PAŃSTWOWA SZKOŁA MUZYCZNA I STOPNIA IM. HENRYKA WIENIAWSKIEGO
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File: Szkoła_Muzyczna_im._Wieniawskiego.jpg |thumb| Siedziba Państwowej Szkoły Muzycznej im. Henryka Wieniawskiego, 2022]] | [[File: Szkoła_Muzyczna_im._Wieniawskiego.jpg |thumb| Siedziba Państwowej Szkoły Muzycznej im. Henryka Wieniawskiego, 2022]] | ||
[[File: Szkoła_Muzyczna_im._H._Wieniawskiego.jpg |thumb| Jubileusz 70-lecia Państwowej Szkoły Muzycznej im. Henryka Wieniawskiego, 2017]] | [[File: Szkoła_Muzyczna_im._H._Wieniawskiego.jpg |thumb| Jubileusz 70-lecia Państwowej Szkoły Muzycznej im. Henryka Wieniawskiego, 2017]] | ||
| − | '''PAŃSTWOWA SZKOŁA MUZYCZNA I STOPNIA IM. HENRYKA WIENIAWSKIEGO''', ul. Gościnna 4, założona w listopadzie 1947 z inicjatywy nauczycieli skupionych w Kolegium Nauczycieli Muzyki w Gdańsku jako szkoła umuzykalniająca dla dzieci, młodzieży i dorosłych o przekroczonym wieku szkolnym. W chwili powstania pracowało w niej | + | '''PAŃSTWOWA SZKOŁA MUZYCZNA I STOPNIA IM. HENRYKA WIENIAWSKIEGO''', ul. Gościnna 4, założona w listopadzie 1947 z inicjatywy nauczycieli skupionych w Kolegium Nauczycieli Muzyki w Gdańsku jako szkoła umuzykalniająca dla dzieci, młodzieży i dorosłych o przekroczonym wieku szkolnym. W chwili powstania pracowało w niej siedmiu nauczycieli, uczyło się około 70 uczniów w wieku od 7 do 40 lat. Od 1947 korzystała z sal Miejskiej Niższej Szkoły Muzycznej ([[ZESPÓŁ SZKÓŁ MUZYCZNYCH | Zespół Szkół Muzycznych]]), jesienią 1948 przeniesiona na [[ORUNIA | Orunię]], korzystała z wypożyczanych klas w Szkole Podstawowej nr 9 przy ul. Małomiejskiej 58.<br/><br/> |
| − | W 1950 była filią Państwowej Szkoły Muzycznej ([[ZESPÓŁ SZKÓŁ MUZYCZNYCH | Zespół Szkół Muzycznych]]). W wyniku zarządzenia | + | W 1950 była filią Państwowej Szkoły Muzycznej ([[ZESPÓŁ SZKÓŁ MUZYCZNYCH | Zespół Szkół Muzycznych]]). W wyniku zarządzenia Ministra Kultury i Sztuki nastąpiło usamodzielnienie się szkoły, która 19 X 1954 otrzymała lokal przy ul. Gościnnej 4 (w budynku po działającej od początku XX wieku „Café Kirscherger”, po 1945 lokalu „Swoboda”) i nazwę Państwowej Szkoły Muzycznej nr 2. Liczyła 26 nauczycieli i 226 uczniów. W 1964 przyjęła nazwę Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia, a w 1967 otrzymała imię Henryka Wieniawskiego. Kształci około 160 uczniów w wieku od 6 do 16 roku życia, w cyklu sześcio- i czteroletnim. {{author: WAW}} <br /><br /> |
{| class="tableGda" | {| class="tableGda" | ||
|- | |- | ||
Wersja z 10:25, 29 lip 2022
PAŃSTWOWA SZKOŁA MUZYCZNA I STOPNIA IM. HENRYKA WIENIAWSKIEGO, ul. Gościnna 4, założona w listopadzie 1947 z inicjatywy nauczycieli skupionych w Kolegium Nauczycieli Muzyki w Gdańsku jako szkoła umuzykalniająca dla dzieci, młodzieży i dorosłych o przekroczonym wieku szkolnym. W chwili powstania pracowało w niej siedmiu nauczycieli, uczyło się około 70 uczniów w wieku od 7 do 40 lat. Od 1947 korzystała z sal Miejskiej Niższej Szkoły Muzycznej ( Zespół Szkół Muzycznych), jesienią 1948 przeniesiona na Orunię, korzystała z wypożyczanych klas w Szkole Podstawowej nr 9 przy ul. Małomiejskiej 58.
W 1950 była filią Państwowej Szkoły Muzycznej ( Zespół Szkół Muzycznych). W wyniku zarządzenia Ministra Kultury i Sztuki nastąpiło usamodzielnienie się szkoły, która 19 X 1954 otrzymała lokal przy ul. Gościnnej 4 (w budynku po działającej od początku XX wieku „Café Kirscherger”, po 1945 lokalu „Swoboda”) i nazwę Państwowej Szkoły Muzycznej nr 2. Liczyła 26 nauczycieli i 226 uczniów. W 1964 przyjęła nazwę Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia, a w 1967 otrzymała imię Henryka Wieniawskiego. Kształci około 160 uczniów w wieku od 6 do 16 roku życia, w cyklu sześcio- i czteroletnim.
| 1947–1963 | Antonina Grądkowska (26 V 1908 – 18 IX 1975) |
| 1963–1981 | Ambroży Marciniec |
| 1981–1982 | Edwin Rymarz |
| 1982–1991 | Teresa Madejska |
| 1991– | Beata Domurad-Izdebska |
