SIEBENEICHEN ALFRED WALTER, polski działacz gospodarczy
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| + | [[File: Alfred_Siebeneichen.jpg |thumb| Rokowania gospodarcze polsko-rumuńskie, Alfred Siebeneichen drugi z prawej, 29 I 1937]] | ||
'''ALFRED WALTER SIEBENEICHEN''' (od 1918 do 1933 Siebeneycher-Siebeneichen) (24 III 1895 Łódź – 5 VII 1964 Warszawa), polski działacz gospodarczy. Syn Ludwika Hugona Siebeneichen vel Siebeneycher (9 VI 1852 Złoczew – 13 II 1921 Łódź) i poślubionej 1 VIII 1885 Matyldy Pauliny z domu Adam (19 VIII 1861 Biała (obecnie Bielsko-Biała) – 29 IX 1935 Warszawa). Brat Hugona Siebeneychera (ur. 14 I 1871), Wilhelma Arnolda Siebeneichena (21 IV 1886 Łódź – 11 IX 1936 Czeladź) i Elwiry Adelajdy Siebeneichen zamężnej Lewandowskiej (11 II 1902 Łódź – 4 III 1979 Warszawa). <br/><br/> | '''ALFRED WALTER SIEBENEICHEN''' (od 1918 do 1933 Siebeneycher-Siebeneichen) (24 III 1895 Łódź – 5 VII 1964 Warszawa), polski działacz gospodarczy. Syn Ludwika Hugona Siebeneichen vel Siebeneycher (9 VI 1852 Złoczew – 13 II 1921 Łódź) i poślubionej 1 VIII 1885 Matyldy Pauliny z domu Adam (19 VIII 1861 Biała (obecnie Bielsko-Biała) – 29 IX 1935 Warszawa). Brat Hugona Siebeneychera (ur. 14 I 1871), Wilhelma Arnolda Siebeneichena (21 IV 1886 Łódź – 11 IX 1936 Czeladź) i Elwiry Adelajdy Siebeneichen zamężnej Lewandowskiej (11 II 1902 Łódź – 4 III 1979 Warszawa). <br/><br/> | ||
Absolwent w 1914 Szkoły Handlowej Zgromadzenia Kupców w Łodzi, podczas I wojny światowej do 1917 walczył w armii carskiej (zwolniony ze względu na stan zdrowia). W 1924 ukończył Szkołę Nauk Politycznych w Warszawie, w 1930 Akademię Handlową w Poznaniu (tytuł magistra uzyskał dopiero 2 VII 1947). Od 1924 pracował w Wydziale Handlu Wewnętrznego Ministerstwa Przemysłu i Handlu. Specjalista do spraw obrotu towarowego i spraw gospodarczych, urlopowany z Ministerstwa Przemysłu i Handlu i w 1928 skierowany do Gdańska, gdzie pracował w wydziale handlowym [[KOMISARIAT GENERALNY RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ W II WMG | Komisariatu Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej]]. Był pełnomocnikiem polskiego przedstawicielstwa przy Gdańskim Urzędzie dla Handlu Zagranicznego. Brał udział w polsko-gdańskich rokowaniach gospodarczych. Działał w organizacjach polskich: był między innymi członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki, komitetu redakcyjnego [[ROCZNIK GDAŃSKI | „Rocznika Gdańskiego”]], kierownikiem sekcji strzeleckiej KS Gedania, Strzelca, Związku Polaków.<br/><br/> | Absolwent w 1914 Szkoły Handlowej Zgromadzenia Kupców w Łodzi, podczas I wojny światowej do 1917 walczył w armii carskiej (zwolniony ze względu na stan zdrowia). W 1924 ukończył Szkołę Nauk Politycznych w Warszawie, w 1930 Akademię Handlową w Poznaniu (tytuł magistra uzyskał dopiero 2 VII 1947). Od 1924 pracował w Wydziale Handlu Wewnętrznego Ministerstwa Przemysłu i Handlu. Specjalista do spraw obrotu towarowego i spraw gospodarczych, urlopowany z Ministerstwa Przemysłu i Handlu i w 1928 skierowany do Gdańska, gdzie pracował w wydziale handlowym [[KOMISARIAT GENERALNY RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ W II WMG | Komisariatu Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej]]. Był pełnomocnikiem polskiego przedstawicielstwa przy Gdańskim Urzędzie dla Handlu Zagranicznego. Brał udział w polsko-gdańskich rokowaniach gospodarczych. Działał w organizacjach polskich: był między innymi członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki, komitetu redakcyjnego [[ROCZNIK GDAŃSKI | „Rocznika Gdańskiego”]], kierownikiem sekcji strzeleckiej KS Gedania, Strzelca, Związku Polaków.<br/><br/> | ||
