MAJEWSKA ZOFIA, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''ZOFIA MAJEWSKA''' (13 I 1907 Warszawa – 19 XI 1997 Gdańsk), lekarz, pracownik | + | '''ZOFIA MAJEWSKA''' (13 I 1907 Warszawa – 19 XI 1997 Gdańsk), lekarz, pracownik naukowy. Urodziła się jako Aniela Gelbard w żydowskiej rodzinie o lekarskich tradycjach, ojciec był chirurgiem szczękowym. W 1930 roku ukończyła studia medyczne w Warszawie. Od 1932 współpracowała z prof. Kazimierzem Orzechowskim, specjalizując się w neurologii, pracowała w warszawskich szpitalach. Podczas II wojny światowej w roku 1942 asystentka dr. q Jakuba Pensona. Od 1943 ukrywała się (rodzina wymordowana przez hitlerowców). W 1945 roku pracowała w szpitalu w Lublinie, od 1946 w ALG (q GUMed). W 1949 odbyła studia aspiranckie w ZSRR, następnie była adiunktem, docentem i profesorem AMG oraz wieloletnim kierownikiem Kliniki Neurologii i utworzonej przez siebie Katedry Neurologii Rozwojowej. Pierwszy w Polsce lekarz neurologii dziecięcej, uważana za twórcę polskiej szkoły tej specjalności. Wykształciła na studiach doktoranckich wielu lekarzy neurologów wieku dziecięcego, autorka licznych publikacji. Od 1977 roku na emeryturze. 4 II 1988 doktor honoris causa AMG. Pochowana w Jedlnie-Letnisko pod Radomiem. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 18:40, 7 sie 2013
ZOFIA MAJEWSKA (13 I 1907 Warszawa – 19 XI 1997 Gdańsk), lekarz, pracownik naukowy. Urodziła się jako Aniela Gelbard w żydowskiej rodzinie o lekarskich tradycjach, ojciec był chirurgiem szczękowym. W 1930 roku ukończyła studia medyczne w Warszawie. Od 1932 współpracowała z prof. Kazimierzem Orzechowskim, specjalizując się w neurologii, pracowała w warszawskich szpitalach. Podczas II wojny światowej w roku 1942 asystentka dr. q Jakuba Pensona. Od 1943 ukrywała się (rodzina wymordowana przez hitlerowców). W 1945 roku pracowała w szpitalu w Lublinie, od 1946 w ALG (q GUMed). W 1949 odbyła studia aspiranckie w ZSRR, następnie była adiunktem, docentem i profesorem AMG oraz wieloletnim kierownikiem Kliniki Neurologii i utworzonej przez siebie Katedry Neurologii Rozwojowej. Pierwszy w Polsce lekarz neurologii dziecięcej, uważana za twórcę polskiej szkoły tej specjalności. Wykształciła na studiach doktoranckich wielu lekarzy neurologów wieku dziecięcego, autorka licznych publikacji. Od 1977 roku na emeryturze. 4 II 1988 doktor honoris causa AMG. Pochowana w Jedlnie-Letnisko pod Radomiem.
