HANSESTADT DANZIG, statek pasażerski
| Linia 8: | Linia 8: | ||
'''„HANSESTADT DANZIG”''', statek pasażerski, zbudowany w 1926 roku w szczecińskiej stoczni Oderwerke (wodowany 17 marca, w służbie od 14 lipca), pojemność 2225 RT, długość 80,3 m (po przedłużeniu w latach 1933–1935 pojemność 2431 RT, długość 90,5 m), szerokość 11,7 m, zanurzenie 3,9 m; dwa silniki wysokoprężne o łącznej mocy 6400 KM, dwie śruby; prędkość 15 węzłów; 67 członków załogi, 960 pasażerów. Należał do Norddeutscher Lloyd z Bremy, port macierzysty: Świnoujście. W 1933 przedłużony o 10,5 m.<br/><br/> | '''„HANSESTADT DANZIG”''', statek pasażerski, zbudowany w 1926 roku w szczecińskiej stoczni Oderwerke (wodowany 17 marca, w służbie od 14 lipca), pojemność 2225 RT, długość 80,3 m (po przedłużeniu w latach 1933–1935 pojemność 2431 RT, długość 90,5 m), szerokość 11,7 m, zanurzenie 3,9 m; dwa silniki wysokoprężne o łącznej mocy 6400 KM, dwie śruby; prędkość 15 węzłów; 67 członków załogi, 960 pasażerów. Należał do Norddeutscher Lloyd z Bremy, port macierzysty: Świnoujście. W 1933 przedłużony o 10,5 m.<br/><br/> | ||
| − | Obsługiwał, z podobnymi jednostkami „Preussen” (rok budowy 1927) i „Tannenberg” (rok budowy 1936), regularne połączenia pasażerskie pomiędzy Szczecinem a Królewcem, niekiedy z przedłużeniem do Helsinek, zawijając do Kołobrzegu, Sopotu i Gdańska; użytkowany przez państwową służbę transportową Seedienst Ostpreußen. Zmobilizowany w 1939 | + | Obsługiwał, z podobnymi jednostkami „Preussen” (rok budowy 1927) i „Tannenberg” (rok budowy 1936), regularne połączenia pasażerskie pomiędzy Szczecinem a Królewcem, niekiedy z przedłużeniem do Helsinek, zawijając do Kołobrzegu, Sopotu i Gdańska; użytkowany przez państwową służbę transportową Seedienst Ostpreußen. Zmobilizowany w 1939, przebudowany na pomocniczy stawiacz min, dwa działa 88 mm, cztery karabiny maszynowe, mógł zabierać od 360 do 460 min, 83 członków załogi. Brał udział w desancie w 1940 na Kopenhagę i Bornholm. <br/><br/> |
| − | 9 VII 1941, wracając z fińskiego portu Abo do Świnoujścia, w obawie przed radzieckimi okrętami podwodnymi wszedł na zaminowane wody terytorialne Szwecji i zatonął krótko przed godziną 19 na południowy wschód od wyspy Öland, na wysokości osiedla Gräsgard, zginęło dziewięciu członków załogi. W 1952 | + | 9 VII 1941, wracając z fińskiego portu Abo do Świnoujścia, w obawie przed radzieckimi okrętami podwodnymi wszedł na zaminowane wody terytorialne Szwecji i zatonął krótko przed godziną 19 na południowy wschód od wyspy Öland, na wysokości osiedla Gräsgard, zginęło dziewięciu członków załogi. W 1952, ze względu na uszkodzenia, nie powiódł się szwedzki plan podniesienia wraku; do lat 70. XX wieku złomowany podwodnie. {{author: WDAN}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] |
Wersja z 13:09, 28 wrz 2022
„HANSESTADT DANZIG”, statek pasażerski, zbudowany w 1926 roku w szczecińskiej stoczni Oderwerke (wodowany 17 marca, w służbie od 14 lipca), pojemność 2225 RT, długość 80,3 m (po przedłużeniu w latach 1933–1935 pojemność 2431 RT, długość 90,5 m), szerokość 11,7 m, zanurzenie 3,9 m; dwa silniki wysokoprężne o łącznej mocy 6400 KM, dwie śruby; prędkość 15 węzłów; 67 członków załogi, 960 pasażerów. Należał do Norddeutscher Lloyd z Bremy, port macierzysty: Świnoujście. W 1933 przedłużony o 10,5 m.
Obsługiwał, z podobnymi jednostkami „Preussen” (rok budowy 1927) i „Tannenberg” (rok budowy 1936), regularne połączenia pasażerskie pomiędzy Szczecinem a Królewcem, niekiedy z przedłużeniem do Helsinek, zawijając do Kołobrzegu, Sopotu i Gdańska; użytkowany przez państwową służbę transportową Seedienst Ostpreußen. Zmobilizowany w 1939, przebudowany na pomocniczy stawiacz min, dwa działa 88 mm, cztery karabiny maszynowe, mógł zabierać od 360 do 460 min, 83 członków załogi. Brał udział w desancie w 1940 na Kopenhagę i Bornholm.
9 VII 1941, wracając z fińskiego portu Abo do Świnoujścia, w obawie przed radzieckimi okrętami podwodnymi wszedł na zaminowane wody terytorialne Szwecji i zatonął krótko przed godziną 19 na południowy wschód od wyspy Öland, na wysokości osiedla Gräsgard, zginęło dziewięciu członków załogi. W 1952, ze względu na uszkodzenia, nie powiódł się szwedzki plan podniesienia wraku; do lat 70. XX wieku złomowany podwodnie.