Autor prac poświęconych gdańskiej problematyce gospodarczej: ''Rozwój czy upadek portu gdańskiego'' (1926), ''La Pologne et le développement du port de Dantzig'' (1926), ''Życie gospodarcze Wolnego Miasta Gdańska'' (1928), ''Zehnjährige Entwicklung des Danziger Hafens'' (1929), ''Rola Gdańska w życiu gospodarczym Polski'' (1935), współautor z [[STRASBURGER HENRYK | Henrykiem Strasburgerem]] książki ''Spór o Gdynię'' (1930). W Gdańsku do 1935. Po powrocie do Warszawy Naczelnik Wydziału w Ministerstwie Przemysłu i Handlu, w 1936 przewodniczył polskiej komisji podczas narady z niemiecką komisją rządową do spraw wzajemnego obrotu towarowego. Od 11 XII 1936 Naczelny Dyrektor Polskiego Instytutu Rozrachunkowego. Po wybuchu II wojny światowej, w 1939 początkowo w Bukareszcie, następnie Belgradzie, gdzie zajmował się windykacją polskich należności. We Francji od 1 IX 1940 pracował jako kierownik biura administracyjno-finansowego w Polskim Czerwonym Krzyżu. Aresztowany przez Niemców (SiPo) 9 III 1944 w St. Nizier du Moucherotte, od 8 IV 1944 do 5 V 1945 więzień obozu koncentracyjnego w Mauthausen. W kraju od 4 IX 1946, pracował między innymi w Narodowym Banku Polskim i w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie.<br/><br/> | Autor prac poświęconych gdańskiej problematyce gospodarczej: ''Rozwój czy upadek portu gdańskiego'' (1926), ''La Pologne et le développement du port de Dantzig'' (1926), ''Życie gospodarcze Wolnego Miasta Gdańska'' (1928), ''Zehnjährige Entwicklung des Danziger Hafens'' (1929), ''Rola Gdańska w życiu gospodarczym Polski'' (1935), współautor z [[STRASBURGER HENRYK | Henrykiem Strasburgerem]] książki ''Spór o Gdynię'' (1930). W Gdańsku do 1935. Po powrocie do Warszawy Naczelnik Wydziału w Ministerstwie Przemysłu i Handlu, w 1936 przewodniczył polskiej komisji podczas narady z niemiecką komisją rządową do spraw wzajemnego obrotu towarowego. Od 11 XII 1936 Naczelny Dyrektor Polskiego Instytutu Rozrachunkowego. Po wybuchu II wojny światowej, w 1939 początkowo w Bukareszcie, następnie Belgradzie, gdzie zajmował się windykacją polskich należności. We Francji od 1 IX 1940 pracował jako kierownik biura administracyjno-finansowego w Polskim Czerwonym Krzyżu. Aresztowany przez Niemców (SiPo) 9 III 1944 w St. Nizier du Moucherotte, od 8 IV 1944 do 5 V 1945 więzień obozu koncentracyjnego w Mauthausen. W kraju od 4 IX 1946, pracował między innymi w Narodowym Banku Polskim i w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie.<br/><br/> | ||
Odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1923), Medalem Niepodległości (1932), Medalem X-lecia Odzyskanej Niepodległości (1928), Brązowym Medalem za Długoletnią Służbę (1938). Po raz pierwszy żonaty był od 1 I 1918 w Kijowie z Janiną z domu Ulicką (1898 – 23 XII 1919 Warszawa) (bezdzietnie), od 27 IX 1921 w Łodzi z Marią z domu Przybyłowską (16 X 1899 Łódź – 1 XI 1977 Warszawa), ojciec Stanisława Kostki Ludwika Siebeneichena (29 VI 1922 Warszawa – 6 I 1936 Warszawa), Jadwigi Barbary Siebeneycher-Siebeneichen zamężnej Krajewskiej (26 VIII 1924 Warszawa – 1 IX 2010 Pruszków), Kazimierza Mariana Siebeneichena (25 II 1927 Warszawa – 20 XII 1998 Lekarcice), Joanny Siebeneycher-Siebeneichen zamężnej Żmirek (13 I 1930 Gdańsk-Wrzeszcz – 17 VI 2001 Warszawa), Jana Macieja Siebeneichen (8 I 1934 Wrzeszcz – 17 III 2016 Warszawa). Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1923), Medalem Niepodległości (1932), Medalem X-lecia Odzyskanej Niepodległości (1928), Brązowym Medalem za Długoletnią Służbę (1938). Po raz pierwszy żonaty był od 1 I 1918 w Kijowie z Janiną z domu Ulicką (1898 – 23 XII 1919 Warszawa) (bezdzietnie), od 27 IX 1921 w Łodzi z Marią z domu Przybyłowską (16 X 1899 Łódź – 1 XI 1977 Warszawa), ojciec Stanisława Kostki Ludwika Siebeneichena (29 VI 1922 Warszawa – 6 I 1936 Warszawa), Jadwigi Barbary Siebeneycher-Siebeneichen zamężnej Krajewskiej (26 VIII 1924 Warszawa – 1 IX 2010 Pruszków), Kazimierza Mariana Siebeneichena (25 II 1927 Warszawa – 20 XII 1998 Lekarcice), Joanny Siebeneycher-Siebeneichen zamężnej Żmirek (13 I 1930 Gdańsk-Wrzeszcz – 17 VI 2001 Warszawa), Jana Macieja Siebeneichen (8 I 1934 Wrzeszcz – 17 III 2016 Warszawa). Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 16:27, 27 sty 2022
ALFRED WALTER SIEBENEICHEN (od 1918 do 1933 Siebeneycher-Siebeneichen) (24 III 1895 Łódź – 5 VII 1964 Warszawa), polski działacz gospodarczy. Syn Ludwika Hugona Siebeneichen vel Siebeneycher (9 VI 1852 Złoczew – 13 II 1921 Łódź) i poślubionej 1 VIII 1885 Matyldy Pauliny z domu Adam (19 VIII 1861 Biała (obecnie Bielsko-Biała) – 29 IX 1935 Warszawa). Brat Hugona Siebeneychera (ur. 14 I 1871), Wilhelma Arnolda Siebeneichena (21 IV 1886 Łódź – 11 IX 1936 Czeladź) i Elwiry Adelajdy Siebeneichen zamężnej Lewandowskiej (11 II 1902 Łódź – 4 III 1979 Warszawa).
