PILICZEWSKI JÓZEF, adiunkt Akademii Medycznej w Gdańsku
(Nowe hasło (7.04.2021)) |
(Nowe hasło (7.04.2021)) |
||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
Edukację rozpoczął w szkole podstawowej w Mirosławiu na Litwie i kontynuował w gimnazjum w Wilnie. W 1921 zdał egzamin dojrzałości w Gimnazjum im. Karola Brzostowskiego w Suwałkach i podjął studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie (USB). Od 1924 dysponował polskim dowodem osobistym. W 1926 podjął pracę w Katedrze Chemii Organicznej USB na stanowisku młodszego asystenta, od 1927 – starszego asystenta. W 1929 ukończył studia, magister filozofii w zakresie chemii. Na USB pracował do chwili zamknięcia uniwersytetu 15 XII 1939 przez władze litewskie. Równolegle był zatrudniony jako nauczyciel chemii w Gimnazjum im. Joachima Lelewela w Wilnie, a od 1935 do 1940 – w Zakładzie Polskiego Monopolu Spirytusowego w Wilnie na stanowisku kierownika laboratorium. W 1940 podjął pracę w koedukacyjnym III Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Wilnie, prowadził tajne komplety dla studentów. W 1941 aresztowany przez Gestapo, spędził miesiąc w więzieniu Łukiszki w Wilnie. W latach 1941–1944 pracował w spółdzielni Małunas w Wilnie na stanowisku kierownika technicznego. W 1944 zatrudnił się w wileńskim Państwowym Zakładzie Higieny i Badania Żywności.<br/><br/> | Edukację rozpoczął w szkole podstawowej w Mirosławiu na Litwie i kontynuował w gimnazjum w Wilnie. W 1921 zdał egzamin dojrzałości w Gimnazjum im. Karola Brzostowskiego w Suwałkach i podjął studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie (USB). Od 1924 dysponował polskim dowodem osobistym. W 1926 podjął pracę w Katedrze Chemii Organicznej USB na stanowisku młodszego asystenta, od 1927 – starszego asystenta. W 1929 ukończył studia, magister filozofii w zakresie chemii. Na USB pracował do chwili zamknięcia uniwersytetu 15 XII 1939 przez władze litewskie. Równolegle był zatrudniony jako nauczyciel chemii w Gimnazjum im. Joachima Lelewela w Wilnie, a od 1935 do 1940 – w Zakładzie Polskiego Monopolu Spirytusowego w Wilnie na stanowisku kierownika laboratorium. W 1940 podjął pracę w koedukacyjnym III Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Wilnie, prowadził tajne komplety dla studentów. W 1941 aresztowany przez Gestapo, spędził miesiąc w więzieniu Łukiszki w Wilnie. W latach 1941–1944 pracował w spółdzielni Małunas w Wilnie na stanowisku kierownika technicznego. W 1944 zatrudnił się w wileńskim Państwowym Zakładzie Higieny i Badania Żywności.<br/><br/> | ||
| − | W 1945 przeniósł się do Warszawy, a następnie – do Gdańska. Pod koniec roku 1945 podjął pracę na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej na stanowisku starszego asystenta, w 1946 awansował na stanowisko adiunkta. W latach 1946–1947 pracował jako nauczyciel chemii w gdańskich Technicznych Zakładach Naukowych ([[CENTRUM KSZTAŁCENIA ZAWODOWEGO I USTAWICZNEGO NR 1]]). W 1947 objął stanowisko kierownika laboratorium w Gdańsku-Nowym Porcie. W latach 1947–1953 wykładał chemię w [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | + | W 1945 przeniósł się do Warszawy, a następnie – do Gdańska. Pod koniec roku 1945 podjął pracę na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej na stanowisku starszego asystenta, w 1946 awansował na stanowisko adiunkta. W latach 1946–1947 pracował jako nauczyciel chemii w gdańskich Technicznych Zakładach Naukowych ([[CENTRUM KSZTAŁCENIA ZAWODOWEGO I USTAWICZNEGO NR 1 W GDAŃSKU| Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego nr 1]]). W 1947 objął stanowisko kierownika laboratorium w Gdańsku-Nowym Porcie. W latach 1947–1953 wykładał chemię w [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA| Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku]]. W 1948 podjął równolegle pracę na stanowisku adiunkta na Wydziale Chemii Organicznej Akademii Lekarskiej w Gdańsku. W latach 1952–1962 był wykładowcą chemii w Studium Nauczycielskim w Gdańsku i od 1953 nauczycielem w Technikum Przemysłu Spożywczego. W 1961 został starszym wykładowcą w AMG, w 1965 uzyskał doktorat na podstawie rozprawy ''O pewnych reakcjach 2-metylobenzimidazolu'' (promotor Józef Sawlewicz z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu). Od 1971 na emeryturze.<br/><br/> |
