MIESZKOWSKI BRONISŁAW, historyk sztuki, konserwator zabytków
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Maszkaron z podobizną Bronisława Mieszkowskiego.JPG|thumb|Maszkaron z podobizną Bronisława Mieszkowskiego]] | [[File:Maszkaron z podobizną Bronisława Mieszkowskiego.JPG|thumb|Maszkaron z podobizną Bronisława Mieszkowskiego]] | ||
| − | '''BRONISŁAW MIESZKOWSKI'''(Mora-Mieszkowski; 17 VI 1909 Nowy Targ – 6 V 1976 Gdańsk), historyk sztuki, muzealnik, kolekcjoner, konserwator zabytków. Absolwent historii sztuki UJ. Podczas II w. świat. więzień oflagów. W Polsce od września 1946, 1946–47 pracował w Państwowych Zbiorach Sztuki na Wawelu. W Gd. 1947–51 zast. wojew. konserwatora zabytków prof. q Jana Borowskiego, 1951–58 wojew. konserwator zabytków. Tworzył składnice konserwatorskie, w tym oliwską, do których zwożono dzieła sztuki zdeponowane przez Niemców 1943–44 na Żuławach i w okolicach Kartuz. Odwołany ze stanowiska konserwatora wojew. po sprzeciwie wobec projektu budowy ciepłowni w sąsiedztwie q Żurawia (następnie obiektów q Centralnego Muzeum Morskiego, ob. nowa część muzeum). Wykładowca historii sztuki na Wydz. Architektury q PG. W 1958–64 kier. Pracowni Konserwacji Dzieł Sztuki w gd. oddziale q Przedsiębiorstw Państwowe Pracownie Konserwacji Zabytków. Organizował wspólnie z q Henrykiem Raczyniewskim i Tadeuszem Wilgą Muzeum Zamkowe w Malborku, będąc tam 1964–75 kuratorem zbiorów sztuki. Członek towarzystw nauk., od 1965 czł. Stowarzyszenia Miłośników Dawnej Broni i Barwy, 1973–75 prezes pomor. oddziału tego Stowarzyszenia. Autor kilkunastu artykułów z zakresu konserwacji zabytków i dawnego oręża. Zwornik z jego podobizną, wykonany przez rzeźbiarza Tadeusza Godziszewskiego, widnieje na arkadzie kamienicy przy Długim Targu 25 wśród wizerunków innych zasłużonych dla odbudowy Gd. osób. Zmarł na raka, pochowany na cment. Witomińskim w Gdyni.{{author: CzB}} [[Category: Encyklopedia]] | + | '''BRONISŁAW MIESZKOWSKI''' (Mora-Mieszkowski; 17 VI 1909 Nowy Targ – 6 V 1976 Gdańsk), historyk sztuki, muzealnik, kolekcjoner, konserwator zabytków. Absolwent historii sztuki UJ. Podczas II w. świat. więzień oflagów. W Polsce od września 1946, 1946–47 pracował w Państwowych Zbiorach Sztuki na Wawelu. W Gd. 1947–51 zast. wojew. konserwatora zabytków prof. q Jana Borowskiego, 1951–58 wojew. konserwator zabytków. Tworzył składnice konserwatorskie, w tym oliwską, do których zwożono dzieła sztuki zdeponowane przez Niemców 1943–44 na Żuławach i w okolicach Kartuz. Odwołany ze stanowiska konserwatora wojew. po sprzeciwie wobec projektu budowy ciepłowni w sąsiedztwie q Żurawia (następnie obiektów q Centralnego Muzeum Morskiego, ob. nowa część muzeum). Wykładowca historii sztuki na Wydz. Architektury q PG. W 1958–64 kier. Pracowni Konserwacji Dzieł Sztuki w gd. oddziale q Przedsiębiorstw Państwowe Pracownie Konserwacji Zabytków. Organizował wspólnie z q Henrykiem Raczyniewskim i Tadeuszem Wilgą Muzeum Zamkowe w Malborku, będąc tam 1964–75 kuratorem zbiorów sztuki. Członek towarzystw nauk., od 1965 czł. Stowarzyszenia Miłośników Dawnej Broni i Barwy, 1973–75 prezes pomor. oddziału tego Stowarzyszenia. Autor kilkunastu artykułów z zakresu konserwacji zabytków i dawnego oręża. Zwornik z jego podobizną, wykonany przez rzeźbiarza Tadeusza Godziszewskiego, widnieje na arkadzie kamienicy przy Długim Targu 25 wśród wizerunków innych zasłużonych dla odbudowy Gd. osób. Zmarł na raka, pochowany na cment. Witomińskim w Gdyni.{{author: CzB}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 17:49, 26 lut 2013
BRONISŁAW MIESZKOWSKI (Mora-Mieszkowski; 17 VI 1909 Nowy Targ – 6 V 1976 Gdańsk), historyk sztuki, muzealnik, kolekcjoner, konserwator zabytków. Absolwent historii sztuki UJ. Podczas II w. świat. więzień oflagów. W Polsce od września 1946, 1946–47 pracował w Państwowych Zbiorach Sztuki na Wawelu. W Gd. 1947–51 zast. wojew. konserwatora zabytków prof. q Jana Borowskiego, 1951–58 wojew. konserwator zabytków. Tworzył składnice konserwatorskie, w tym oliwską, do których zwożono dzieła sztuki zdeponowane przez Niemców 1943–44 na Żuławach i w okolicach Kartuz. Odwołany ze stanowiska konserwatora wojew. po sprzeciwie wobec projektu budowy ciepłowni w sąsiedztwie q Żurawia (następnie obiektów q Centralnego Muzeum Morskiego, ob. nowa część muzeum). Wykładowca historii sztuki na Wydz. Architektury q PG. W 1958–64 kier. Pracowni Konserwacji Dzieł Sztuki w gd. oddziale q Przedsiębiorstw Państwowe Pracownie Konserwacji Zabytków. Organizował wspólnie z q Henrykiem Raczyniewskim i Tadeuszem Wilgą Muzeum Zamkowe w Malborku, będąc tam 1964–75 kuratorem zbiorów sztuki. Członek towarzystw nauk., od 1965 czł. Stowarzyszenia Miłośników Dawnej Broni i Barwy, 1973–75 prezes pomor. oddziału tego Stowarzyszenia. Autor kilkunastu artykułów z zakresu konserwacji zabytków i dawnego oręża. Zwornik z jego podobizną, wykonany przez rzeźbiarza Tadeusza Godziszewskiego, widnieje na arkadzie kamienicy przy Długim Targu 25 wśród wizerunków innych zasłużonych dla odbudowy Gd. osób. Zmarł na raka, pochowany na cment. Witomińskim w Gdyni.
