KACZMAREK BOGUSŁAW „BOBO”, piłkarz, trener

Wersja z 16:21, 2 paź 2022

Bogusław Kaczmarek, 2017

BOGUSŁAW „BOBO” KACZMAREK (ur. 6 III 1950 Łódź), piłkarz (obrońca, pomocnik), trener (licencja UEFA), absolwent gdańskiej Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu (AWFiS). Wychowanek Startu Łódź, grał w MKS Hala Łódź. Z MRKS Gdańsk w sezonie 1972/1973 awansował z zespołem do ówczesnej III ligi, po przejściu do Stoczniowca Gdańsk debiutował w sezonie 1974/1975 w ówczesnej II lidze (w grupie północnej) – 17 VIII 1974 w wyjazdowym meczu z Widzewem Łódź (0:1), rozegrał 25 spotkań, 7 IX 1974 strzelił bramkę w spotkaniu ze Stalą Stocznia Szczecin (7:1).

Od sezonu 1975/1976 zawodnik Lechii Gdańsk, z zespołem zajął drugie miejsce w ówczesnej II lidze (w grupie północnej), debiutował 10 VIII 1975 w meczu z Polonią Warszawa (2:0), rozegrał w tym sezonie 29 spotkań (w tym jedno w Pucharze Polski (PP)), strzelił pięć bramek – 19 X 1975 w wyjazdowym spotkaniu z Gwardią Koszalin (1:3), 27 III 1976 w spotkaniu z Bałtykiem Gdynia (1:0), 4 IV 1976 w spotkaniu z Dąbem Dębno (1:1), 18 IV 1976 w spotkaniu z Polonią Bydgoszcz (1:0, głową) i 15 V 1976 w spotkaniu ze Stoczniowcem Gdańsk (2:0). W sezonie 1976/1977 zajął z zespołem Lechii piąte miejsce w ówczesnej II lidze (w grupie północnej), rozegrał 28 spotkań (w tym jedno w PP), zdobył dwie bramki 2 IV 1977 w spotkaniu z Jagiellonią Białystok (4:0). Łącznie w Lechii rozegrał 57 spotkań (w tym dwa w PP), zdobył w lidze siedem bramek.

Nie otrzymawszy zgody Lechii na wyjazd do gry w Szwecji, w sezonach 1977/1978–1980/1981 grał w I lidze – ekstraklasie w zespole Arki Gdynia, z którą w 1979 zdobył PP (nie grał w finale). W sezonie 1977/1978 zaliczył 18 występów i zdobył bramkę, w sezonie 1978/1979: 22 występy, w tym trzy w PP, zdobył bramkę w lidze i bramkę w PP, w sezonie 1979/1980: 23 występy, w tym jedno w PP, w sezonie 1980/1981: 18 występów, w tym dwa w PP, bramka w PP. W sumie w I lidze – ekstraklasie w barwach Arki Gdynia rozegrał 81 spotkań, w tym sześć w PP, zdobył dwie bramki w lidze i dwie bramki w PP. Następnie był zawodnikiem Rovaniemi Palloseura (Finlandia), Östärtelje IF (Szwecja), Pittsburgh Spirit (USA) (1982–1983, piłka halowa, sześć występów).

W latach 1984–1992 trenował drużynę juniorów Lechii i jednocześnie od 1 VII 1984 do połowy maja 1989 był asystentem trenerów 1. zespołu seniorów (I liga – ekstraklasa, od sezonu 1987/1988: II liga). 16 V 1989, w końcowej fazie sezonu 1988/1989, został trenerem 1. zespołu seniorów (II liga, grupa 2; debiutował 20 maja w wyjazdowym meczu z Igloopolem Dębica, 0:2), uratował go przed spadkiem do III ligi. Na stanowisku trenera pozostał do 30 VI 1992 (w sezonie 1989/1990 – 11 miejsce w II lidze, w sezonie 1990/1991 – 13 miejsce, w sezonie 1991/1992 – 9 miejsce), jednocześnie trenując drużynę U-19.