Był członkiem Koła Studentów Chemików USB w Wilnie, Klubu Włóczęgów Wileńskich USB, Ligii Morskiej i Kolonialnej, Towarzystwa Farmaceutycznego Lechia USB, Polskiego Towarzystwa Chemicznego, Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego, Towarzystwa Wiedzy Powszechnej. Odznaczony i wyróżniony Nagrodą 1 maja (1949), Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1954), Nagrodą Prezydium Rządu (1954), Odznaką honorową „Za wzorową pracę w służbie zdrowia” (1970), Złotym Krzyżem Zasługi (1973), Medalem 40-lecia Polski Ludowej (1984), odznaką honorową „Za zasługi dla Gdańska”, medalem „Zasłużonemu Akademii Medycznej w Gdańsku”.<br/><br/> | Był członkiem Koła Studentów Chemików USB w Wilnie, Klubu Włóczęgów Wileńskich USB, Ligii Morskiej i Kolonialnej, Towarzystwa Farmaceutycznego Lechia USB, Polskiego Towarzystwa Chemicznego, Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego, Towarzystwa Wiedzy Powszechnej. Odznaczony i wyróżniony Nagrodą 1 maja (1949), Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1954), Nagrodą Prezydium Rządu (1954), Odznaką honorową „Za wzorową pracę w służbie zdrowia” (1970), Złotym Krzyżem Zasługi (1973), Medalem 40-lecia Polski Ludowej (1984), odznaką honorową „Za zasługi dla Gdańska”, medalem „Zasłużonemu Akademii Medycznej w Gdańsku”.<br/><br/> | ||
Od 1932 żonaty z Franciszką Powiłańską, farmaceutką. Ojciec Olgierda (ur. 1937), inżyniera, Jadwigi Bogny (ur. 1939), lekarza, Jolanty Ewy (ur. 1950), lekarza. Pochowany na [[CMENTARZ ŁOSTOWICKI | cmentarzu Łostowickim]]. {{author: SeKo}}{{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Od 1932 żonaty z Franciszką Powiłańską, farmaceutką. Ojciec Olgierda (ur. 1937), inżyniera, Jadwigi Bogny (ur. 1939), lekarza, Jolanty Ewy (ur. 1950), lekarza. Pochowany na [[CMENTARZ ŁOSTOWICKI | cmentarzu Łostowickim]]. {{author: SeKo}}{{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 11:14, 7 kwi 2021
JÓZEF PILICZEWSKI (12 IV 1901 Wawa, powiat Olita, Litwa – 14 XI 1994 Gdańsk), chemik, adiunkt Akademii Medycznej w Gdańsku (AMG). Syn Zygmunta i Heleny z domu Letowt, właścicieli gruntów rolnych. Brat Zofii Lednowicz, krawcowej, Heleny Stachnilewicz, Marii Mekłartis, Petroneli Niedźwieckiej, Jana i Stanisława.
Edukację rozpoczął w szkole podstawowej w Mirosławiu na Litwie i kontynuował w gimnazjum w Wilnie. W 1921 zdał egzamin dojrzałości w Gimnazjum im. Karola Brzostowskiego w Suwałkach i podjął studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie (USB). Od 1924 dysponował polskim dowodem osobistym. W 1926 podjął pracę w Katedrze Chemii Organicznej USB na stanowisku młodszego asystenta, od 1927 – starszego asystenta. W 1929 ukończył studia, magister filozofii w zakresie chemii. Na USB pracował do chwili zamknięcia uniwersytetu 15 XII 1939 przez władze litewskie. Równolegle był zatrudniony jako nauczyciel chemii w Gimnazjum im. Joachima Lelewela w Wilnie, a od 1935 do 1940 – w Zakładzie Polskiego Monopolu Spirytusowego w Wilnie na stanowisku kierownika laboratorium. W 1940 podjął pracę w koedukacyjnym III Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Wilnie, prowadził tajne komplety dla studentów. W 1941 aresztowany przez Gestapo, spędził miesiąc w więzieniu Łukiszki w Wilnie. W latach 1941–1944 pracował w spółdzielni Małunas w Wilnie na stanowisku kierownika technicznego. W 1944 zatrudnił się w wileńskim Państwowym Zakładzie Higieny i Badania Żywności.
W 1945 przeniósł się do Warszawy, a następnie – do Gdańska. Pod koniec roku 1945 podjął pracę na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej na stanowisku starszego asystenta, w 1946 awansował na stanowisko adiunkta. W latach 1946–1947 pracował jako nauczyciel chemii w gdańskich Technicznych Zakładach Naukowych ( Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego nr 1). W 1947 objął stanowisko kierownika laboratorium w Gdańsku-Nowym Porcie. W latach 1947–1953 wykładał chemię w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku. W 1948 podjął równolegle pracę na stanowisku adiunkta na Wydziale Chemii Organicznej Akademii Lekarskiej w Gdańsku. W latach 1952–1962 był wykładowcą chemii w Studium Nauczycielskim w Gdańsku i od 1953 nauczycielem w Technikum Przemysłu Spożywczego. W 1961 został starszym wykładowcą w AMG, w 1965 uzyskał doktorat na podstawie rozprawy O pewnych reakcjach 2-metylobenzimidazolu (promotor Józef Sawlewicz z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu). Od 1971 na emeryturze.
Był członkiem Koła Studentów Chemików USB w Wilnie, Klubu Włóczęgów Wileńskich USB, Ligii Morskiej i Kolonialnej, Towarzystwa Farmaceutycznego Lechia USB, Polskiego Towarzystwa Chemicznego, Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego, Towarzystwa Wiedzy Powszechnej. Odznaczony i wyróżniony Nagrodą 1 maja (1949), Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1954), Nagrodą Prezydium Rządu (1954), Odznaką honorową „Za wzorową pracę w służbie zdrowia” (1970), Złotym Krzyżem Zasługi (1973), Medalem 40-lecia Polski Ludowej (1984), odznaką honorową „Za zasługi dla Gdańska”, medalem „Zasłużonemu Akademii Medycznej w Gdańsku”.
Od 1932 żonaty z Franciszką Powiłańską, farmaceutką. Ojciec Olgierda (ur. 1937), inżyniera, Jadwigi Bogny (ur. 1939), lekarza, Jolanty Ewy (ur. 1950), lekarza. Pochowany na cmentarzu Łostowickim.
