DOM TOWARZYSTWA PRZYRODNICZEGO
Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Zgliszcza Domu Towarzystwa Przyrodniczego, 1945.JPG|thumb|Zgliszcza Domu Towarzystwa Przyrodniczego, 1945]][[File:Dom Towarzystwa Przyrodniczego, widok od strony Motławy, początek XX wieku.JPG|thumb|Dom Towarzystwa Przyrodniczego, widok od strony Motławy, początek XX wieku]]'''DOM TOWARZYSTWA PRZYRODNICZEGO''', Dom Przyrodników, przy ul. Mariackiej 26, obok q Bramy Mariackiej, z fasadą od q Długiego Pobrzeża, | + | [[File:Zgliszcza Domu Towarzystwa Przyrodniczego, 1945.JPG|thumb|Zgliszcza Domu Towarzystwa Przyrodniczego, 1945]][[File:Dom Towarzystwa Przyrodniczego, widok od strony Motławy, początek XX wieku.JPG|thumb|Dom Towarzystwa Przyrodniczego, widok od strony Motławy, początek XX wieku]]'''DOM TOWARZYSTWA PRZYRODNICZEGO''', Dom Przyrodników, przy ul. Mariackiej 26, obok q Bramy Mariackiej, z fasadą od q Długiego Pobrzeża, obecna siedziba q Muzeum Archeologicznego. Wybudowany, prawdopodobnie według projektu q Antona van Obberghena, w latach 1597–1599 (na miejscu kamiennicy gotyckiej) przez kupca Hansa Köpego. Po jego śmierci (1627) odziedziczył go syn Peter (zm. 1637), następnie dom w posiadaniu rodziny Königów, w latach 1771–1839 własność Efraima Sonntaga (właściciela sąsiedniej posesji, obecny nr 25), następnie Johanna Philipsa Maertera i kupca Lemkego. W roku 1845 dom nabyło q Towarzystwo Przyrodnicze, pozostające jego właścicielem do 1945. W przekształconym wnętrzu budynku urządzono w roku 1869 wystawę zbiorów przyrodniczych i archeologicznych (przejętą i firmowaną przez q Muzeum Prowincji Zachodniopruskiej), w końcu XIX wieku otwarto ogólnodostępną czytelnię naukową z 20-tysięcznym księgozbiorem Towarzystwa (przekazanym w okresie II WMG q THD).<br /><br /> Masywny, sześciokondygnacyjny (wysokość 30 m do kalenicy), ceglany budynek z elewacjami od ul. Mariackiej i Długiego Pobrzeża. Fasada od ul. Mariackiej czteroosiowa, z przylegającą do Bramy Mariackiej wieżyczką klatki schodowej, zwieńczoną manierystycznym hełmem. Elewacja od strony q Motławy niesymetryczna, wieloosiowa, ożywiona kilkukondygnacyjnym wykuszem, pierwotnie na kamiennych konsolach, zwieńczonym zdwojonym szczytem. Szczyty kamienicy z bogatą dekoracją manierystyczną. Dach o nieznacznie wygiętych połaciach z kilkoma lukarnami od strony Motławy (pierwotnie z bardzo interesującą konstrukcją więźby dachowej). W latach 1866–1867 zwieńczenie wieżyczki przebudowano, by urządzić tam obserwatorium astronomiczne, hełm zastąpiono obrotową kopułą. Wnętrza zdobiły portrety uczonych, m.in. Mikołaja Kopernika, q Mathiasa Nathanaela Wolfa, q Daniela Gralatha, oraz popiersie q Jana Heweliusza, otrzymane w darze od króla polskiego Stanisława Augusta Poniatowskiego. W piwnicy mieściła się restauracja Zum Grünen Gewölbe (Pod Zielonym Sklepieniem). Kamienica zniszczona w marcu 1945 roku (ocalała frontowa fasada wraz z wieżą), odbudowana według projektu q Kazimierza Macura w latach 1956–1961 w formie zbliżonej do pierwotnej; układu wewnętrznego nie odtworzono. {{author: EBSZ}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 19:47, 7 cze 2013
Masywny, sześciokondygnacyjny (wysokość 30 m do kalenicy), ceglany budynek z elewacjami od ul. Mariackiej i Długiego Pobrzeża. Fasada od ul. Mariackiej czteroosiowa, z przylegającą do Bramy Mariackiej wieżyczką klatki schodowej, zwieńczoną manierystycznym hełmem. Elewacja od strony q Motławy niesymetryczna, wieloosiowa, ożywiona kilkukondygnacyjnym wykuszem, pierwotnie na kamiennych konsolach, zwieńczonym zdwojonym szczytem. Szczyty kamienicy z bogatą dekoracją manierystyczną. Dach o nieznacznie wygiętych połaciach z kilkoma lukarnami od strony Motławy (pierwotnie z bardzo interesującą konstrukcją więźby dachowej). W latach 1866–1867 zwieńczenie wieżyczki przebudowano, by urządzić tam obserwatorium astronomiczne, hełm zastąpiono obrotową kopułą. Wnętrza zdobiły portrety uczonych, m.in. Mikołaja Kopernika, q Mathiasa Nathanaela Wolfa, q Daniela Gralatha, oraz popiersie q Jana Heweliusza, otrzymane w darze od króla polskiego Stanisława Augusta Poniatowskiego. W piwnicy mieściła się restauracja Zum Grünen Gewölbe (Pod Zielonym Sklepieniem). Kamienica zniszczona w marcu 1945 roku (ocalała frontowa fasada wraz z wieżą), odbudowana według projektu q Kazimierza Macura w latach 1956–1961 w formie zbliżonej do pierwotnej; układu wewnętrznego nie odtworzono.
