HELM OTTO, aptekarz, radny
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Helm Otto.JPG|thumb|Otto Helm]] | [[File:Helm Otto.JPG|thumb|Otto Helm]] | ||
| − | '''OTTO HELM''' (21 II 1826 Słupsk – 24 III 1902 Gdańsk), aptekarz, kolekcjoner, [[RADA MIEJSKA | radny Gdańska]]. Po ukończeniu gimnazjum w Słupsku studiował farmację w Królewcu. W latach 1854–1874 właściciel dawnej Polnische Apotheke, za jego czasów Königliche Apotheke przy Heilige-Geist-Gasse 25 (ul. św. Ducha 26/30; zob. [[APTEKI | apteki]]). Sprzedał ją 1 I 1874 Albinowi Rehefeldowi 1843–1907). W latach 1863–1874 członek Rady Miejskiej, od 1875 do 1897 radca, nieetatowy członek Zarządu Miasta. Od 1865 działał w gdańskim [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwie Przyrodniczym]], od 1892 zasiadał w Radzie [[MUZEUM PROWINCJI ZACHODNIOPRUSKIEJ | Muzeum Prowincji Zachodniopruskiej]], był członkiem Zachodniopruskiego Stowarzyszenia Botaniczno-Zoologicznego.<br/><br/> | + | '''OTTO HELM''' (21 II 1826 Słupsk – 24 III 1902 Gdańsk), aptekarz, kolekcjoner, [[RADA MIEJSKA | radny Gdańska]]. Syn lekarza Johanna Ludwiga (1784 – 1857 Gdańsk), brat lekarza Gustava (1814 Słupsk – 1869 Wiesbaden), od 1856 pracujących w Gdańsku. Po ukończeniu gimnazjum w Słupsku studiował farmację w Królewcu. W latach 1854–1874 właściciel dawnej Polnische Apotheke, za jego czasów Königliche Apotheke przy Heilige-Geist-Gasse 25 (ul. św. Ducha 26/30; zob. [[APTEKI | apteki]]). Sprzedał ją 1 I 1874 Albinowi Rehefeldowi 1843–1907). W latach 1863–1874 członek Rady Miejskiej, od 1875 do 1897 radca, nieetatowy członek Zarządu Miasta. Od 1865 działał w gdańskim [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwie Przyrodniczym]], od 1892 zasiadał w Radzie [[MUZEUM PROWINCJI ZACHODNIOPRUSKIEJ | Muzeum Prowincji Zachodniopruskiej]], był członkiem Zachodniopruskiego Stowarzyszenia Botaniczno-Zoologicznego.<br/><br/> |
Kolekcjoner bursztynu, w tym inkluzji (okazów z wtopionymi elementami roślin i owadów; [[BURSZTYN BAŁTYCKI | bursztyn bałtycki: inkluzje]]). Liczącą blisko 5.000 okazów kolekcję, przekazaną po jego śmierci do Muzeum Prowincji Zachodniopruskiej, podczas II wojny światowej wywieziono z Gdańska, w Museum der Natur (Muzeum Przyrodnicze) w Gotha odnalazło się ponad 2400 okazów; przechowywane są w Westpreußische Landesmuseum (Zachodnopruskie Muzeum Krajowe) w Münster w Niemczech. Do Gdańska wróciły jedynie próbki żywic kopalnych, które odkupił i przekazał do [[MUZEUM ARCHEOLOGICZNE W GDAŃSKU | Muzeum Archeologicznego]] doktor Günter Krumbiegel.<br/><br/> | Kolekcjoner bursztynu, w tym inkluzji (okazów z wtopionymi elementami roślin i owadów; [[BURSZTYN BAŁTYCKI | bursztyn bałtycki: inkluzje]]). Liczącą blisko 5.000 okazów kolekcję, przekazaną po jego śmierci do Muzeum Prowincji Zachodniopruskiej, podczas II wojny światowej wywieziono z Gdańska, w Museum der Natur (Muzeum Przyrodnicze) w Gotha odnalazło się ponad 2400 okazów; przechowywane są w Westpreußische Landesmuseum (Zachodnopruskie Muzeum Krajowe) w Münster w Niemczech. Do Gdańska wróciły jedynie próbki żywic kopalnych, które odkupił i przekazał do [[MUZEUM ARCHEOLOGICZNE W GDAŃSKU | Muzeum Archeologicznego]] doktor Günter Krumbiegel.<br/><br/> | ||
