GOSZCZURNY STANISŁAW, literat, dziennikarz
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | + | '''STANISŁAW GOSZCZURNY''' (25 IX 1929 Kalisz – 13 V 2003 Warszawa), literat, dziennikarz radiowy, redaktor. W 1950–74 pracował w q Radiu Gd., od praktykanta zaczynając, na red. nacz. kończąc (1968–74). W 1974 ukończył dziennikarstwo na UW, studiował także prawo na UAM w Poznaniu. W 1974–76 zajmował się tylko działalnością lit., 1976–79 został kier. Ośrodka Dokumentacji Prasowej w Gd. Wydz. Prasowym RSW Prasa-Książka-Ruch. Od 1979 mieszkał w Warszawie, był kier. działu w Krajowej Agencji Wydawniczej, 1981–89 kier. działu kultury w dzienniku „Rzeczpospolita”, dyr. departamentu w Ministerstwie Kultury i Sztuki. Debiutował 1961 głośną powieścią Mewy (6 wydań w latach 60. XX w.) o życiu trójmiejskiego marginesu społ.; współautor scenariusza do filmu pod tym tytułem z 1987 w reż. Jerzego Passendorfera. Autor scenariusza do filmu A żyć trzeba dalej z 1986 w reż. Romana Wionczka, opartego na własnej powieści (motywem była katastrofa morska) pod tym samym tytułem i powieści Morze nie odda ofiar. Ekranizacji (scen. i reż. q Jerzy Afanasjew) doczekała się w 1970 jego powieść Prom (z akcją osadzoną w grudniu 1945 w okolicach Gd., aktorzy i ekipa filmowa mieszkali w ośrodku Mewa w q Orlinkach; q Forsterówka). Autor 25 książek, powieści i opowiadań o tematyce współczesnej, przeważnie marynistycznej, hist., sztuk teatralnych. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP (1970), Krzyżem Oficerskim OOP (1987), odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”; w 1987 otrzymał Złote Pióro za wybitne osiągnięcia publicystyczne. [[Category: Encyklopedia]] | |
Wersja z 16:18, 19 lut 2013
STANISŁAW GOSZCZURNY (25 IX 1929 Kalisz – 13 V 2003 Warszawa), literat, dziennikarz radiowy, redaktor. W 1950–74 pracował w q Radiu Gd., od praktykanta zaczynając, na red. nacz. kończąc (1968–74). W 1974 ukończył dziennikarstwo na UW, studiował także prawo na UAM w Poznaniu. W 1974–76 zajmował się tylko działalnością lit., 1976–79 został kier. Ośrodka Dokumentacji Prasowej w Gd. Wydz. Prasowym RSW Prasa-Książka-Ruch. Od 1979 mieszkał w Warszawie, był kier. działu w Krajowej Agencji Wydawniczej, 1981–89 kier. działu kultury w dzienniku „Rzeczpospolita”, dyr. departamentu w Ministerstwie Kultury i Sztuki. Debiutował 1961 głośną powieścią Mewy (6 wydań w latach 60. XX w.) o życiu trójmiejskiego marginesu społ.; współautor scenariusza do filmu pod tym tytułem z 1987 w reż. Jerzego Passendorfera. Autor scenariusza do filmu A żyć trzeba dalej z 1986 w reż. Romana Wionczka, opartego na własnej powieści (motywem była katastrofa morska) pod tym samym tytułem i powieści Morze nie odda ofiar. Ekranizacji (scen. i reż. q Jerzy Afanasjew) doczekała się w 1970 jego powieść Prom (z akcją osadzoną w grudniu 1945 w okolicach Gd., aktorzy i ekipa filmowa mieszkali w ośrodku Mewa w q Orlinkach; q Forsterówka). Autor 25 książek, powieści i opowiadań o tematyce współczesnej, przeważnie marynistycznej, hist., sztuk teatralnych. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP (1970), Krzyżem Oficerskim OOP (1987), odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”; w 1987 otrzymał Złote Pióro za wybitne osiągnięcia publicystyczne.
