LEITZSCH CONSTANTIN, tokarz, muzyk, lutnik

Aktualna wersja na dzień 14:22, 8 paź 2022

CONSTANTIN (Konstantin) LEITZSCH (Leitsch) (2 III 1835 Koszalin – 3 VI 1890 Gdańsk), tokarz, muzyk, lutnik. Syn i uczeń trąbomistrza i lutnika Johanna Leitzscha, brat lutnika i trąbomistrza Heinricha Wilhelma Leitzscha, przez osiem lat oboista koszalińskiej orkiestry wojskowej, następnie przez kilka lat muzyk nadwornej opery w Petersburgu. Około 1869–1870 osiadł w Gdańsku przy Böttchergasse 11 (ul. Bednarska), w 1872 przy Breitgasse 21 (ul. Szeroka).

Po chorobie, od około 1873 pracował ponownie w Koszalinie, wspólnie z bratem Heinrichem Wilhelmem, okresowo odwiedzając Gdańsk. Od 1877 ponownie prowadził pracownię w Gdańsku przy 4. Damm 13 (ul. Grobla IV), od 1880 przy Heiligen-Geist-Hospitalshof 9 (obecnie nie istnieje), od około 1884 przy Paradiesgasse 19 (ul. Rajska), w 1888 przy Tobiasgasse 4 (ul. Tobiasza), w 1890 przy Drehergasse 15 (ul. Tokarska).

8 IV 1872 pruskie ministerstwo handlu przyznało mu, na wniosek władz Gdańska, nagrodę 100 talarów za wybitne osiągnięcia zawodowe. W tym roku oferował, oprócz własnych skrzypiec, między innymi altówkę Sebastiana Raucha (III) z Wrocławia sprzed 112 lat (1760?). Ożeniony z Louisą z domu Baehr (zm. po 1890). BV









Bibliografia:
Vogel Beniamin, Słownik lutników działających na historycznych i obecnych ziemiach polskich oraz lutników polskich działających za granicą do 1950 roku, Bydgoszcz 2019, s. 129.