RICCIUS CHRISTOPHER, profesor Gimnazjum Akademickiego
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''CHRISTOPHER RICCIUS''' (1590 Szczecin – | + | '''CHRISTOPHER RICCIUS''' (1590 Szczecin – 28 IV 1643 Gdańsk), profesor prawa w gdańskim [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]], [[SYNDYK MIEJSKI | syndyk]]. Wywodził się z rodziny zamieszkałej we Florencji, jego dziadek po przyjęciu luteranizmu osiadł w Niemczech. Syn Joachima, nauczyciela retoryki w szczecińskim Pedagogium i następnie kaznodziei w Gartzu, oraz Judyty z domu Saasiam. Miał brata Adama, profesora prawa na uniwersytecie w Królewcu. <br/><br/> |
Ukończył szczecińskie Pedagogium, od 1609 uczył się w Gimnazjum Joachimicum w Berlinie, od lutego 1610 studiował w Rostocku, następnie w Wittenberdze, słuchał wykładów także i na innych uniwersytetach (Jena, Strasburg, Leuven). Na uniwersytecie w Orleanie uzyskał licencjat z prawa, po którym otrzymał propozycję pracy w gdańskim Gimnazjum Akademickim. Wprowadzony został do Gimnazjum 3 VII 1619. W 1635 odbył dłuższą podróż naukową po Europie, odwiedził Francję, Anglię, Niemcy i Niderlandy, uzyskał też stopień doktora praw. Autor publikacji z historii ustroju Polski w okresie królów elekcyjnych. Ważniejsze publikacje: ''Designatio lectionum ac operarum in gymnasion'' (Danzig 1630); ''De Coronation regia'' (Paris 1636). W tej drugiej pracy badał znaczenie i przebieg ceremonii koronacyjnych w Polsce od czasów piastowskich po sobie współczesne, podnosząc konieczność uściśleni prawnych zasad wyboru nowego króla. <br/><br/> | Ukończył szczecińskie Pedagogium, od 1609 uczył się w Gimnazjum Joachimicum w Berlinie, od lutego 1610 studiował w Rostocku, następnie w Wittenberdze, słuchał wykładów także i na innych uniwersytetach (Jena, Strasburg, Leuven). Na uniwersytecie w Orleanie uzyskał licencjat z prawa, po którym otrzymał propozycję pracy w gdańskim Gimnazjum Akademickim. Wprowadzony został do Gimnazjum 3 VII 1619. W 1635 odbył dłuższą podróż naukową po Europie, odwiedził Francję, Anglię, Niemcy i Niderlandy, uzyskał też stopień doktora praw. Autor publikacji z historii ustroju Polski w okresie królów elekcyjnych. Ważniejsze publikacje: ''Designatio lectionum ac operarum in gymnasion'' (Danzig 1630); ''De Coronation regia'' (Paris 1636). W tej drugiej pracy badał znaczenie i przebieg ceremonii koronacyjnych w Polsce od czasów piastowskich po sobie współczesne, podnosząc konieczność uściśleni prawnych zasad wyboru nowego króla. <br/><br/> | ||
W 1638 zrezygnował z pracy w Gimnazjum Akademickim, obejmując funkcję gdańskiego syndyka. Był w gronie broniących przywilejów Gdańska przed próbami ich ograniczenia przez króla polskiego Władysława IV. W 1639 opublikował rozprawę ''Problema regium de electione principium tranquilla...'', cieszące się jeszcze w XVIII wieku zainteresowaniem rozwinięcie wcześniej badanych wątków, pierwsze omówienie teoretycznych zasad elekcji i koronacji królów polskich. <br/><br/> | W 1638 zrezygnował z pracy w Gimnazjum Akademickim, obejmując funkcję gdańskiego syndyka. Był w gronie broniących przywilejów Gdańska przed próbami ich ograniczenia przez króla polskiego Władysława IV. W 1639 opublikował rozprawę ''Problema regium de electione principium tranquilla...'', cieszące się jeszcze w XVIII wieku zainteresowaniem rozwinięcie wcześniej badanych wątków, pierwsze omówienie teoretycznych zasad elekcji i koronacji królów polskich. <br/><br/> | ||
| − | Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy ożenił się 11 V 1620 z Barbarą, córką Mathiasa Feigiusa, z którą miał synów Joachima Christopha i Constantina, | + | Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy ożenił się 11 V 1620 z Barbarą (pochowana 12 VIII 1638), córką Mathiasa Feigiusa, z którą miał synów Joachima Christopha (1626 – pochowany 16 X 1654), w 1640 ucznia Gimnazjum Akademickiego, w 1647 studenta prawa w Wittenberdze, i Constantina, w 1647 ucznia Gimnazjum Akademickiego, oraz Adelgundę (1624–1673), od 1642 żonę sekretarza [[STARE MIASTO | Starego Miasta Gdańska]] Andreasa Petersa, od 1650 Hansa von Hammena. 8 XI 1639 ożenił się powtórnie, z Dorotheą (zm. 21 I 1642), córką Adama Pischa, członka [[TRZECI ORDYNEK | Trzeciego Ordynku]], z którą miał córkę Annę Marię, od 1659 żonę lekarza [[FABRITIUS (Schmiedt) JOHANN | Johanna Fabritiusa (Schmiedta)]]. Zmarł po krótkiej chorobie, pochowany 1 V 1643 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]]. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/> |
