <br/><br/> | ||
| + | Syn Jacob (zm. 15 VI 1611 Gdańsk) był w 1582 uczniem gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], w 1593–1594 przebywał na studiach w Wittenberdze, od 1609 także był ławnikiem Starego Miasta, ożenił się 20 V 1596 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] z Anną, córką Albrechta Schultza, miał syna Jacoba (zm. 1666, w wieku 63 lat) i córkę Barbarę, od 1620 żonę Georga Döringa. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 17:08, 27 paź 2022
JACOB SCHMIDT (1529 Gdańsk – 29 IV 1596 Gdańsk), ławnik Starego Miasta Gdańska. Syn Martina (około 1490 Gdańsk – 1544 Gdańsk), od 1520 również ławnika Starego Miasta. Był mistrzem rzeźnickim. Ławnikiem został w 1570, zwolniony w 1576 – w okresie sporów w Gdańsku w kwestii poparcia dwóch kandydatów do polskiego tronu (cesarza Maksymiliana II Habsburga lub księcia siedmiogrodzkiego Stefana Batorego, wojny Gdańska z królem polskim Stefanem Batorym) – ponownie wybrany w 1579. Był dwukrotnie żonaty. Pierwsza od około 1559 żona nie jest znana z imienia, drugą, poślubioną około 1565, była Anna Gronau (Grunau).
Pochowany w kościele św. Katarzyny, gdzie ufundowano mu epitafium z obrazem o tematyce Sądu Ostatecznego, z gmerkiem na obramowaniu między postaciami Wiary i Cnoty. Na obrazie epitafijnym przedstawiony został z synem Jacobem, kolejnymi żonami i trzema córkami, w tym jedną dorosłą i pozostałymi zmarłymi w dzieciństwie. Po 1945 epitafium przekazano do gdańskiego Muzeum Narodowego.
Syn Jacob (zm. 15 VI 1611 Gdańsk) był w 1582 uczniem gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, w 1593–1594 przebywał na studiach w Wittenberdze, od 1609 także był ławnikiem Starego Miasta, ożenił się 20 V 1596 w kościele Najświętszej Marii Panny z Anną, córką Albrechta Schultza, miał syna Jacoba (zm. 1666, w wieku 63 lat) i córkę Barbarę, od 1620 żonę Georga Döringa.