Autor między innymi prac: ''Mitteheilungen über Bernstein. Gedanit ein neues fssiles Harz'' („Archiv der Pharmazie”, 1878); | Autor między innymi prac: ''Mitteheilungen über Bernstein. Gedanit ein neues fssiles Harz'' („Archiv der Pharmazie”, 1878); | ||
Wersja z 09:00, 19 lip 2022
OTTO HELM (21 II 1826 Słupsk – 24 III 1902 Gdańsk), aptekarz, kolekcjoner, radny Gdańska. Syn lekarza Johanna Ludwiga (1784 – 1857 Gdańsk), brat lekarza Gustava (1814 Słupsk – 1869 Wiesbaden), od 1856 pracujących w Gdańsku. Po ukończeniu gimnazjum w Słupsku studiował farmację w Królewcu. W latach 1854–1874 właściciel dawnej Polnische Apotheke, za jego czasów Königliche Apotheke przy Heilige-Geist-Gasse 25 (ul. św. Ducha 26/30; zob. apteki). Sprzedał ją 1 I 1874 Albinowi Rehefeldowi 1843–1907). W latach 1863–1874 członek Rady Miejskiej, od 1875 do 1897 radca, nieetatowy członek Zarządu Miasta. Od 1865 działał w gdańskim Towarzystwie Przyrodniczym, od 1892 zasiadał w Radzie Muzeum Prowincji Zachodniopruskiej, był członkiem Zachodniopruskiego Stowarzyszenia Botaniczno-Zoologicznego.
Kolekcjoner bursztynu, w tym inkluzji (okazów z wtopionymi elementami roślin i owadów; bursztyn bałtycki: inkluzje). Liczącą blisko 5.000 okazów kolekcję, przekazaną po jego śmierci do Muzeum Prowincji Zachodniopruskiej, podczas II wojny światowej wywieziono z Gdańska, w Museum der Natur (Muzeum Przyrodnicze) w Gotha odnalazło się ponad 2400 okazów; przechowywane są w Westpreußische Landesmuseum (Zachodnopruskie Muzeum Krajowe) w Münster w Niemczech. Do Gdańska wróciły jedynie próbki żywic kopalnych, które odkupił i przekazał do Muzeum Archeologicznego doktor Günter Krumbiegel.
Autor między innymi prac: Mitteheilungen über Bernstein. Gedanit ein neues fssiles Harz („Archiv der Pharmazie”, 1878);
Mittheilungen über Bernstein. XVII. Ueber den Gedanit, Succinit und eine Abart des letzteren, den sogenannten mürben Bernstein („Schriften der Naturforschenden Gesellschaft Danzig”, 1896). W czasopiśmie „Schriften der Naturforsch Gesellschaft in Dantzig” opublikował szereg artykułów o inkluzjach (Beiträge zur Kenntnis der Insecten des Bernsteins (1869); Thierische Einschlüsse im Succinit (1869); Ueber einige Einschlüsse im Bernstein (1884); Ueber die Insekten des Bernsteins (1886); Bemerkenswerte Käfereinschlüsse im Bernstein (1899); Insekteneinschlüsse in Gedanit (1899).
Był także autorem chemicznej analizy wody pitnej dla Gdańska (w przewodach wodociągowych i wodach gruntowych) oraz prac z dziedziny historii gdańskiego aptekarstwa. W 1899 uniwersytet w Królewcu przyznał mu tytuł doktora honoris causa za prace z dziedziny bursztynnictwa, w tym za badanie przedmiotów z bursztynu wykopanych przez Heinricha Schliemanna (1822–1890) w czasie jego prac w latach 1874–1876 w Mykenach na Peloponezie i udowodnienie bałtyckiego pochodzenia tego bursztynu. Jego ustalenia w tej kwestii zapoczątkowały dyskusję nad przebiegiem dawnych szlaków handlowych znad Morza Bałtyckiego nad Morze Śródziemne.
W Gdańsku otrzymał tytuł starszego obywatela (Stadtältester). Od 1857 roku członek loży Eugenia.
W 1892 mieszkał przy Poggenpfuhl 88 (ul. Żabi Kruk). Żonaty z Elisabeth Leupold.
