GŁOS STOCZNIOWCA, pismo

„GŁOS STOCZNIOWCA”, tygodnik ukazujący się 1950–96, pocz. jako dodatek q „Głosu Wybrzeża” (obok „Głosu Zamechu”). Samodzielny od 14 X 1950, z podtytułem „Pismo Komitetów Zakładowych i Rad Zakładowych Stoczni Okrętowych” i numerem 95. Redagowany na terenie q Stoczni Gd. Do 1956 liczył 4 kolumny objętości. Do lipca 1957 nie podawano składu redakcji ani wydawcy. Pierwsza informacja o red. nacz., Tadeuszu Daszczyńskim, pojawiła się w nr. 445 z 26 VII 1957. Zmienił się też podtytuł – „Tygodnik Pracowników Przemysłu Okrętowego”. Od 1957 posiadał delegaturę w Szczecinie. Od lata 1969 redakcja mieściła się w Gd. przy ul. Tuwima 9/11. Od nr. 1168 z 9 VII 1971 podawano skład redakcji. W piśmie ukazywały się teksty poświęcone gospodarce morskiej, zwł. związane z przemysłem stoczn. Oprócz treści ekon. i polit. pojawiły się dowcipy i poezja, gł. gd. twórców, 30 XII 1976 rubrykę otwierał wiersz Zbigniewa Herberta. Od 1980 z podtytułem „Tygodnik Przemysłu Okrętowego”. Między 11 XII 1981 a 6 VI 1982 pismo zawieszone. Od lutego 1983 do lutego 1986 red. nacz. był Włodzimierz Jabłoński, od czerwca 1986 do sierpnia 1989 ponownie Tadeusz Daszczyński, od sierpnia 1990 do 1996 Marian Hensler. Pismo zmieniło winietę na pisaną „solidarycą” (q Solidarność). W 1994 przekształcone w dwutygodnik, 1996 wyszło tylko 5 numerów, papier gazetowy, obj. 6–8 kolumn, format A4. Ukazały się 2294 numery. Informacje o wydawcy pojawiały się w stopce redakcyjnej tylko w 1990. Do 12 VIII 1990 wydawcą była q Stocznia Północna, od 19 VIII 1990 Stocznia Gd. SA. {{author: JLI}} [[Category: Encyklopedia]]