BERNSTEIN AARON, dziennikarz, literat
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę BERNSTEIN AARON na BERNSTEIN AARON, dziennikarz, literat) |
|||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
'''AARON (DAVID) BERNSTEIN''' (6 IV 1812 Gdańsk – 12 II 1884 Berlin), pseudonim A. Rebenstein, dziennikarz, literat, badacz, jeden z twórców judaizmu reformowanego i jego gminy w Berlinie. Pochodził z gdańskiej rodziny niemiecko-żydowskiej, był synem rabina. W domu otrzymał gruntowne wychowanie talmudyczne, lecz żadnego wykształcenia. Jako dwudziestolatek wyjechał do Berlina, samouk, opanował język i literaturę niemiecką, a także kilka nauk przyrodniczych. Utrzymywał się ze sprzedaży antykwarycznej książek. Karierę literacką rozpoczął w 1834 głośnym przekładem biblijnej ''Pieśni nad pieśniami''.<br/><br/> | '''AARON (DAVID) BERNSTEIN''' (6 IV 1812 Gdańsk – 12 II 1884 Berlin), pseudonim A. Rebenstein, dziennikarz, literat, badacz, jeden z twórców judaizmu reformowanego i jego gminy w Berlinie. Pochodził z gdańskiej rodziny niemiecko-żydowskiej, był synem rabina. W domu otrzymał gruntowne wychowanie talmudyczne, lecz żadnego wykształcenia. Jako dwudziestolatek wyjechał do Berlina, samouk, opanował język i literaturę niemiecką, a także kilka nauk przyrodniczych. Utrzymywał się ze sprzedaży antykwarycznej książek. Karierę literacką rozpoczął w 1834 głośnym przekładem biblijnej ''Pieśni nad pieśniami''.<br/><br/> | ||
| − | Uczestniczył w rewolucji | + | Uczestniczył w rewolucji 1848, był współzałożycielem liberalnej żydowskiej gminy reformowanej i redaktorem naczelnym związanego z nią miesięcznika „Reform-Zeitung”. W 1849 z Franzem Dunckerem (4 VI 1822 Berlin – 18 VI 1888 Berlin) założył gazetę „Urwähler-Zeitung”, w której pod pseudonimem A. Rebenstein postulował ultra-demokratyczne reformy polityczne. Naraził się tym władzom, które wiosną 1853 zamknęły gazetę, skazując go na cztery miesiące więzienia. Po jego opuszczeniu, jeszcze w tym samym roku, nawiązał współpracował – jako autor tzw. wstępniaków – z „Vossische Zeitung”, będącej kontynuacją poprzedniej gazety, prowadzonej już wyłącznie przez Franza Dunckera; jego artykuły polityczne i popularnonaukowe ukazywały się tam ponad 30 lat, zaś sama gazeta stał się na początku lat 60-tych XIX wieku jedną z najpoczytniejszych w Berlinie. <br/><br/> |
Wydał między innymi ''Novellen und Lebensbilder'' (1840), w których przedstawił życie Gdańska, jego różnych środowisk; w 1860 nowele ''Vögele der Maggid'' i ''Mendel Gibbor'', które przyniosły obrazy z życia Żydów w Niemczech (wznowione w 1934 i 1935); w 1883-1884 trzytomowy zbiór politycznych esejów o rewolucji 1848 ''Revolutions- und Reaktionsgeschichte Preussens und Deutschlands von den Märztagen bis zur neuesten Zeit''.<br/><br/> | Wydał między innymi ''Novellen und Lebensbilder'' (1840), w których przedstawił życie Gdańska, jego różnych środowisk; w 1860 nowele ''Vögele der Maggid'' i ''Mendel Gibbor'', które przyniosły obrazy z życia Żydów w Niemczech (wznowione w 1934 i 1935); w 1883-1884 trzytomowy zbiór politycznych esejów o rewolucji 1848 ''Revolutions- und Reaktionsgeschichte Preussens und Deutschlands von den Märztagen bis zur neuesten Zeit''.<br/><br/> | ||
