ZACHODNIOPRUSKIE TOWARZYSTWO HISTORYCZNE
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''ZACHODNIOPRUSKIE TOWARZYSTWO HISTORYCZNE''' (Westpreußischer Geschichtsverein). Inicjatorami założenia byli [[WINTER LEOPOLD von | Leopold von Winter]], [[BERTLING ERNST AUGUST KARL | August Bertling]] i [[KRUSE CARL ALFRED THEODOR | Carl Kruse]]. Obok przewodniczących duży wpływ na jego profil mieli [[GÜNTHER OTTO | Otto Günther]], [[SIMSON PAUL | Paul Simson]] i [[BÄR MAX | Max Bär]]. Zebranie założycielskie odbyło się w Gdańsku 1 IX 1879. Do 29 V 1880 nosiło nazwę Historischer Verein für die Stadt und den Regierungsbezirk Danzig (Towarzystwo Historyczne Miasta i Regencji Gdańskiej). Największą liczbę członków miało w roku 1882 – 677, najmniejszą w 1901 – 33. Obok zawodowych historyków, głównie nauczycieli szkół średnich, należeli do niego urzędnicy, rzadziej przedstawiciele innych grup zawodowych. Spośród 448 czynnych członków 350 mieszkało w 1929 roku w Gdańsku lub Sopocie. Stowarzyszenie obejmowało zasięgiem do 1919 | + | '''ZACHODNIOPRUSKIE TOWARZYSTWO HISTORYCZNE''' (Westpreußischer Geschichtsverein). Inicjatorami założenia byli [[WINTER LEOPOLD von | Leopold von Winter]], [[BERTLING ERNST AUGUST KARL | August Bertling]] i [[KRUSE CARL ALFRED THEODOR | Carl Kruse]]. Obok przewodniczących duży wpływ na jego profil mieli [[GÜNTHER OTTO | Otto Günther]], [[SIMSON PAUL | Paul Simson]] i [[BÄR MAX | Max Bär]]. Zebranie założycielskie odbyło się w Gdańsku 1 IX 1879. Do 29 V 1880 nosiło nazwę Historischer Verein für die Stadt und den Regierungsbezirk Danzig (Towarzystwo Historyczne Miasta i Regencji Gdańskiej). Największą liczbę członków miało w roku 1882 – 677, najmniejszą w 1901 – 33. Obok zawodowych historyków, głównie nauczycieli szkół średnich, należeli do niego urzędnicy, rzadziej przedstawiciele innych grup zawodowych. Spośród 448 czynnych członków 350 mieszkało w 1929 roku w Gdańsku lub Sopocie. Stowarzyszenie obejmowało zasięgiem do 1919 całą prowincję zachodniopruską. Od 1886, obok składek członkowskich, było dofinansowywane przez władze centralne. <br/><br/> |
| + | Wydawało od 1880 [[ZEITSCHRIFT DES WESTPREUSSISCHEN GESCHICHTSVEREINS | „Zeitschrift des Westpreußischen Geschichtsvereins”]], od 1902 [[MITTEILUNGEN DES WESTPREUSSISCHEN GESCHICHTSVEREINS | „Mitteilungen des Westpreußischen Geschichtsvereins”]], od 1900 serię „Quellen und Darstellungen zur Geschichte Westpreußens”. Prowadziło intensywną działalność odczytową, w latach 1882 i 1904 zorganizowało w Gdańsku zjazdy Hansischer Geschichtsverein i Gesamtverein der deutschen Geschichts- und Altertumsvereine. Od lat 30. XX wieku spadała aktywność odczytowo-wydawnicza, istniało do roku 1945. {{author: MA}} <br/><br/> | ||
{| class="tableGda" | {| class="tableGda" | ||
|- | |- | ||
Wersja z 10:28, 14 lis 2021
ZACHODNIOPRUSKIE TOWARZYSTWO HISTORYCZNE (Westpreußischer Geschichtsverein). Inicjatorami założenia byli Leopold von Winter, August Bertling i Carl Kruse. Obok przewodniczących duży wpływ na jego profil mieli Otto Günther, Paul Simson i Max Bär. Zebranie założycielskie odbyło się w Gdańsku 1 IX 1879. Do 29 V 1880 nosiło nazwę Historischer Verein für die Stadt und den Regierungsbezirk Danzig (Towarzystwo Historyczne Miasta i Regencji Gdańskiej). Największą liczbę członków miało w roku 1882 – 677, najmniejszą w 1901 – 33. Obok zawodowych historyków, głównie nauczycieli szkół średnich, należeli do niego urzędnicy, rzadziej przedstawiciele innych grup zawodowych. Spośród 448 czynnych członków 350 mieszkało w 1929 roku w Gdańsku lub Sopocie. Stowarzyszenie obejmowało zasięgiem do 1919 całą prowincję zachodniopruską. Od 1886, obok składek członkowskich, było dofinansowywane przez władze centralne.
Wydawało od 1880 „Zeitschrift des Westpreußischen Geschichtsvereins”, od 1902 „Mitteilungen des Westpreußischen Geschichtsvereins”, od 1900 serię „Quellen und Darstellungen zur Geschichte Westpreußens”. Prowadziło intensywną działalność odczytową, w latach 1882 i 1904 zorganizowało w Gdańsku zjazdy Hansischer Geschichtsverein i Gesamtverein der deutschen Geschichts- und Altertumsvereine. Od lat 30. XX wieku spadała aktywność odczytowo-wydawnicza, istniało do roku 1945.
| 1880–1893 | Carl Kruse |
| 1893–1918 | Rudolf Damus |
| 1919–1933 | Karl Joseph Kaufmann |
| 1933–1937 | Walther Recke |
| 1937–1938 | Wolfgang La Baume |
| 1938–1945 | Erich Keyser |
