GDAŃSK, MS, drobnicowiec (1950)
| Linia 4: | Linia 4: | ||
Nazwę zatwierdziło w maju 1950 roku Ministerstwo Żeglugi ustalając, że seria drobnicowców nosić będzie nazwy miast polskich (w kolejności „Nowa Huta”, „Łódź”, „Gdańsk”, „Gdynia”, „Szczecin”). Kadłub zbudowano w [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej]], ukończony w Stoczni Gdyńskiej, położenie stępki 18 III 1950, wodowany 5 III 1951, podniesienie bandery 21 IV 1954; w Polskich Liniach Oceanicznych od 22 IV 1954 do 1979 roku. Pływał na linii lewantyńskiej, także na Bliski Wschód i do Ameryki Południowej.<br/><br/> | Nazwę zatwierdziło w maju 1950 roku Ministerstwo Żeglugi ustalając, że seria drobnicowców nosić będzie nazwy miast polskich (w kolejności „Nowa Huta”, „Łódź”, „Gdańsk”, „Gdynia”, „Szczecin”). Kadłub zbudowano w [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej]], ukończony w Stoczni Gdyńskiej, położenie stępki 18 III 1950, wodowany 5 III 1951, podniesienie bandery 21 IV 1954; w Polskich Liniach Oceanicznych od 22 IV 1954 do 1979 roku. Pływał na linii lewantyńskiej, także na Bliski Wschód i do Ameryki Południowej.<br/><br/> | ||
14 III 1961 zderzył się we mgle w kanale La Manche z tankowcem bandery libijskiej „Atlantic Unity”, uszkodzony dziób ponad linią wodną remontowano w Southampton. W 50 podróży morskiej, pod dowództwem kapitana Czesława Pawłowicza, 6 III 1962 roku w Zatoce Biskajskiej uratował 26-osobową załogę płonącego statku M/S „Katema” (bandera marokańska), odstawioną do Tangeru. We wrześniu tego roku uratowany kapitan marokański na statku „Djerada” (na którym płynęło także 10 innych marynarzy uratowanych z „Katemy”), wchodząc jako pierwszy po II wojnie światowej statek bandery marokańskiej do gdańskiego portu, rozpoznał cumujący w porcie „Gdańsk”, witając go salutem banderą i syreną okrętową.<br/><br/> | 14 III 1961 zderzył się we mgle w kanale La Manche z tankowcem bandery libijskiej „Atlantic Unity”, uszkodzony dziób ponad linią wodną remontowano w Southampton. W 50 podróży morskiej, pod dowództwem kapitana Czesława Pawłowicza, 6 III 1962 roku w Zatoce Biskajskiej uratował 26-osobową załogę płonącego statku M/S „Katema” (bandera marokańska), odstawioną do Tangeru. We wrześniu tego roku uratowany kapitan marokański na statku „Djerada” (na którym płynęło także 10 innych marynarzy uratowanych z „Katemy”), wchodząc jako pierwszy po II wojnie światowej statek bandery marokańskiej do gdańskiego portu, rozpoznał cumujący w porcie „Gdańsk”, witając go salutem banderą i syreną okrętową.<br/><br/> | ||
| − | W 1979 sprzedany firmie St. Caroline Shipping Ltd., pływał pod nazwą „Dansk” pod banderą Panamy. W 1980 przejęty przez Silver Line Trading Corporation zmienił nazwę na „Gulf Karim”. | + | W czerwcu 1962 dostarczył do Gdańska między innymi siedem skrzyń dla Muzeum Narodowego w Warszawie ze starożytnymi zabytkami z polskich wykopalisk w Egipcie, prowadzonych przez zespół prof. Kazimierza Michałowskiego. W 1966 statek, jako pierwszy, uhonorowany został odznaką [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za Zasługi dla Gdańska”]] (odznakę wymalowano na burcie, pod nazwą) i medalem „X Wieków Gdańska”.<br/><br/> |
| + | W 1979 (opuszczenie polskiej bandery 1 XI 1979) sprzedany firmie St. Caroline Shipping Ltd., pływał pod nazwą „Dansk” pod banderą Panamy. W 1980 przejęty przez Silver Line Trading Corporation zmienił nazwę na „Gulf Karim”. Od października 1981 złomowany w Gadani Bech w Pakistanie. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | ||
Wersja z 16:46, 7 sie 2021
„GDAŃSK”, MS (Motor Ship), drobnicowiec, z serii B-50, pojemność brutto 2670 RT, pojemność netto 1379 RT, nośność 3970 DTW (dysponował pięcioma, częściowo chłodzonymi ładowniami), długość 114,10 m, szerokość 14,80, zanurzenie 6,20 m, silnik spalinowy o mocy 2793 kW, prędkość 14 węzłów, załoga 31 osób, miejsce dla 10 pasażerów.
Nazwę zatwierdziło w maju 1950 roku Ministerstwo Żeglugi ustalając, że seria drobnicowców nosić będzie nazwy miast polskich (w kolejności „Nowa Huta”, „Łódź”, „Gdańsk”, „Gdynia”, „Szczecin”). Kadłub zbudowano w Stoczni Gdańskiej, ukończony w Stoczni Gdyńskiej, położenie stępki 18 III 1950, wodowany 5 III 1951, podniesienie bandery 21 IV 1954; w Polskich Liniach Oceanicznych od 22 IV 1954 do 1979 roku. Pływał na linii lewantyńskiej, także na Bliski Wschód i do Ameryki Południowej.
14 III 1961 zderzył się we mgle w kanale La Manche z tankowcem bandery libijskiej „Atlantic Unity”, uszkodzony dziób ponad linią wodną remontowano w Southampton. W 50 podróży morskiej, pod dowództwem kapitana Czesława Pawłowicza, 6 III 1962 roku w Zatoce Biskajskiej uratował 26-osobową załogę płonącego statku M/S „Katema” (bandera marokańska), odstawioną do Tangeru. We wrześniu tego roku uratowany kapitan marokański na statku „Djerada” (na którym płynęło także 10 innych marynarzy uratowanych z „Katemy”), wchodząc jako pierwszy po II wojnie światowej statek bandery marokańskiej do gdańskiego portu, rozpoznał cumujący w porcie „Gdańsk”, witając go salutem banderą i syreną okrętową.
W czerwcu 1962 dostarczył do Gdańska między innymi siedem skrzyń dla Muzeum Narodowego w Warszawie ze starożytnymi zabytkami z polskich wykopalisk w Egipcie, prowadzonych przez zespół prof. Kazimierza Michałowskiego. W 1966 statek, jako pierwszy, uhonorowany został odznaką „Za Zasługi dla Gdańska” (odznakę wymalowano na burcie, pod nazwą) i medalem „X Wieków Gdańska”.
W 1979 (opuszczenie polskiej bandery 1 XI 1979) sprzedany firmie St. Caroline Shipping Ltd., pływał pod nazwą „Dansk” pod banderą Panamy. W 1980 przejęty przez Silver Line Trading Corporation zmienił nazwę na „Gulf Karim”. Od października 1981 złomowany w Gadani Bech w Pakistanie.