| − | Prowadził eksperymenty naukowe, w 1855 przedstawił rozważania o czasie, przestrzeni i prędkości światła, wspólnie z | + | Prowadził eksperymenty naukowe, w 1855 przedstawił rozważania o czasie, przestrzeni i prędkości światła, wspólnie z Chaimem Słonimskim (10 III 1810 Białystok – 15 V 1904 Warszawa) wynalazł w 1856 telegrafię wielokrotną, której pomysł odkupiła Poczta Pruska, a w tym samym jeszcze roku ulepszył brytyjski fizyk William Thomson (Lord Kelvin) (1824–1907). Szczególną popularnością cieszyły się wydane w latach 1853–1856 (21 tomów) ''Aus dem Reiche der Naturwissenschaft'' (wznowione w 1880 jako ''Naturwissenschaftliche Volksbücher'' (''Książki dla ludu o naukach przyrodniczych'')). Między innymi wywarły one duży wpływ na intelektualny rozwój Alberta Einsteina, który napisał przedmowę do ich wznowienia w 1923, zdradzając ich inspirację do jego szczególnej teorii względności. <br/><br/> |
27 III 1861 został przyjęty do charytatywnej organizacji żydowskiej Towarzystwo Przyjaciół. W 1876 Uniwersytet w Tybindze (Tübingen) nadał mu tytuł doktora filozofii. Pochowany na żydowskim cmentarzu przy Schönhauser Allee w Berlinie-Prenzlauer Berg (grób niezachowany). <br/><br/> | 27 III 1861 został przyjęty do charytatywnej organizacji żydowskiej Towarzystwo Przyjaciół. W 1876 Uniwersytet w Tybindze (Tübingen) nadał mu tytuł doktora filozofii. Pochowany na żydowskim cmentarzu przy Schönhauser Allee w Berlinie-Prenzlauer Berg (grób niezachowany). <br/><br/> | ||
Najstarszym z siedmiorga jego dzieci był Julius (18 XII 1839 Berlin – 6 II 1917 Halle (Saale)), w 1862 absolwent psychologii na Uniwersytecie Wrocławskim, od 1872 profesor Uniwersytetu im. Fryderyka III w Halle, od 1881 dyrektor stworzonego przez siebie Instytutu Psychologii (obecnie jego imienia) i tajny radca medyczny, od 1911 członek-korespondent Académie des sciences de l’Institut de France (Francuskiej Akademii Nauk) w Paryżu, twórca „hipotezy Juliusa Bernsteina” (1868) i „Membrantheorie (teoria potencjału błonowego)” (1902). Ministerstwo Edukacji i Badań Naukowych Niemiec jego imieniem nazwało utworzoną w 2004 ogólnokrajową badawczą komputerową sieć neuronową (Nationale Bernstein Netzwerk Computational Neuroscience (NNCN)). {{author:EK}} {{author:JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Najstarszym z siedmiorga jego dzieci był Julius (18 XII 1839 Berlin – 6 II 1917 Halle (Saale)), w 1862 absolwent psychologii na Uniwersytecie Wrocławskim, od 1872 profesor Uniwersytetu im. Fryderyka III w Halle, od 1881 dyrektor stworzonego przez siebie Instytutu Psychologii (obecnie jego imienia) i tajny radca medyczny, od 1911 członek-korespondent Académie des sciences de l’Institut de France (Francuskiej Akademii Nauk) w Paryżu, twórca „hipotezy Juliusa Bernsteina” (1868) i „Membrantheorie (teoria potencjału błonowego)” (1902). Ministerstwo Edukacji i Badań Naukowych Niemiec jego imieniem nazwało utworzoną w 2004 ogólnokrajową badawczą komputerową sieć neuronową (Nationale Bernstein Netzwerk Computational Neuroscience (NNCN)). {{author:EK}} {{author:JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 07:32, 5 wrz 2022
AARON (DAVID) BERNSTEIN (6 IV 1812 Gdańsk – 12 II 1884 Berlin), pseudonim A. Rebenstein, dziennikarz, literat, badacz, jeden z twórców judaizmu reformowanego i jego gminy w Berlinie. Pochodził z gdańskiej rodziny niemiecko-żydowskiej, był synem rabina. W domu otrzymał gruntowne wychowanie talmudyczne, lecz żadnego wykształcenia. Jako dwudziestolatek wyjechał do Berlina, samouk, opanował język i literaturę niemiecką, a także kilka nauk przyrodniczych. Utrzymywał się ze sprzedaży antykwarycznej książek. Karierę literacką rozpoczął w 1834 głośnym przekładem biblijnej Pieśni nad pieśniami.
