PAŃSTWOWY ZAKŁAD WYCHOWAWCZY
(Utworzył nową stronę „{{paper}} PAŃSTWOWY ZAKŁAD WYCHOWAWCZY (Provinzial-Erziehungsanstalt Tempelburg, od 1920 Staatliche Erziehungsanstalt Tempelburg),q Krzyżowniki, przy Karthäuser ...”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | PAŃSTWOWY ZAKŁAD WYCHOWAWCZY (Provinzial-Erziehungsanstalt Tempelburg, od 1920 Staatliche Erziehungsanstalt Tempelburg),q Krzyżowniki, przy Karthäuser Straße 243/245 (ul. Kartuska). Otwarty 1 X 1883, | + | PAŃSTWOWY ZAKŁAD WYCHOWAWCZY (Provinzial-Erziehungsanstalt Tempelburg, od 1920 Staatliche Erziehungsanstalt Tempelburg),q Krzyżowniki, przy Karthäuser Straße 243/245 (ul. Kartuska). Otwarty 1 X 1883, przeznaczony dla trudnej młodzieży z terenu rejencji gd., był odpowiednikiem dzisiejszego zakładu poprawczego. Zbudowany 1881–83 z funduszy państw. wg projektu q Brunona Ehrhardta. Powstał na terenie dawnej patrycjuszowskiej podgdańskiej rezydencji. Do zachowanego późnorenesansowego budynku z XVII w., w którym mieściły się administracja i izba chorych, dobudowano skrzydło z salami internatu oraz stołówką. Osobny budynek zajmowały szkoła, sala gimnastyczna, sanitariaty. Całość otaczał dawny park, przez który płynął q Potok Siedlecki. Zakład dysponował 200 miejscami. Do 1919 zarządzany przez władze gd. rejencji, nast. przez wydz. opieki społ. Senatu II WMG. Po 1925 część wychowanków przeniesiono do gd. więzienia, w budynku utworzono oddział dla osób przewlekle chorych. Około 1935 zakład zlikwidowano, obiekty przekazano władzom szkolnym na szkołę powszechną dla tego rejonu. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 17:21, 1 mar 2013
PAŃSTWOWY ZAKŁAD WYCHOWAWCZY (Provinzial-Erziehungsanstalt Tempelburg, od 1920 Staatliche Erziehungsanstalt Tempelburg),q Krzyżowniki, przy Karthäuser Straße 243/245 (ul. Kartuska). Otwarty 1 X 1883, przeznaczony dla trudnej młodzieży z terenu rejencji gd., był odpowiednikiem dzisiejszego zakładu poprawczego. Zbudowany 1881–83 z funduszy państw. wg projektu q Brunona Ehrhardta. Powstał na terenie dawnej patrycjuszowskiej podgdańskiej rezydencji. Do zachowanego późnorenesansowego budynku z XVII w., w którym mieściły się administracja i izba chorych, dobudowano skrzydło z salami internatu oraz stołówką. Osobny budynek zajmowały szkoła, sala gimnastyczna, sanitariaty. Całość otaczał dawny park, przez który płynął q Potok Siedlecki. Zakład dysponował 200 miejscami. Do 1919 zarządzany przez władze gd. rejencji, nast. przez wydz. opieki społ. Senatu II WMG. Po 1925 część wychowanków przeniesiono do gd. więzienia, w budynku utworzono oddział dla osób przewlekle chorych. Około 1935 zakład zlikwidowano, obiekty przekazano władzom szkolnym na szkołę powszechną dla tego rejonu.