<br/><br/><br/><br/> <br/><br/> <br/><br/> | <br/><br/><br/><br/> <br/><br/> <br/><br/> | ||
'''Bibliografia''':<br/> | '''Bibliografia''':<br/> | ||
| Linia 9: | Linia 9: | ||
Mokrzecki Lech, ''W kręgu prac historyków gdańskich XVII wieku'', Gdańsk 1974.<br/> | Mokrzecki Lech, ''W kręgu prac historyków gdańskich XVII wieku'', Gdańsk 1974.<br/> | ||
Mokrzecki Lech, ''Riccius Krzysztof'', w: Polski Słowni Biograficzny, t. 31, 1988, s. 272-273.<br/> | Mokrzecki Lech, ''Riccius Krzysztof'', w: Polski Słowni Biograficzny, t. 31, 1988, s. 272-273.<br/> | ||
| − | Mokrzecki Lech, ''Riccius Krzysztof'', w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. 4, Gdańsk 1997, s. 66. | + | Mokrzecki Lech, ''Riccius Krzysztof'', w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. 4, Gdańsk 1997, s. 66.<br/> |
| + | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.-18. Jahrhundert'', Klausdorf/Schwentine 1986-1992, Bd. 4, 36. | ||
Wersja z 15:01, 25 lip 2022
CHRISTOPHER RICCIUS (1590 Szczecin – 28 IV 1643 Gdańsk), profesor prawa w gdańskim Gimnazjum Akademickim, syndyk. Wywodził się z rodziny zamieszkałej we Florencji, jego dziadek po przyjęciu luteranizmu osiadł w Niemczech. Syn Joachima, nauczyciela retoryki w szczecińskim Pedagogium i następnie kaznodziei w Gartzu, oraz Judyty z domu Saasiam. Miał brata Adama, profesora prawa na uniwersytecie w Królewcu.
Ukończył szczecińskie Pedagogium, od 1609 uczył się w Gimnazjum Joachimicum w Berlinie, od lutego 1610 studiował w Rostocku, następnie w Wittenberdze, słuchał wykładów także i na innych uniwersytetach (Jena, Strasburg, Leuven). Na uniwersytecie w Orleanie uzyskał licencjat z prawa, po którym otrzymał propozycję pracy w gdańskim Gimnazjum Akademickim. Wprowadzony został do Gimnazjum 3 VII 1619. W 1635 odbył dłuższą podróż naukową po Europie, odwiedził Francję, Anglię, Niemcy i Niderlandy, uzyskał też stopień doktora praw. Autor publikacji z historii ustroju Polski w okresie królów elekcyjnych. Ważniejsze publikacje: Designatio lectionum ac operarum in gymnasion (Danzig 1630); De Coronation regia (Paris 1636). W tej drugiej pracy badał znaczenie i przebieg ceremonii koronacyjnych w Polsce od czasów piastowskich po sobie współczesne, podnosząc konieczność uściśleni prawnych zasad wyboru nowego króla.
W 1638 zrezygnował z pracy w Gimnazjum Akademickim, obejmując funkcję gdańskiego syndyka. Był w gronie broniących przywilejów Gdańska przed próbami ich ograniczenia przez króla polskiego Władysława IV. W 1639 opublikował rozprawę Problema regium de electione principium tranquilla..., cieszące się jeszcze w XVIII wieku zainteresowaniem rozwinięcie wcześniej badanych wątków, pierwsze omówienie teoretycznych zasad elekcji i koronacji królów polskich.
Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy ożenił się 11 V 1620 z Barbarą (pochowana 12 VIII 1638), córką Mathiasa Feigiusa, z którą miał synów Joachima Christopha (1626 – pochowany 16 X 1654), w 1640 ucznia Gimnazjum Akademickiego, w 1647 studenta prawa w Wittenberdze, i Constantina, w 1647 ucznia Gimnazjum Akademickiego, oraz Adelgundę (1624–1673), od 1642 żonę sekretarza Starego Miasta Gdańska Andreasa Petersa, od 1650 Hansa von Hammena. 8 XI 1639 ożenił się powtórnie, z Dorotheą (zm. 21 I 1642), córką Adama Pischa, członka Trzeciego Ordynku, z którą miał córkę Annę Marię, od 1659 żonę lekarza Johanna Fabritiusa (Schmiedta). Zmarł po krótkiej chorobie, pochowany 1 V 1643 w kościele Najświętszej Marii Panny.
Bibliografia:
Maciejowski Tadeusz, Prawo i jego nauczanie w Gdańskim Gimnazjum Akademickim od XVI do XIX wieku, „Czasopismo Prawno-Historyczne”, t. 62, 2015, z. 2, s. 112-113.
Mokrzecki Lech, W kręgu prac historyków gdańskich XVII wieku, Gdańsk 1974.
Mokrzecki Lech, Riccius Krzysztof, w: Polski Słowni Biograficzny, t. 31, 1988, s. 272-273.
Mokrzecki Lech, Riccius Krzysztof, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. 4, Gdańsk 1997, s. 66.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.-18. Jahrhundert, Klausdorf/Schwentine 1986-1992, Bd. 4, 36.
