FÜRSTENBERG CARL, bankowiec
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''CARL FÜRSTENBERG''' (28 VIII 1850 Gdańsk – 9 II 1933 Berlin), bankowiec. Z rodziny wywodzącej się z Trzcianki koło Piły nazwisko nadane przez władze pruskie w 1817 roku po osiedleniu się w Gdańsku jego dziadka, bursztynnika. Syn kupca i bursztynnika Rudolfa (1813 Gdańsk – 1 I 1887 Gdańsk).<br/><br/> | + | '''CARL FÜRSTENBERG''' (28 VIII 1850 Gdańsk – 9 II 1933 Berlin), bankowiec. Z rodziny wywodzącej się z Trzcianki koło Piły nazwisko nadane przez władze pruskie w 1817 roku po osiedleniu się w Gdańsku jego dziadka, bursztynnika. Syn kupca i bursztynnika Rudolfa (1813 Gdańsk – 1 I 1887 Gdańsk), zamieszkałego przy Breitgasse 94 (ul. Szeroka).<br/><br/> |
| − | Po ukończeniu [[SZKOŁA ŚW. JANA | szkoły św. Jana]] naukę zawodu odbył w gdańskiej firmie bankowej [[DAMME RICHARD THEODOR | Richarda Dammego]], następnie był krótko związany z zachodniopruską firmą tekstylną. Od 1869 roku w Berlinie; pracował w bankach Gebrüder Simon Disconto-Gesellschaft (największy ówczesny niemiecki bank aukcyjny) i prywatnym banku S. Bleichrödera, gdzie zajmował jedno z czołowych stanowisk. Od 1883 roku prezes Berlińskiego Towarzystwa Handlowego (Berliner Handelsgesellschaft), który to bank za jego prezesury stał się jedną z najważniejszych instytucji finansowych Niemiec, a on sam czołową osobistością świata finansjery. Kierowany przez niego bank odegrał istotną rolę w finansowaniu rozwoju przemysłu w Niemczech, zwłaszcza ciężkiego, przyczynił się też do wielu berlińskich inwestycji, między innymi do rozbudowy głównej ulicy Berlina (Kurfürstendamm) czy powstania willowej dzielnicy Grunewald. Berliński dom Fürstenberga był miejscem spotkań przedsiębiorców, artystów i polityków. <br/><br/> | + | Po ukończeniu [[SZKOŁA ŚW. JANA | szkoły św. Jana]] naukę zawodu odbył w gdańskiej firmie bankowej [[DAMME RICHARD THEODOR | Richarda Dammego]], następnie był krótko związany z zachodniopruską firmą tekstylną. Od 1869 roku w Berlinie; pracował w bankach Gebrüder Simon Disconto-Gesellschaft (największy ówczesny niemiecki bank aukcyjny) i prywatnym banku S. Bleichrödera, gdzie zajmował jedno z czołowych stanowisk. Od 1883 roku prezes Berlińskiego Towarzystwa Handlowego (Berliner Handelsgesellschaft), który to bank za jego prezesury stał się jedną z najważniejszych instytucji finansowych Niemiec, a on sam czołową osobistością świata finansjery. Kierowany przez niego bank odegrał istotną rolę w finansowaniu rozwoju przemysłu w Niemczech, zwłaszcza ciężkiego, przyczynił się też do wielu berlińskich inwestycji, między innymi do rozbudowy głównej ulicy Berlina (Kurfürstendamm) czy powstania willowej dzielnicy Grunewald. Berliński dom Fürstenberga, ozdobiony między innymi malowidłami Juliana Fałata, był miejscem spotkań przedsiębiorców, artystów i polityków. <br/><br/> |