Absolwent w 1914 Szkoły Handlowej Zgromadzenia Kupców w Łodzi, podczas I wojny światowej do 1917 walczył w armii carskiej (zwolniony ze względu na stan zdrowia). W 1924 ukończył Szkołę Nauk Politycznych w Warszawie, w 1930 Akademię Handlową w Poznaniu (tytuł magistra uzyskał dopiero 2 VII 1947). Od 1924 pracował w Wydziale Handlu Wewnętrznego Ministerstwa Przemysłu i Handlu. Specjalista do spraw obrotu towarowego i spraw gospodarczych, urlopowany z Ministerstwa Przemysłu i Handlu i w 1928 skierowany do Gdańska, gdzie pracował w wydziale handlowym Komisariatu Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej. Był pełnomocnikiem polskiego przedstawicielstwa przy Gdańskim Urzędzie dla Handlu Zagranicznego. Brał udział w polsko-gdańskich rokowaniach gospodarczych. Działał w organizacjach polskich: był między innymi członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki, komitetu redakcyjnego „Rocznika Gdańskiego”, kierownikiem sekcji strzeleckiej KS Gedania, Strzelca, Związku Polaków.
Autor prac poświęconych gdańskiej problematyce gospodarczej: Rozwój czy upadek portu gdańskiego (1926), La Pologne et le développement du port de Dantzig (1926), Życie gospodarcze Wolnego Miasta Gdańska (1928), Zehnjährige Entwicklung des Danziger Hafens (1929), Rola Gdańska w życiu gospodarczym Polski (1935), współautor z Henrykiem Strasburgerem książki Spór o Gdynię (1930). W Gdańsku do 1935. Po powrocie do Warszawy Naczelnik Wydziału w Ministerstwie Przemysłu i Handlu, w 1936 przewodniczył polskiej komisji podczas narady z niemiecką komisją rządową do spraw wzajemnego obrotu towarowego. Od 11 XII 1936 Naczelny Dyrektor Polskiego Instytutu Rozrachunkowego. Po wybuchu II wojny światowej, w 1939 początkowo w Bukareszcie, następnie Belgradzie, gdzie zajmował się windykacją polskich należności. We Francji od 1 IX 1940 pracował jako kierownik biura administracyjno-finansowego w Polskim Czerwonym Krzyżu. Aresztowany przez Niemców (SiPo) 9 III 1944 w St. Nizier du Moucherotte, od 8 IV 1944 do 5 V 1945 więzień obozu koncentracyjnego w Mauthausen. W kraju od 4 IX 1946, pracował między innymi w Narodowym Banku Polskim i w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie.
Odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1923), Medalem Niepodległości (1932), Medalem X-lecia Odzyskanej Niepodległości (1928), Brązowym Medalem za Długoletnią Służbę (1938). Po raz pierwszy żonaty był od 1 I 1918 w Kijowie z Janiną z domu Ulicką (1898 – 23 XII 1919 Warszawa) (bezdzietnie), od 27 IX 1921 w Łodzi z Marią z domu Przybyłowską (16 X 1899 Łódź – 1 XI 1977 Warszawa), ojciec Stanisława Kostki Ludwika Siebeneichena (29 VI 1922 Warszawa – 6 I 1936 Warszawa), Jadwigi Barbary Siebeneycher-Siebeneichen zamężnej Krajewskiej (26 VIII 1924 Warszawa – 1 IX 2010 Pruszków), Kazimierza Mariana Siebeneichena (25 II 1927 Warszawa – 20 XII 1998 Lekarcice), Joanny Siebeneycher-Siebeneichen zamężnej Żmirek (13 I 1930 Gdańsk-Wrzeszcz – 17 VI 2001 Warszawa), Jana Macieja Siebeneichen (8 I 1934 Wrzeszcz – 17 III 2016 Warszawa). Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
