BRONK OTTO, fizyk, wynalazca
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę BRONK OTTO na BRONK OTTO, fizyk, wynalazca) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''OTTO BRONK''' (29 II 1872 Gdańsk – 5 VIII 1951 Berlin), fizyk, wynalazca w dziedzinie elektrotechniki. Syn Franza Xaviera (1823 Podjazy – 13 IV 1880 Gdańsk), byłego właściciela ziemskiego ze wsi Podjazy w powiecie kartuskim, od | + | '''OTTO BRONK''' (29 II 1872 Gdańsk – 5 VIII 1951 Berlin), fizyk, wynalazca w dziedzinie elektrotechniki. Syn Franza Xaviera (1823 Podjazy – 13 IV 1880 Gdańsk), byłego właściciela ziemskiego ze wsi Podjazy w powiecie kartuskim, od 1870 mieszkającego w Gdańsku (prowadził gospodę przy Sandgrube 2 (ul. Rogaczewskiego)). Od 1890 w Berlinie, gdzie miał studiować teologię. Podjął jednak studia z zakresu elektrotechniki, pracując jednocześnie w drukarni jako robotnik. W 1896 z F. Clausem założył w Berlinie laboratorium, w którym zajmował się (po śmierci wspólnika samodzielnie) pionierskimi doświadczeniami z zakresu elektrotechniki, badając możliwości przekazywania obrazów promieniami rentgenowskimi poprzez kable telegraficzne. Posiadał wiele patentów, w tym na telewizyjne urządzenia nadawczo-odbiorcze w kolorze. W latach 1911–1936 pracował w firmie Telefunken, kierując działem badawczo-patentowym. Uważany za ojca niemieckiej telewizji. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 18:03, 6 wrz 2022
OTTO BRONK (29 II 1872 Gdańsk – 5 VIII 1951 Berlin), fizyk, wynalazca w dziedzinie elektrotechniki. Syn Franza Xaviera (1823 Podjazy – 13 IV 1880 Gdańsk), byłego właściciela ziemskiego ze wsi Podjazy w powiecie kartuskim, od 1870 mieszkającego w Gdańsku (prowadził gospodę przy Sandgrube 2 (ul. Rogaczewskiego)). Od 1890 w Berlinie, gdzie miał studiować teologię. Podjął jednak studia z zakresu elektrotechniki, pracując jednocześnie w drukarni jako robotnik. W 1896 z F. Clausem założył w Berlinie laboratorium, w którym zajmował się (po śmierci wspólnika samodzielnie) pionierskimi doświadczeniami z zakresu elektrotechniki, badając możliwości przekazywania obrazów promieniami rentgenowskimi poprzez kable telegraficzne. Posiadał wiele patentów, w tym na telewizyjne urządzenia nadawczo-odbiorcze w kolorze. W latach 1911–1936 pracował w firmie Telefunken, kierując działem badawczo-patentowym. Uważany za ojca niemieckiej telewizji.