| − | Utrzymywał z Gdańskiem stały kontakt. Angażował się w przedsięwzięcia kulturalne. Udzielił dotacji na budowę [[SYNAGOGA | wielkiej synagogi]], w 1912 | + | Utrzymywał z Gdańskiem stały kontakt. Angażował się w przedsięwzięcia kulturalne. Udzielił dotacji na budowę [[SYNAGOGA | wielkiej synagogi]], w 1912 ofiarował 50.000 marek na potrzeby utworzenia muzeum w [[DOM UPHAGENA | Domu Uphagena]] i przeprowadzenia prac konserwatorskich, finansował też zakupy muzealiów dla [[MUZEUM MIEJSKIE | Muzeum Miejskiego]]. W okresie [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] zaangażował się na prośbę [[SENAT II WOLNEGO MIASTA GDAŃSKA 1920–1939 | Senatu]] w pozyskiwanie inwestorów, wspierał Izbę Handlową w Gdańsku. Wspomagał gdańskie instytucje bankowe. Od 1889 żonaty był z warszawianką Anielą Natanson (zm. 1915), która prowadziła w wilii w Grunweladzie salon będący centrum życia berlińskiej Polonii (bywał tu między innymi Wojciech Kossak, występował Ignacy Paderewski). |
Syn Hans należał do rady [[DANZIGER PRIVAT-AKTIEN-BANK | Danziger Privat-Aktien-Bank]]. {{author: EBSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Syn Hans należał do rady [[DANZIGER PRIVAT-AKTIEN-BANK | Danziger Privat-Aktien-Bank]]. {{author: EBSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 20:35, 12 lip 2021
CARL FÜRSTENBERG (28 VIII 1850 Gdańsk – 9 II 1933 Berlin), bankowiec. Z rodziny wywodzącej się z Trzcianki koło Piły nazwisko nadane przez władze pruskie w 1817 roku po osiedleniu się w Gdańsku jego dziadka, bursztynnika. Syn kupca i bursztynnika Rudolfa (1813 Gdańsk – 1 I 1887 Gdańsk), zamieszkałego przy Breitgasse 94 (ul. Szeroka).
Po ukończeniu szkoły św. Jana naukę zawodu odbył w gdańskiej firmie bankowej Richarda Dammego, następnie był krótko związany z zachodniopruską firmą tekstylną. Od 1869 roku w Berlinie; pracował w bankach Gebrüder Simon Disconto-Gesellschaft (największy ówczesny niemiecki bank aukcyjny) i prywatnym banku S. Bleichrödera, gdzie zajmował jedno z czołowych stanowisk. Od 1883 roku prezes Berlińskiego Towarzystwa Handlowego (Berliner Handelsgesellschaft), który to bank za jego prezesury stał się jedną z najważniejszych instytucji finansowych Niemiec, a on sam czołową osobistością świata finansjery. Kierowany przez niego bank odegrał istotną rolę w finansowaniu rozwoju przemysłu w Niemczech, zwłaszcza ciężkiego, przyczynił się też do wielu berlińskich inwestycji, między innymi do rozbudowy głównej ulicy Berlina (Kurfürstendamm) czy powstania willowej dzielnicy Grunewald. Berliński dom Fürstenberga, ozdobiony między innymi malowidłami Juliana Fałata, był miejscem spotkań przedsiębiorców, artystów i polityków.
Utrzymywał z Gdańskiem stały kontakt. Angażował się w przedsięwzięcia kulturalne. Udzielił dotacji na budowę wielkiej synagogi, w 1912 ofiarował 50.000 marek na potrzeby utworzenia muzeum w Domu Uphagena i przeprowadzenia prac konserwatorskich, finansował też zakupy muzealiów dla Muzeum Miejskiego. W okresie II Wolnego Miasta Gdańska zaangażował się na prośbę Senatu w pozyskiwanie inwestorów, wspierał Izbę Handlową w Gdańsku. Wspomagał gdańskie instytucje bankowe. Od 1889 żonaty był z warszawianką Anielą Natanson (zm. 1915), która prowadziła w wilii w Grunweladzie salon będący centrum życia berlińskiej Polonii (bywał tu między innymi Wojciech Kossak, występował Ignacy Paderewski). Syn Hans należał do rady Danziger Privat-Aktien-Bank.
