FALOWCE

Wersja z 17:03, 11 mar 2021

Falowiec przy ul. Piastowskiej 90, po lewej Osiedle Tysiąclecia na Żabiance, w tle kościół św. Apostołów Piotra i Pawła w Jelitkowie, widok od strony zachodniej, 1968

Falowiec przy ul. Piastowskiej 100, widok od strony południowej, 1968

Falowiec przy ul. Obrońców Wybrzeża na Przymorzu

FALOWCE, budynki mieszkalne, bryłą i układem balkonów przypominające falę (stąd popularna nazwa). Wznoszone jako przejściowe rozwiązanie trudności mieszkaniowych w różnych krajach Europy: Włoszech, Austrii i na przełomie lat 60. i 70. XX wieku w Polsce. Charakteryzują się wejściem do mieszkań z galerii łączących kolejne klatki schodowe; w każdej klatce schodowej jest winda osobowa, w co czwartej – towarowa.

W Gdańsku wzniesiono, według projektu (pierwszy z roku 1964) Tadeusza Różańskiego, Danuty Olędzkiej i Tadeusza Kempskiego, falowiec w Nowym Porcie (ul. Wyzwolenia, 1978) i siedem na Przymorzu: ul. Piastowska – dwa (początek budowy: 1966, długość 198,6 m, 1500 mieszkańców), ul. Jagiellońska – jeden (1972, długość około 800 m, 1376 mieszkań, około 5 tysięcy mieszkańców), ul. Obrońców Wybrzeża – jeden (1970–1973, długość około 850 m – planowany jako krótszy, 4 segmenty po 4 klatki schodowe, 1790 mieszkań, ponad 6 tysięcy mieszkańców, oddawany do użytku segmentami; najdłuższy w Gdańsku (w Polsce dłuższy jest tylko tzw. Przyczółek Grochowski w Warszawie, 1500 m), ul. Kołobrzeska 42 (1973–1975), ul. Rzeczypospolitej 1 i 7 – dwa (1973–1975; łącznie w trzech ostatnich falowcach 1520 lokali).

Falowiec w Nowym Porcie ma 12 kondygnacji, pozostałe mają wysokość 31 m i 11 kondygnacji (parter i 10 pięter, nad każdą klatką nadbudówki). RED