W trudnym okresie transformacji ustrojowej, przekładającej się na niestabilność finansową sportu, wycofywania się sponsorów, wstrzymywania wypłat etc., trenował kolejno: Stomil Olsztyn (1 VII 1992 – 30 VI 1993, II liga), Zawiszę Bydgoszcz (1 VII – 30 XII 1993, I liga – ekstraklasa), ponownie Stomil Olsztyn (1 I 1994 – 29 VI 1995, awans z drużyną do I ligi – ekstraklasy, pierwszy w historii piłkarstwa Warmii i Mazur), Sokół Tychy (18 X 1995 – 22 VI 1996 trener i od 13 do 20 VII 1996 trener koordynator, I liga – ekstraklasa), GKS Bełchatów (1 I – 16 V 1997, I liga – ekstraklasa, 12 meczów, spadek), Petrochemię (Wisłę) Płock (25 VII 1997 – 4 VI 1998, I liga – ekstraklasa, spadek), ponownie Stomil Olsztyn (1 VII 1999 – 20 VI 2000, I liga – ekstraklasa, 8 miejsce), GKS Katowice (1 VII – 16 XI 2000 i 3 I – 21 VI 2001, I liga – ekstraklasa, 8 miejsce), Dyskobolię (Groclin) Grodzisk Wielkopolski (8 X 2001 – 27 VI 2003, I liga – ekstraklasa, 8 miejsce w pierwszym sezonie, wicemistrzostwo Polski w drugim sezonie), Górnika Łęczna (15 VI 2004 – 25 X 2005, I liga – ekstraklasa). 5 VII 2008 podpisał roczny kontrakt trenerski z Arką Gdynia (wobec reformy nie wiedziano, czy zagra w I lidze – ekstraklasie czy w II lidze), po dwóch dniach (7 lipca) i po sparingowym meczu z Polonią Warszawa (1:1) zrezygnował wobec nieufności części zarządu klubu, widzącego w nim osobę mocno związaną z Lechią. Od października 2009 zatrudniony jako skaut i pracownik administracyjny w Polonii Warszawa, następnie jej trener (14 III – 23 IV 2009, I liga – ekstraklasa), zwolniony po wygraniu czterech meczów i remisie, ponownie w tym klubie 7 I – 14 III 2011 jako asystent trenera. Od 6 VI 2012 do 4 VI 2013 trenował ponownie Lechię Gdańsk (I liga – ekstraklasa, 8 miejsce: 30 spotkań, 10 zwycięstw, 8 remisów, 12 porażek).

Od 1995 przebywał na licznych stażach zagranicznych (między innymi Feyenoord Rotterdam (Holandia), FC Barcelona (Hiszpania)). W latach 2006–2008 był asystentem trenera reprezentacji Polski Leo Beenhakkera (w tym charakterze uczestniczył w Euro 2008). W 2007 mianowany przez czytelników „Dziennik.pl” do „Piłkarskiego obciachu roku” za pocałowanie w rękę trenera Beenhakkera po golu w meczu Polski z Kazachstanem.

Od 2013 mentor i moderator (treningi indywidualne, technika użytkowa) młodych piłkarzy z różnych gdańskich klubów w ramach projektu „Top Talent” przy prezydencie Gdańska i AWFiS Gdańsk, prowadził zajęcia w AWFiS Gdańsk, w Niepublicznej Szkole Podstawowej Mistrzostwa Sportowego GKS Gedania 1922 (ul. Kołobrzeska 75), konsultacje szkoleniowe grup młodzieżowych Sokoła Ostróda. Był komentatorem sportowym (piłki nożnej w stacjach Polsat Sport i Canal+). W 2005 odsłonięto poświęconą mu gwiazdę w Alei Sław na stadionie MOSiR-u przy ul. Traugutta. Na tym samym stadionie trzykrotnie odbywały się jego benefisy: 18 VI 2000 (z okazji 20-lecia pracy szkoleniowej, mecz „Drużyna Bogusława Kaczmarka – Reprezentacja Ligi Polskiej”, 5:4), 25 VI 2005 (z okazji 25-lecia pracy szkoleniowej) i 21 V 2016 (na zakończenie pracy trenerskiej, mecz „Kadra Leo Beenhakkera – Kadra Bogusława Kaczmarka”; dochód z meczu i aukcji przeznaczono na rzecz Hospicjum im. Ks. Eugeniusza Dutkiewicza oraz podopiecznych Fundacji Pomorze Dzieciom). Od 2019 członek kapituł Medalu św. Wojciecha i Medalu Księcia Mściwoja II.

Za zdobycie w 2003 wicemistrzostwa Polski z zespołem Dyskobolia Grodzisk Wielkopolski w grudniu 2003 został honorowym obywatelem tego miasta. W Pomorskim Związku Piłki Nożnej pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Rady Trenerów (2019). Uznawany za łowcę talentów piłkarskich, pod jego opieką wychowali się reprezentanci Polski, między innymi Jerzy Dudek, Sebastian Mila, Sylwester Czereszewski, Sławomir Wojciechowski, Rafał Kaczmarczyk. Mieszkał w Gdańsku (na Zaspie), przeniósł się do Sztumu.

Ojciec Marcina (ur. 2 I 1974), również trenera, także między innymi i Lechii Gdańsk. BŚ