TWERDOCHLIB ANDRZEJ, prozaik, scenarzysta filmowy
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę TWERDOCHLIB ANDRZEJ na TWERDOCHLIB ANDRZEJ, prozaik, scenarzysta filmowy) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''ANDRZEJ TWERDOCHLIB''' (21 IV 1936 Ostrów Mazowiecka – 12 XII 1991 Gdańsk), prozaik, scenarzysta filmowy. Studiów na Wydziale Mechanicznym Politechniki Wrocławskiej nie zakończył magisterium, zadowalając się tytułem inżyniera. W latach 1957–1970 mieszkał i pracował w Krakowie, następnie w Gdańsku. Jako prozaik zaliczany do tzw. „małego realizmu w prozie współczesnej”; do tego gatunku twórczości społeczno-obyczajowej kwalifikowane są przez krytyków jego książki o życiu i pracy zwykłych robotników (kierowców, ludzi budowy): ''Małe punkty'' (1965), ''Gwiazda sezonu'' (1967), ''Z braku dowodów'' (1968), ''Godzina za godziną'' (1971, w RFN 1972), ''Sploty'' (1987). Z kolei akcja powieści ''Temat'' (1969), ''Czterej w lesie'' (1971), ''Trzecia runda'' (1976) rozgrywa się w środowisku artystycznym. Utwory ''Numer zastrzeżony'' (1982), ''Pod parasolem'' (1983) i ''Jazda okrężna'' (1985) to rozliczenie pisarza z wydarzeniami początku lat 80. XX wieku. Współscenarzysta filmów: ''Znaki na drodze'' (1970), ''Na niebie i na ziemi'' (1973), ''Godzina za godziną'' (1974), oraz seriali telewizyjnych: ''Ostatnia wojna nowoczesnej Europy'' (1979–1981; później powieść ''Najdłuższa wojna'', 1988) i ''Pan na Żuławach'' (1984). Autor cyklicznych felietonów, wcześniej w Krakowie, po | + | '''ANDRZEJ TWERDOCHLIB''' (21 IV 1936 Ostrów Mazowiecka – 12 XII 1991 Gdańsk), prozaik, scenarzysta filmowy. Studiów na Wydziale Mechanicznym Politechniki Wrocławskiej nie zakończył magisterium, zadowalając się tytułem inżyniera. W latach 1957–1970 mieszkał i pracował w Krakowie, następnie w Gdańsku.<br/><br/> |
| + | Jako prozaik zaliczany do tzw. „małego realizmu w prozie współczesnej”; do tego gatunku twórczości społeczno-obyczajowej kwalifikowane są przez krytyków jego książki o życiu i pracy zwykłych robotników (kierowców, ludzi budowy): ''Małe punkty'' (1965), ''Gwiazda sezonu'' (1967), ''Z braku dowodów'' (1968), ''Godzina za godziną'' (1971, w RFN 1972), ''Sploty'' (1987). Z kolei akcja powieści ''Temat'' (1969), ''Czterej w lesie'' (1971), ''Trzecia runda'' (1976) rozgrywa się w środowisku artystycznym. Utwory ''Numer zastrzeżony'' (1982), ''Pod parasolem'' (1983) i ''Jazda okrężna'' (1985) to rozliczenie pisarza z wydarzeniami początku lat 80. XX wieku. Współscenarzysta filmów: ''Znaki na drodze'' (1970), ''Na niebie i na ziemi'' (1973), ''Godzina za godziną'' (1974), oraz seriali telewizyjnych: ''Ostatnia wojna nowoczesnej Europy'' (1979–1981; później powieść ''Najdłuższa wojna'', 1988) i ''Pan na Żuławach'' (1984). <br/><br/> | ||
| + | Autor cyklicznych felietonów, wcześniej w Krakowie, po 1970 w prasie Wybrzeża (w wyborze ukazały się w formie książkowej), słuchowisk w [[RADIO GDAŃSK | Radiu Gdańsk]]. W latach 1978–1981 i 1986–1987 prezes gdańskiego Oddziału Związku Literatów Polskich. W 1984 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Laureat nagrody kulturalnej wojewody gdańskiego w dziedzinie literatury (1982) oraz nagród Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za scenariusze filmowe (1979 i 1986). Pochowany na [[CMENTARZ ŁOSTOWICKI | cmentarzu Łostowickim]]. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 10:56, 21 paź 2022
ANDRZEJ TWERDOCHLIB (21 IV 1936 Ostrów Mazowiecka – 12 XII 1991 Gdańsk), prozaik, scenarzysta filmowy. Studiów na Wydziale Mechanicznym Politechniki Wrocławskiej nie zakończył magisterium, zadowalając się tytułem inżyniera. W latach 1957–1970 mieszkał i pracował w Krakowie, następnie w Gdańsku.
Jako prozaik zaliczany do tzw. „małego realizmu w prozie współczesnej”; do tego gatunku twórczości społeczno-obyczajowej kwalifikowane są przez krytyków jego książki o życiu i pracy zwykłych robotników (kierowców, ludzi budowy): Małe punkty (1965), Gwiazda sezonu (1967), Z braku dowodów (1968), Godzina za godziną (1971, w RFN 1972), Sploty (1987). Z kolei akcja powieści Temat (1969), Czterej w lesie (1971), Trzecia runda (1976) rozgrywa się w środowisku artystycznym. Utwory Numer zastrzeżony (1982), Pod parasolem (1983) i Jazda okrężna (1985) to rozliczenie pisarza z wydarzeniami początku lat 80. XX wieku. Współscenarzysta filmów: Znaki na drodze (1970), Na niebie i na ziemi (1973), Godzina za godziną (1974), oraz seriali telewizyjnych: Ostatnia wojna nowoczesnej Europy (1979–1981; później powieść Najdłuższa wojna, 1988) i Pan na Żuławach (1984).
Autor cyklicznych felietonów, wcześniej w Krakowie, po 1970 w prasie Wybrzeża (w wyborze ukazały się w formie książkowej), słuchowisk w Radiu Gdańsk. W latach 1978–1981 i 1986–1987 prezes gdańskiego Oddziału Związku Literatów Polskich. W 1984 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Laureat nagrody kulturalnej wojewody gdańskiego w dziedzinie literatury (1982) oraz nagród Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za scenariusze filmowe (1979 i 1986). Pochowany na cmentarzu Łostowickim.
