RICCIUS CHRISTOPHER, profesor Gimnazjum Akademickiego
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | + | [[File: Ch._Riccius.jpg |thumb| Christopher Riccius, ''De Coronation regia'', Paris 1636]] | |
| − | [[File: Riciuss__Ch..jpg |thumb| Christopher Riccius, ''Problema regium de electione principium tranquilla...'']] | + | [[File: Riciuss__Ch..jpg |thumb| Christopher Riccius, ''Problema regium de electione principium tranquilla...'', Paris 1636]] |
'''CHRISTOPHER RICCIUS''' (1590 Szczecin – 28 IV 1643 Gdańsk), profesor prawa w gdańskim [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]], [[SYNDYK MIEJSKI | syndyk]]. Wywodził się z rodziny zamieszkałej we Florencji, jego dziadek po przyjęciu luteranizmu osiadł w Niemczech. Syn Joachima, nauczyciela retoryki w szczecińskim Pedagogium i następnie kaznodziei w Gartzu, oraz Judyty z domu Saasiam. Miał brata Adama, profesora prawa na uniwersytecie w Królewcu. <br/><br/> | '''CHRISTOPHER RICCIUS''' (1590 Szczecin – 28 IV 1643 Gdańsk), profesor prawa w gdańskim [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]], [[SYNDYK MIEJSKI | syndyk]]. Wywodził się z rodziny zamieszkałej we Florencji, jego dziadek po przyjęciu luteranizmu osiadł w Niemczech. Syn Joachima, nauczyciela retoryki w szczecińskim Pedagogium i następnie kaznodziei w Gartzu, oraz Judyty z domu Saasiam. Miał brata Adama, profesora prawa na uniwersytecie w Królewcu. <br/><br/> | ||
| − | Ukończył szczecińskie Pedagogium, od 1609 uczył się w Gimnazjum Joachimicum w Berlinie, od lutego 1610 studiował w Rostocku, następnie w Wittenberdze, słuchał wykładów także i na innych uniwersytetach (Jena, Strasburg, Leuven). Na uniwersytecie w Orleanie uzyskał licencjat z prawa, po którym otrzymał propozycję pracy w gdańskim Gimnazjum Akademickim. Wprowadzony został do Gimnazjum 3 VII 1619. W 1635 odbył dłuższą podróż naukową po Europie, odwiedził Francję, Anglię, Niemcy i Niderlandy, uzyskał też stopień doktora praw. Autor publikacji z historii ustroju Polski w okresie królów elekcyjnych. | + | Ukończył szczecińskie Pedagogium, od 1609 uczył się w Gimnazjum Joachimicum w Berlinie, od lutego 1610 studiował w Rostocku, następnie w Wittenberdze, słuchał wykładów także i na innych uniwersytetach (Jena, Strasburg, Leuven). Na uniwersytecie w Orleanie uzyskał licencjat z prawa, po którym otrzymał propozycję pracy w gdańskim Gimnazjum Akademickim. Wprowadzony został do Gimnazjum 3 VII 1619. W 1635 odbył dłuższą podróż naukową po Europie, odwiedził Francję, Anglię, Niemcy i Niderlandy, uzyskał też stopień doktora praw. Autor publikacji z historii ustroju Polski w okresie królów elekcyjnych. W 1636 opublikował rozprawę ''De Coronation regia'' (Paris 1636), w której badał znaczenie i przebieg ceremonii koronacyjnych w Polsce od czasów piastowskich po sobie współczesne, podnosząc konieczność uściśleni prawnych zasad wyboru nowego króla. Myśli te rozwinął w pracy ''Problema regium de electione principium tranquilla...'', będącej pierwszym omówieniem teoretycznych zasad elekcji i koronacji królów polskich, cieszącej się zainteresowaniem badaczy jeszcze i w XVIII wieku. W 1638 zrezygnował z pracy w Gimnazjum Akademickim, obejmując funkcję gdańskiego syndyka. Był między innymi w gronie broniących przywilejów Gdańska przed próbami ich ograniczenia przez króla polskiego Władysława IV.<br/><br/> |
| − | W 1638 zrezygnował z pracy w Gimnazjum Akademickim, obejmując funkcję gdańskiego syndyka. Był w gronie broniących przywilejów Gdańska przed próbami ich ograniczenia przez króla polskiego Władysława IV | + | |
Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy ożenił się 11 V 1620 z Barbarą (pochowana 12 VIII 1638), córką Mathiasa Feigiusa, z którą miał synów Joachima Christopha (1626 – pochowany 16 X 1654), w 1640 ucznia Gimnazjum Akademickiego, w 1647 studenta prawa w Wittenberdze, i Constantina, w 1647 ucznia Gimnazjum Akademickiego, oraz Adelgundę (1624–1673), od 1642 żonę sekretarza [[STARE MIASTO | Starego Miasta Gdańska]] Andreasa Petersa, od 1650 Hansa von Hammena. 8 XI 1639 ożenił się powtórnie, z Dorotheą (zm. 21 I 1642), córką Adama Pischa, członka [[TRZECI ORDYNEK | Trzeciego Ordynku]], z którą miał córkę Annę Marię, od 1659 żonę lekarza [[FABRITIUS (Schmiedt) JOHANN | Johanna Fabritiusa (Schmiedta)]]. Zmarł po krótkiej chorobie, pochowany 1 V 1643 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]]. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/> | Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy ożenił się 11 V 1620 z Barbarą (pochowana 12 VIII 1638), córką Mathiasa Feigiusa, z którą miał synów Joachima Christopha (1626 – pochowany 16 X 1654), w 1640 ucznia Gimnazjum Akademickiego, w 1647 studenta prawa w Wittenberdze, i Constantina, w 1647 ucznia Gimnazjum Akademickiego, oraz Adelgundę (1624–1673), od 1642 żonę sekretarza [[STARE MIASTO | Starego Miasta Gdańska]] Andreasa Petersa, od 1650 Hansa von Hammena. 8 XI 1639 ożenił się powtórnie, z Dorotheą (zm. 21 I 1642), córką Adama Pischa, członka [[TRZECI ORDYNEK | Trzeciego Ordynku]], z którą miał córkę Annę Marię, od 1659 żonę lekarza [[FABRITIUS (Schmiedt) JOHANN | Johanna Fabritiusa (Schmiedta)]]. Zmarł po krótkiej chorobie, pochowany 1 V 1643 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]]. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/> | ||
<br/><br/><br/><br/> <br/><br/> <br/><br/> | <br/><br/><br/><br/> <br/><br/> <br/><br/> | ||
Wersja z 17:50, 25 lip 2022
CHRISTOPHER RICCIUS (1590 Szczecin – 28 IV 1643 Gdańsk), profesor prawa w gdańskim Gimnazjum Akademickim, syndyk. Wywodził się z rodziny zamieszkałej we Florencji, jego dziadek po przyjęciu luteranizmu osiadł w Niemczech. Syn Joachima, nauczyciela retoryki w szczecińskim Pedagogium i następnie kaznodziei w Gartzu, oraz Judyty z domu Saasiam. Miał brata Adama, profesora prawa na uniwersytecie w Królewcu.
Ukończył szczecińskie Pedagogium, od 1609 uczył się w Gimnazjum Joachimicum w Berlinie, od lutego 1610 studiował w Rostocku, następnie w Wittenberdze, słuchał wykładów także i na innych uniwersytetach (Jena, Strasburg, Leuven). Na uniwersytecie w Orleanie uzyskał licencjat z prawa, po którym otrzymał propozycję pracy w gdańskim Gimnazjum Akademickim. Wprowadzony został do Gimnazjum 3 VII 1619. W 1635 odbył dłuższą podróż naukową po Europie, odwiedził Francję, Anglię, Niemcy i Niderlandy, uzyskał też stopień doktora praw. Autor publikacji z historii ustroju Polski w okresie królów elekcyjnych. W 1636 opublikował rozprawę De Coronation regia (Paris 1636), w której badał znaczenie i przebieg ceremonii koronacyjnych w Polsce od czasów piastowskich po sobie współczesne, podnosząc konieczność uściśleni prawnych zasad wyboru nowego króla. Myśli te rozwinął w pracy Problema regium de electione principium tranquilla..., będącej pierwszym omówieniem teoretycznych zasad elekcji i koronacji królów polskich, cieszącej się zainteresowaniem badaczy jeszcze i w XVIII wieku. W 1638 zrezygnował z pracy w Gimnazjum Akademickim, obejmując funkcję gdańskiego syndyka. Był między innymi w gronie broniących przywilejów Gdańska przed próbami ich ograniczenia przez króla polskiego Władysława IV.
Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy ożenił się 11 V 1620 z Barbarą (pochowana 12 VIII 1638), córką Mathiasa Feigiusa, z którą miał synów Joachima Christopha (1626 – pochowany 16 X 1654), w 1640 ucznia Gimnazjum Akademickiego, w 1647 studenta prawa w Wittenberdze, i Constantina, w 1647 ucznia Gimnazjum Akademickiego, oraz Adelgundę (1624–1673), od 1642 żonę sekretarza Starego Miasta Gdańska Andreasa Petersa, od 1650 Hansa von Hammena. 8 XI 1639 ożenił się powtórnie, z Dorotheą (zm. 21 I 1642), córką Adama Pischa, członka Trzeciego Ordynku, z którą miał córkę Annę Marię, od 1659 żonę lekarza Johanna Fabritiusa (Schmiedta). Zmarł po krótkiej chorobie, pochowany 1 V 1643 w kościele Najświętszej Marii Panny.
Bibliografia:
Maciejowski Tadeusz, Prawo i jego nauczanie w Gdańskim Gimnazjum Akademickim od XVI do XIX wieku, „Czasopismo Prawno-Historyczne”, t. 62, 2015, z. 2, s. 112-113.
Mokrzecki Lech, W kręgu prac historyków gdańskich XVII wieku, Gdańsk 1974.
Mokrzecki Lech, Riccius Krzysztof, w: Polski Słowni Biograficzny, t. 31, 1988, s. 272-273.
Mokrzecki Lech, Riccius Krzysztof, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. 4, Gdańsk 1997, s. 66.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.-18. Jahrhundert, Klausdorf/Schwentine 1986-1992, Bd. 4, 36.
