BIERNACKI LESZEK, fotograf, dziennikarz
| Linia 4: | Linia 4: | ||
Podczas [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] organizator 13 XII 1981 strajku NZS na UG, w 1982 zorganizował jednodniowy strajk na UG po ogłoszeniu delegalizacji „Solidarności” i podjęciu strajku przez robotników Stoczni Gdańskiej. W listopadzie 1985 współkierował protestami na uczelni po odwołaniu rektora [[TAYLOR KAROL (II) | Karola Taylora]]. W latach 1982–1985 wiceprzewodniczący i przewodniczący Uczelnianego Samorządu Studentów UG. We wrześniu 1986 reaktywował działalność NZS na UG.<br/><br/> | Podczas [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] organizator 13 XII 1981 strajku NZS na UG, w 1982 zorganizował jednodniowy strajk na UG po ogłoszeniu delegalizacji „Solidarności” i podjęciu strajku przez robotników Stoczni Gdańskiej. W listopadzie 1985 współkierował protestami na uczelni po odwołaniu rektora [[TAYLOR KAROL (II) | Karola Taylora]]. W latach 1982–1985 wiceprzewodniczący i przewodniczący Uczelnianego Samorządu Studentów UG. We wrześniu 1986 reaktywował działalność NZS na UG.<br/><br/> | ||
Od przełomu lat 1986/1987 współzałożyciel i redaktor podziemnego pisma NZS „Impuls”. W 1988 uczestnik strajku „majowego” na UG oraz strajku w sierpniu w Stoczni Gdańskiej. W roku 1990 pracował w Obywatelskim Komitecie Wyborczym, w latach 1993–1997 kierownik działu informacji gdańskiego Zarządu Regionu NSZZ „Solidarność” ([[SOLIDARNOŚĆ | Solidarność]]).<br/><br/> | Od przełomu lat 1986/1987 współzałożyciel i redaktor podziemnego pisma NZS „Impuls”. W 1988 uczestnik strajku „majowego” na UG oraz strajku w sierpniu w Stoczni Gdańskiej. W roku 1990 pracował w Obywatelskim Komitecie Wyborczym, w latach 1993–1997 kierownik działu informacji gdańskiego Zarządu Regionu NSZZ „Solidarność” ([[SOLIDARNOŚĆ | Solidarność]]).<br/><br/> | ||
| − | Organizator i zastępca redaktora naczelnego (do września 1990) „Przeglądu Oświatowego. Pisma Sekcji Oświaty i Wychowania NSZZ «Solidarność»” | + | W 1990 odbył staż dziennikarski w [[WIECZÓR WYBRZEŻA | „Wieczorze Wybrzeża”]] i w [[GAZETA GDAŃSKA (II) | „Gazecie Gdańskiej”]]. Organizator i zastępca redaktora naczelnego (do września 1990) dwutygodnika „Przeglądu Oświatowego. Pisma Sekcji Oświaty i Wychowania NSZZ «Solidarność»”. Od stycznia 1991 pracował w gdańskim oddziale „Gazety Wyborczej”, gdzie do grudnia 1992 był redaktorem naczelnym jej lokalnego dodatku („Gazeta Morska”). W latach 1994–1997 redaktor naczelny „Magazynu Solidarność”, w 1997–1999 publicysta tygodnika „Fakty”, w 1999–2003 sekretarz redakcji w kwartalniku naukowym „Pieniądze i Więź”, w 2001–2005 redaktor naczelny miesięcznika „Airport Review”. W latach 2000–2008 członek, wiceprzewodniczący i przewodniczący Rady Programowej TVP Oddział w Gdańsku ([[TELEWIZJA POLSKA GDAŃSK | Telewizja Polska Gdańsk]]).<br/><br/> |