Uczestniczył w rewolucji 1848, był współzałożycielem liberalnej żydowskiej gminy reformowanej i redaktorem naczelnym związanego z nią miesięcznika „Reform-Zeitung”. W 1849 z Franzem Dunckerem (4 VI 1822 Berlin – 18 VI 1888 Berlin) założył gazetę „Urwähler-Zeitung”, w której pod pseudonimem A. Rebenstein postulował ultra-demokratyczne reformy polityczne. Naraził się tym władzom, które wiosną 1853 zamknęły gazetę, skazując go na cztery miesiące więzienia. Po jego opuszczeniu, jeszcze w tym samym roku, nawiązał współpracował – jako autor tzw. wstępniaków – z „Vossische Zeitung”, będącej kontynuacją poprzedniej gazety, prowadzonej już wyłącznie przez Franza Dunckera; jego artykuły polityczne i popularnonaukowe ukazywały się tam ponad 30 lat, zaś sama gazeta stał się na początku lat 60-tych XIX wieku jedną z najpoczytniejszych w Berlinie.
Wydał między innymi Novellen und Lebensbilder (1840), w których przedstawił życie Gdańska, jego różnych środowisk; w 1860 nowele Vögele der Maggid i Mendel Gibbor, które przyniosły obrazy z życia Żydów w Niemczech (wznowione w 1934 i 1935); w 1883-1884 trzytomowy zbiór politycznych esejów o rewolucji 1848 Revolutions- und Reaktionsgeschichte Preussens und Deutschlands von den Märztagen bis zur neuesten Zeit.
Prowadził eksperymenty naukowe, w 1855 przedstawił rozważania o czasie, przestrzeni i prędkości światła, wspólnie z Chaimem Słonimskim (10 III 1810 Białystok – 15 V 1904 Warszawa) wynalazł w 1856 telegrafię wielokrotną, której pomysł odkupiła Poczta Pruska, a w tym samym jeszcze roku ulepszył brytyjski fizyk William Thomson (Lord Kelvin) (1824–1907). Szczególną popularnością cieszyły się wydane w latach 1853–1856 (21 tomów) Aus dem Reiche der Naturwissenschaft (wznowione w 1880 jako Naturwissenschaftliche Volksbücher (Książki dla ludu o naukach przyrodniczych)). Między innymi wywarły one duży wpływ na intelektualny rozwój Alberta Einsteina, który napisał przedmowę do ich wznowienia w 1923, zdradzając ich inspirację do jego szczególnej teorii względności.
27 III 1861 został przyjęty do charytatywnej organizacji żydowskiej Towarzystwo Przyjaciół. W 1876 Uniwersytet w Tybindze (Tübingen) nadał mu tytuł doktora filozofii. Pochowany na żydowskim cmentarzu przy Schönhauser Allee w Berlinie-Prenzlauer Berg (grób niezachowany).
Najstarszym z siedmiorga jego dzieci był Julius (18 XII 1839 Berlin – 6 II 1917 Halle (Saale)), w 1862 absolwent psychologii na Uniwersytecie Wrocławskim, od 1872 profesor Uniwersytetu im. Fryderyka III w Halle, od 1881 dyrektor stworzonego przez siebie Instytutu Psychologii (obecnie jego imienia) i tajny radca medyczny, od 1911 członek-korespondent Académie des sciences de l’Institut de France (Francuskiej Akademii Nauk) w Paryżu, twórca „hipotezy Juliusa Bernsteina” (1868) i „Membrantheorie (teoria potencjału błonowego)” (1902). Ministerstwo Edukacji i Badań Naukowych Niemiec jego imieniem nazwało utworzoną w 2004 ogólnokrajową badawczą komputerową sieć neuronową (Nationale Bernstein Netzwerk Computational Neuroscience (NNCN)).
