KAMIŃSKA TERESA, menedżerka
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''TERESA KAMIŃSKA''' (ur. 25 I 1956 Kraśnik Fabryczny). W 1981 absolwentka Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie, specjalistka z zakresu | + | '''TERESA KAMIŃSKA''' (ur. 25 I 1956 Kraśnik Fabryczny). W 1981 roku absolwentka Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie, specjalistka z zakresu biologii ochrony wód. Po roku 1981 pracowała najpierw jako asystent w macierzystej uczelni, potem w placówkach służby zdrowia w Braniewie i Gdańsku, specjalizując się w serologii klinicznej. Od początku lat 80. XX wieku związana z q NSZZ „Solidarność”. W q stanie wojennym członkini Komisji Charytatywnej Episkopatu do spraw Pomocy Osobom Represjonowanym. Od 1986 w służbie zdrowia, działaczka struktur związkowych w Gdańsku, w latach 1992–1998 przewodnicząca Krajowego Sekretariatu Ochrony Zdrowia NSZZ „Solidarność”. Współtwórczyni powstałego w 1995, pierwszego projektu reformy systemu ubezpieczeń w Polsce; organizatorka społecznej akcji nacisku na rząd Włodzimierza Cimoszewicza w celu przyśpieszenia prac nad tym projektem. W latach 1997–1999 minister koordynator w rządzie Jerzego Buzka, kierowała zespołem nadzorującym wdrażanie czterech wielkich reform: ochrony zdrowia, emerytalnej, samorządowej i oświaty. Szefowała Urzędowi Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych. W 1999–2001 szefowa gabinetu politycznego oraz grupy doradców premiera, monitorowała m.in. proces harmonizacji prawa przed akcesją Polski do UE. W 2003–2004 kierownik studiów podyplomowych dla liderów administracji samorządowej, dotyczących absorpcji środków pomocowych z UE. W latach 2005–2010 przewodnicząca Rady Nadzorczej Agencji Rozwoju Pomorza SA. Od 2007 roku prezes Pomorskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej. {{author: ALB}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 19:26, 15 lip 2013
TERESA KAMIŃSKA (ur. 25 I 1956 Kraśnik Fabryczny). W 1981 roku absolwentka Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie, specjalistka z zakresu biologii ochrony wód. Po roku 1981 pracowała najpierw jako asystent w macierzystej uczelni, potem w placówkach służby zdrowia w Braniewie i Gdańsku, specjalizując się w serologii klinicznej. Od początku lat 80. XX wieku związana z q NSZZ „Solidarność”. W q stanie wojennym członkini Komisji Charytatywnej Episkopatu do spraw Pomocy Osobom Represjonowanym. Od 1986 w służbie zdrowia, działaczka struktur związkowych w Gdańsku, w latach 1992–1998 przewodnicząca Krajowego Sekretariatu Ochrony Zdrowia NSZZ „Solidarność”. Współtwórczyni powstałego w 1995, pierwszego projektu reformy systemu ubezpieczeń w Polsce; organizatorka społecznej akcji nacisku na rząd Włodzimierza Cimoszewicza w celu przyśpieszenia prac nad tym projektem. W latach 1997–1999 minister koordynator w rządzie Jerzego Buzka, kierowała zespołem nadzorującym wdrażanie czterech wielkich reform: ochrony zdrowia, emerytalnej, samorządowej i oświaty. Szefowała Urzędowi Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych. W 1999–2001 szefowa gabinetu politycznego oraz grupy doradców premiera, monitorowała m.in. proces harmonizacji prawa przed akcesją Polski do UE. W 2003–2004 kierownik studiów podyplomowych dla liderów administracji samorządowej, dotyczących absorpcji środków pomocowych z UE. W latach 2005–2010 przewodnicząca Rady Nadzorczej Agencji Rozwoju Pomorza SA. Od 2007 roku prezes Pomorskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej.
