DROST WILLY, dyrektor gdańskiego Muzeum Miejskiego
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''DROST WILLY''' (10 IX 1892 Gdańsk – 10 XI 1964 Bonn), historyk sztuki. Syn kupca zbożowego, przybyłego z Dzierzgonia. Od 1908 uczył się malarstwa i muzyki w Lipsku (1913 zdał maturę w Schleiz), w Lipsku studiował psychologię, języki i historię sztuki. Walczył na froncie podczas i w. świat., po wojnie dokończył studia w Lipsku, nast. ukończył romanistykę i germanistykę na uniw. w Marburgu. Od 1922 asystent w Inst. Historii Sztuki na uniw. w Lipsku i w Kolonii. W 1926 hab. na uniw. w Królewcu. W Gd. od 1930: 1930–32 pryw. doc. w q THD, 1932 tamże prof. tytularny, od 1939 prof. zw. Jednocześnie od 1930 kustosz, 1938–45 dyr. q Muzeum Miejskiego. Od 1934 konserwator zabytków w II WMG i Państwowy Kurator Zbiorów Muzealnych Prus Zach. 17 VI 1939 otrzymał gd. nagrodę kult. w zakresie sztuki i ochrony zabytków przyznaną przez gd. gauleitera NSDAP q Alberta Forstera. Pod koniec II w. świat. (m.in. z q Erichem Volmarem) brał udział w zabezpieczaniu zbiorów muzealnych przed nadchodzącym frontem. Pozostał w Gd., współpracował z pol. naukowcami (m.in. q Janem Kilarskim) i wskazywał miejsca zdeponowanych zbiorów muzealnych. Opuścił Gd. jesienią 1946, wywożąc część dokumentacji zbiorów Muzeum (m.in. kolekcja zdjęć dawnych zabytków gd. znajduje się ob. w q Instytucie Herdera w Marburgu). Pracował na uniw. w Hamburgu, od 1947 w Tybindze. Zajmował się dziejami malarstwa niem. i zachodnioeuropejskiego, gł. gotyku i baroku. Autor syntezy dziejów gd. malarstwa Danziger Malerei vom Mittelalter bis zum Ende des Barocks (1938), Das Jüngste Gericht von Hans Memling (1941). W RFN opublikował (1957–72) 5 cennych monografii inwentaryzacyjnych Kunstdenkmäler der Stadt Danzig, będących sfinalizowaniem jego wcześniejszych badań prowadzonych w Gd. (dotyczyły gł. opisów architektury i wnętrz q kośc. św. Jana, q św. Katarzyny, q św. Mikołaja, q NMP, q św. Trójcy). W 100. rocznicę jego urodzin, 10 IX 1992, przed wejściem do q Muzeum Narodowego odsłonięto tablicę w jęz. pol. i niem., upamiętniającą zasługi D. dla miasta. Mieszkał przy Hundegasse (ul. Ogarna), od 1937 w lokalu służbowym przy Muzeum Miejskim. {{author: MA}},{{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] | + | '''DROST WILLY''' (10 IX 1892 Gdańsk – 10 XI 1964 Bonn), historyk sztuki. Syn kupca zbożowego, przybyłego z Dzierzgonia. Od 1908 uczył się malarstwa i muzyki w Lipsku (1913 zdał maturę w Schleiz), w Lipsku studiował psychologię, języki i historię sztuki. Walczył na froncie podczas i w. świat., po wojnie dokończył studia w Lipsku, nast. ukończył romanistykę i germanistykę na uniw. w Marburgu. Od 1922 asystent w Inst. Historii Sztuki na uniw. w Lipsku i w Kolonii. W 1926 hab. na uniw. w Królewcu. W Gd. od 1930: 1930–32 pryw. doc. w q THD, 1932 tamże prof. tytularny, od 1939 prof. zw. Jednocześnie od 1930 kustosz, 1938–45 dyr. q Muzeum Miejskiego. Od 1934 konserwator zabytków w II WMG i Państwowy Kurator Zbiorów Muzealnych Prus Zach. 17 VI 1939 otrzymał gd. nagrodę kult. w zakresie sztuki i ochrony zabytków przyznaną przez gd. gauleitera NSDAP q Alberta Forstera. Pod koniec II w. świat. (m.in. z q Erichem Volmarem) brał udział w zabezpieczaniu zbiorów muzealnych przed nadchodzącym frontem. Pozostał