HEINRICH-SCHEFFLER-MÖBELFABRIK
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''HEINRICH-SCHEFFLER-MÖBELFABRIK''', fabryka mebli w latach 1876–1945 ([[PRZEDSIĘBIORSTWA I ZAKŁADY PRZEMYSŁOWE | przedsiębiorstwa i zakłady przemysłowe]]), założona przez Heinricha Schefflera (22 IV 1842 Osiek koło Pasłęka – 29 VI 1927 Gdańsk). Zawodu stolarza uczył się u ojca w Elblągu, w Gdańsku od 10 I 1876 prowadził przy Köksche Gasse 5 (ul. Refektarska) warsztat stolarski produkujący meble. Był honorowym członkiem gdańskiego [[BRACTWA STRZELECKIE| Bractwa Strzeleckiego]] i rady [[KOŚCIÓŁ BOŻEGO CIAŁA (przy ob. ul. 3 Maja)| kościoła Bożego Ciała]].<br/><br/> | '''HEINRICH-SCHEFFLER-MÖBELFABRIK''', fabryka mebli w latach 1876–1945 ([[PRZEDSIĘBIORSTWA I ZAKŁADY PRZEMYSŁOWE | przedsiębiorstwa i zakłady przemysłowe]]), założona przez Heinricha Schefflera (22 IV 1842 Osiek koło Pasłęka – 29 VI 1927 Gdańsk). Zawodu stolarza uczył się u ojca w Elblągu, w Gdańsku od 10 I 1876 prowadził przy Köksche Gasse 5 (ul. Refektarska) warsztat stolarski produkujący meble. Był honorowym członkiem gdańskiego [[BRACTWA STRZELECKIE| Bractwa Strzeleckiego]] i rady [[KOŚCIÓŁ BOŻEGO CIAŁA (przy ob. ul. 3 Maja)| kościoła Bożego Ciała]].<br/><br/> | ||
| − | Około | + | Około 1900 przeniósł produkcję do nowo zbudowanego zakładu przy Am Holzraum 3–4 (ul. Jaracza), na zapleczu kamienic przy Schichaugasse 14–17 (ul. Jana z Kolna), przekształconego w dużą wytwórnię mebli, w 1907 zatrudniającego 76 robotników, następnie do 100 pracowników. Fabryka specjalizowała się w wytwarzaniu głównie dębowych mebli artystycznych, na wzór dawnych, z bogato rzeźbionymi elementami, herbami Gdańska lub zamawiających rodzin, z gdańską dewizą [[NEC TEMERE, NEC TIMIDE | ''Nec temere nec timide'']] ([[HERBY MIASTA GDAŃSKA I DZIELNIC | herby]]). Oferowano klientom komplety (jadalnie, sypialnie, gabinety) i poszczególne meble.<br/><br/> |
| − | Żonaty był z Johanną Mathildą Lange (8 VI 1846 Królewiec – 24 III 1921 Gdańsk). Od około | + | Żonaty był z Johanną Mathildą Lange (8 VI 1846 Królewiec – 24 III 1921 Gdańsk). Od około 1910 firmą kierował jego starszy syn, Richard Heinrich Scheffler (7 X 1875 Gdańsk – 7 IX 1928 Berlin), a po jego nagłej śmierci od 1928 młodszy syn Walter Fritz Scheffler (24 III 1886 – 4 IV 1945 Żukowo), w czasie II wojny światowej produkujący w fabryce drewniane opakowania na amunicję da wojska, zmarły w konwoju aresztowanych przez Rosjan gdańszczan, w drodze do obozu przejściowego w Grudziądzu. Nieznane są losy syna Paula oraz zamężnej córki Hedwigi Nowakowskiej. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 14:35, 28 wrz 2022
HEINRICH-SCHEFFLER-MÖBELFABRIK, fabryka mebli w latach 1876–1945 ( przedsiębiorstwa i zakłady przemysłowe), założona przez Heinricha Schefflera (22 IV 1842 Osiek koło Pasłęka – 29 VI 1927 Gdańsk). Zawodu stolarza uczył się u ojca w Elblągu, w Gdańsku od 10 I 1876 prowadził przy Köksche Gasse 5 (ul. Refektarska) warsztat stolarski produkujący meble. Był honorowym członkiem gdańskiego Bractwa Strzeleckiego i rady kościoła Bożego Ciała.
Około 1900 przeniósł produkcję do nowo zbudowanego zakładu przy Am Holzraum 3–4 (ul. Jaracza), na zapleczu kamienic przy Schichaugasse 14–17 (ul. Jana z Kolna), przekształconego w dużą wytwórnię mebli, w 1907 zatrudniającego 76 robotników, następnie do 100 pracowników. Fabryka specjalizowała się w wytwarzaniu głównie dębowych mebli artystycznych, na wzór dawnych, z bogato rzeźbionymi elementami, herbami Gdańska lub zamawiających rodzin, z gdańską dewizą Nec temere nec timide ( herby). Oferowano klientom komplety (jadalnie, sypialnie, gabinety) i poszczególne meble.
Żonaty był z Johanną Mathildą Lange (8 VI 1846 Królewiec – 24 III 1921 Gdańsk). Od około 1910 firmą kierował jego starszy syn, Richard Heinrich Scheffler (7 X 1875 Gdańsk – 7 IX 1928 Berlin), a po jego nagłej śmierci od 1928 młodszy syn Walter Fritz Scheffler (24 III 1886 – 4 IV 1945 Żukowo), w czasie II wojny światowej produkujący w fabryce drewniane opakowania na amunicję da wojska, zmarły w konwoju aresztowanych przez Rosjan gdańszczan, w drodze do obozu przejściowego w Grudziądzu. Nieznane są losy syna Paula oraz zamężnej córki Hedwigi Nowakowskiej.