| − | Autor między innymi filmu '' | + | Autor między innymi filmu ''„Sentymentalne pamiątki'' (1998), książki ''Kronika Solidarności. 20 lat dzień za dniem...'' (2000), ''Gdy wieje wiatr historii... Robotnicy i studenci, Gdańsk 1976-1980'' (Warszawa 2014), oraz dwutomowej ''Wiosna wolności. Studenci i robotnicy, Gdańsk 1985-1989'' (Gdańsk 2017), współautor historii NSZZ „Solidarność” Regionu Gdańska (2010). W 2010 autor wystawy okolicznościowej zorganizowanej w rocznicę 30-lecia Solidarności w Sali BHP Stoczni Gdańskiej oraz portalu internetowego „Wszechnica Solidarności”.<br/><br/> |
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2012). {{author:BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2012). {{author:BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 15:43, 17 paź 2021
LESZEK BIERNACKI (ur. 5 III 1959 Sopot), fotograf, dziennikarz. W roku 1979 ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni (kierunek fotografia artystyczna), w 1987 Instytut Filologii Polskiej Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Uczestnik strajku w sierpniu 1980 w Stoczni Gdańskiej, wykonał jego dokumentację fotograficzną. Od września 1980 współorganizator Niezależnego Zrzeszenia Studentów Polskich (następnie NZS) UG.
Podczas stanu wojennego organizator 13 XII 1981 strajku NZS na UG, w 1982 zorganizował jednodniowy strajk na UG po ogłoszeniu delegalizacji „Solidarności” i podjęciu strajku przez robotników Stoczni Gdańskiej. W listopadzie 1985 współkierował protestami na uczelni po odwołaniu rektora Karola Taylora. W latach 1982–1985 wiceprzewodniczący i przewodniczący Uczelnianego Samorządu Studentów UG. We wrześniu 1986 reaktywował działalność NZS na UG.
Od przełomu lat 1986/1987 współzałożyciel i redaktor podziemnego pisma NZS „Impuls”. W 1988 uczestnik strajku „majowego” na UG oraz strajku w sierpniu w Stoczni Gdańskiej. W roku 1990 pracował w Obywatelskim Komitecie Wyborczym, w latach 1993–1997 kierownik działu informacji gdańskiego Zarządu Regionu NSZZ „Solidarność” ( Solidarność).
W 1990 odbył staż dziennikarski w „Wieczorze Wybrzeża” i w „Gazecie Gdańskiej”. Organizator i zastępca redaktora naczelnego (do września 1990) dwutygodnika „Przeglądu Oświatowego. Pisma Sekcji Oświaty i Wychowania NSZZ «Solidarność»”. Od stycznia 1991 pracował w gdańskim oddziale „Gazety Wyborczej”, gdzie do grudnia 1992 był redaktorem naczelnym jej lokalnego dodatku („Gazeta Morska”). W latach 1994–1997 redaktor naczelny „Magazynu Solidarność”, w 1997–1999 publicysta tygodnika „Fakty”, w 1999–2003 sekretarz redakcji w kwartalniku naukowym „Pieniądze i Więź”, w 2001–2005 redaktor naczelny miesięcznika „Airport Review”. W latach 2000–2008 członek, wiceprzewodniczący i przewodniczący Rady Programowej TVP Oddział w Gdańsku ( Telewizja Polska Gdańsk).
Autor między innymi filmu „Sentymentalne pamiątki (1998), książki Kronika Solidarności. 20 lat dzień za dniem... (2000), Gdy wieje wiatr historii... Robotnicy i studenci, Gdańsk 1976-1980 (Warszawa 2014), oraz dwutomowej Wiosna wolności. Studenci i robotnicy, Gdańsk 1985-1989 (Gdańsk 2017), współautor historii NSZZ „Solidarność” Regionu Gdańska (2010). W 2010 autor wystawy okolicznościowej zorganizowanej w rocznicę 30-lecia Solidarności w Sali BHP Stoczni Gdańskiej oraz portalu internetowego „Wszechnica Solidarności”.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2012).