w Gd., współpracował z pol. naukowcami (m.in. q Janem Kilarskim) i wskazywał miejsca zdeponowanych zbiorów muzealnych. Opuścił Gd. jesienią 1946, wywożąc część dokumentacji zbiorów Muzeum (m.in. kolekcja zdjęć dawnych zabytków gd. znajduje się ob. w q Instytucie Herdera w Marburgu). Pracował na uniw. w Hamburgu, od 1947 w Tybindze. Zajmował się dziejami malarstwa niem. i zachodnioeuropejskiego, gł. gotyku i baroku. Autor syntezy dziejów gd. malarstwa ''Danziger Malerei vom Mittelalter bis zum Ende des Barocks'' (1938), ''Das Jüngste Gericht von Hans Memling'' (1941). W RFN opublikował (1957–72) 5 cennych monografii inwentaryzacyjnych Kunstdenkmäler der Stadt Danzig, będących sfinalizowaniem jego wcześniejszych badań prowadzonych w Gd. (dotyczyły gł. opisów architektury i wnętrz q kośc. św. Jana, q św. Katarzyny, q św. Mikołaja, q NMP, q św. Trójcy). W 100. rocznicę jego urodzin, 10 IX 1992, przed wejściem do q Muzeum Narodowego odsłonięto tablicę w jęz. pol. i niem., upamiętniającą zasługi D. dla miasta. Mieszkał przy Hundegasse (ul. Ogarna), od 1937 w lokalu służbowym przy Muzeum Miejskim. {{author: MA}},{{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 22:39, 3 mar 2013
DROST WILLY (10 IX 1892 Gdańsk – 10 XI 1964 Bonn), historyk sztuki. Syn kupca zbożowego, przybyłego z Dzierzgonia. Od 1908 uczył się malarstwa i muzyki w Lipsku (1913 zdał maturę w Schleiz), w Lipsku studiował psychologię, języki i historię sztuki. Walczył na froncie podczas i w. świat., po wojnie dokończył studia w Lipsku, nast. ukończył romanistykę i germanistykę na uniw. w Marburgu. Od 1922 asystent w Inst. Historii Sztuki na uniw. w Lipsku i w Kolonii. W 1926 hab. na uniw. w Królewcu. W Gd. od 1930: 1930–32 pryw. doc. w q THD, 1932 tamże prof. tytularny, od 1939 prof. zw. Jednocześnie od 1930 kustosz, 1938–45 dyr. q Muzeum Miejskiego. Od 1934 konserwator zabytków w II WMG i Państwowy Kurator Zbiorów Muzealnych Prus Zach. 17 VI 1939 otrzymał gd. nagrodę kult. w zakresie sztuki i ochrony zabytków przyznaną przez gd. gauleitera NSDAP q Alberta Forstera. Pod koniec II w. świat. (m.in. z q Erichem Volmarem) brał udział w zabezpieczaniu zbiorów muzealnych przed nadchodzącym frontem. Pozostał w Gd., współpracował z pol. naukowcami (m.in. q Janem Kilarskim) i wskazywał miejsca zdeponowanych zbiorów muzealnych. Opuścił Gd. jesienią 1946, wywożąc część dokumentacji zbiorów Muzeum (m.in. kolekcja zdjęć dawnych zabytków gd. znajduje się ob. w q Instytucie Herdera w Marburgu). Pracował na uniw. w Hamburgu, od 1947 w Tybindze. Zajmował się dziejami malarstwa niem. i zachodnioeuropejskiego, gł. gotyku i baroku. Autor syntezy dziejów gd. malarstwa Danziger Malerei vom Mittelalter bis zum Ende des Barocks (1938), Das Jüngste Gericht von Hans Memling (1941). W RFN opublikował (1957–72) 5 cennych monografii inwentaryzacyjnych Kunstdenkmäler der Stadt Danzig, będących sfinalizowaniem jego wcześniejszych badań prowadzonych w Gd. (dotyczyły gł. opisów architektury i wnętrz q kośc. św. Jana, q św. Katarzyny, q św. Mikołaja, q NMP, q św. Trójcy). W 100. rocznicę jego urodzin, 10 IX 1992, przed wejściem do q Muzeum Narodowego odsłonięto tablicę w jęz. pol. i niem., upamiętniającą zasługi D. dla miasta. Mieszkał przy Hundegasse (ul. Ogarna), od 1937 w lokalu służbowym przy Muzeum Miejskim. ,
