MOSZYŃSKI LESZEK, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''LESZEK MOSZYŃSKI''' (19 II 1928 Lublin – 16 IV 2006 Banino k. Gdańska), naukowiec, językoznawca, slawista i polonista. Absolwent KUL i uniw. w Poznaniu. W 1959 dr, 1962 dr hab., 1972 prof. Nauczyciel akad. 1949–95 w Lublinie, Poznaniu (1950–54), Toruniu (1955–73), pracował także (2. etat) na WSP w Słupsku i Bydgoszczy. W Gd. od 1964 na q WSP, nast. do 1998 na q UG. Kierownik Zakładu Języka Rosyjskiego (1970–75), Zakładu Języków Słowiańskich (1975–78), dyr. Inst. Filologii Rosyjskiej (1972–78), organizator i kier. Katedry Slawistyki (1997–98). Zajmował się badaniami nad jęz. staro-cerkiewno-słowiańskim, prasłowiańskim i pol. w XV–XVI. Autor m.in. prac: Geografia niektórych zapożyczeń niemieckich w staropolszczyźnie (1954), Wyrównania deklinacyjne w związku z mazurzeniem polskim, ruskim, połabskim (1960), Ze studiów nad rękopisem Kodeksu Zografskiego (1961), Wstęp do filologii słowiańskiej (1984), Cerkiewnosłowiańskie tytuły ewangelijne (1990), Die vorchristliche Religion der Slaven im Lichte der slavischen Sprachwissenschaft (1992) i wielu rozpraw publikowanych w kilkunastu krajach. Członek Międzynarodowej Komisji Badań Cerkiewnosłowiańskich przy Międzynarodowym Komitecie Slawistów, od 1992 czł. korespondent PAU, od 2001 Słoweńskiej Akademii Nauk i Sztuk, od 2003 Macedońskiej Akademii Nauk i Sztuk. W 1999 dr h.c UŁ i Macedońskiej Akademii Naukowej. Pochowany w Poznaniu. W 2001 odznaczony q Medalem św. Wojciecha. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] | + | '''LESZEK MOSZYŃSKI''' (19 II 1928 Lublin – 16 IV 2006 Banino k. Gdańska), naukowiec, językoznawca, slawista i polonista. Absolwent KUL i uniw. w Poznaniu. W 1959 dr, 1962 dr hab., 1972 prof. Nauczyciel akad. 1949–95 w Lublinie, Poznaniu (1950–54), Toruniu (1955–73), pracował także (2. etat) na WSP w Słupsku i Bydgoszczy. W Gd. od 1964 na q WSP, nast. do 1998 na q UG. Kierownik Zakładu Języka Rosyjskiego (1970–75), Zakładu Języków Słowiańskich (1975–78), dyr. Inst. Filologii Rosyjskiej (1972–78), organizator i kier. Katedry Slawistyki (1997–98). Zajmował się badaniami nad jęz. staro-cerkiewno-słowiańskim, prasłowiańskim i pol. w XV–XVI. Autor m.in. prac: ''Geografia niektórych zapożyczeń niemieckich w staropolszczyźnie'' (1954), ''Wyrównania deklinacyjne w związku z mazurzeniem polskim, ruskim, połabskim'' (1960), ''Ze studiów nad rękopisem Kodeksu Zografskiego'' (1961), ''Wstęp do filologii słowiańskiej'' (1984), ''Cerkiewnosłowiańskie tytuły ewangelijne'' (1990), Die vorchristliche Religion der Slaven im Lichte der slavischen Sprachwissenschaft (1992) i wielu rozpraw publikowanych w kilkunastu krajach. Członek Międzynarodowej Komisji Badań Cerkiewnosłowiańskich przy Międzynarodowym Komitecie Slawistów, od 1992 czł. korespondent PAU, od 2001 Słoweńskiej Akademii Nauk i Sztuk, od 2003 Macedońskiej Akademii Nauk i Sztuk. W 1999 dr h.c UŁ i Macedońskiej Akademii Naukowej. Pochowany w Poznaniu. W 2001 odznaczony q Medalem św. Wojciecha. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 20:20, 27 lut 2013
LESZEK MOSZYŃSKI (19 II 1928 Lublin – 16 IV 2006 Banino k. Gdańska), naukowiec, językoznawca, slawista i polonista. Absolwent KUL i uniw. w Poznaniu. W 1959 dr, 1962 dr hab., 1972 prof. Nauczyciel akad. 1949–95 w Lublinie, Poznaniu (1950–54), Toruniu (1955–73), pracował także (2. etat) na WSP w Słupsku i Bydgoszczy. W Gd. od 1964 na q WSP, nast. do 1998 na q UG. Kierownik Zakładu Języka Rosyjskiego (1970–75), Zakładu Języków Słowiańskich (1975–78), dyr. Inst. Filologii Rosyjskiej (1972–78), organizator i kier. Katedry Slawistyki (1997–98). Zajmował się badaniami nad jęz. staro-cerkiewno-słowiańskim, prasłowiańskim i pol. w XV–XVI. Autor m.in. prac: Geografia niektórych zapożyczeń niemieckich w staropolszczyźnie (1954), Wyrównania deklinacyjne w związku z mazurzeniem polskim, ruskim, połabskim (1960), Ze studiów nad rękopisem Kodeksu Zografskiego (1961), Wstęp do filologii słowiańskiej (1984), Cerkiewnosłowiańskie tytuły ewangelijne (1990), Die vorchristliche Religion der Slaven im Lichte der slavischen Sprachwissenschaft (1992) i wielu rozpraw publikowanych w kilkunastu krajach. Członek Międzynarodowej Komisji Badań Cerkiewnosłowiańskich przy Międzynarodowym Komitecie Slawistów, od 1992 czł. korespondent PAU, od 2001 Słoweńskiej Akademii Nauk i Sztuk, od 2003 Macedońskiej Akademii Nauk i Sztuk. W 1999 dr h.c UŁ i Macedońskiej Akademii Naukowej. Pochowany w Poznaniu. W 2001 odznaczony q Medalem św. Wojciecha.
