EHRHARDT BRUNO, architekt
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | ''' | + | '''BRUNO EHRHARDT''' (28 V 1826 Eilenburg, Saksonia – 29 VII 1905 Sopot?), architekt. Do 1850 studiował w Królewskim Inst. Przemysłowym w Berlinie, 1854 uzyskał uprawnienia w zakresie budownictwa lądowego, 1859 budownictwa wodnego i kolejowego. Od 1861 inspektor budowlany w Koszalinie, 1868–95 nadinspektor budowlany rejencji gd. W 1888 otrzymał tytuł tajnego radcy. Nadzorował prace budowlane na podległym terenie, w tym prace rekonstrukcyjne przy kośc. na zamku w Malborku, przy budowie w Gd. 1881–86 gmachów dla sejmiku prowincji oraz nadprezydentury przy Neugarten (ul. Nowe Ogrody). Zaprojektował i zbudował na zlecenie m.in.: 1873–75 pierwszy budy nek q szpitala diakonis ewang. przy Neugarten, 1881–83 kompleks obiektów Prowinzional-Erziehungsanstalt Tempelburg (q Państwowy Zakład Wychowawczy) przy Karthäuser Straße 243/245 (ul. Kartuska). Od 1873 kierował Königliche Provinzial-Kunst- und Gewerbeschule (q Królewska Szkoła Sztuk Pięknych) w budynku dawnego klasztoru q franciszkanów przy Fleischergasse (ul. Rzeźnicka). W 1874 mieszkał przy ul. Lastadia 33, 1892 przy Krebsmarkt 4/5 (Targ Rakowy), po 1895 w Sopocie. Od 1 X 1895 na emeryturze. Przez 34 lata czł. zwyczajny, przez 12 lat czł. honorowy Westpreußischer Architekten- und Ingenieur-Verein. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 21:41, 5 mar 2013
BRUNO EHRHARDT (28 V 1826 Eilenburg, Saksonia – 29 VII 1905 Sopot?), architekt. Do 1850 studiował w Królewskim Inst. Przemysłowym w Berlinie, 1854 uzyskał uprawnienia w zakresie budownictwa lądowego, 1859 budownictwa wodnego i kolejowego. Od 1861 inspektor budowlany w Koszalinie, 1868–95 nadinspektor budowlany rejencji gd. W 1888 otrzymał tytuł tajnego radcy. Nadzorował prace budowlane na podległym terenie, w tym prace rekonstrukcyjne przy kośc. na zamku w Malborku, przy budowie w Gd. 1881–86 gmachów dla sejmiku prowincji oraz nadprezydentury przy Neugarten (ul. Nowe Ogrody). Zaprojektował i zbudował na zlecenie m.in.: 1873–75 pierwszy budy nek q szpitala diakonis ewang. przy Neugarten, 1881–83 kompleks obiektów Prowinzional-Erziehungsanstalt Tempelburg (q Państwowy Zakład Wychowawczy) przy Karthäuser Straße 243/245 (ul. Kartuska). Od 1873 kierował Königliche Provinzial-Kunst- und Gewerbeschule (q Królewska Szkoła Sztuk Pięknych) w budynku dawnego klasztoru q franciszkanów przy Fleischergasse (ul. Rzeźnicka). W 1874 mieszkał przy ul. Lastadia 33, 1892 przy Krebsmarkt 4/5 (Targ Rakowy), po 1895 w Sopocie. Od 1 X 1895 na emeryturze. Przez 34 lata czł. zwyczajny, przez 12 lat czł. honorowy Westpreußischer Architekten- und Ingenieur-Verein.
