BOGUCKI WŁADYSŁAW, rektor Politechniki Gdańskiej
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | ''' | + | '''WŁADYSŁAW BOGUCKI''' (16 VI 1910 Tarnów – 19 VI 1992 Kraków), inżynier, naukowiec. W 1933 ukończył politech. we Lw., 1932–45 pracował na tej uczelni i w urzędach miejskich. W 1945 kier. działu statyki w Wydz. Projektów q Biura Odbudowy Portów. Współorganizator (1948) Biura Projektów Budownictwa Morskiego. W październiku 1945 wykładowca w Katedrze Ustrojów Żelaznych i Drewnianych (nast. Katedra Budownictwa Stalowego) q PG. W 1946 dr, od 1950 prof. tytularny, od 1966 prof. zw. Kierował Zakładem Konstrukcji Budowlanych i Mostowych. Twórca na PG szkoły konstrukcji stalowych. W 1950–54 i 1958–62 dziekan Wydz. Budownictwa Lądowego, 1966–68 rektor PG. Doprowadził m.in. do budowy skrzydła „B” budynku Gmachu Głównego. Podczas wydarzeń q marca 1968 bronił autonomii uczelni, zmuszony do rezygnacji z funkcji rektora. Autor m.in. podręcznika ''Budownictwo stalowe'' (4. wyd. 1977). Od 1977 na emeryturze. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim OOP (1959) i Krzyżem Oficerskim OOP (1975). {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 17:54, 18 lut 2013
WŁADYSŁAW BOGUCKI (16 VI 1910 Tarnów – 19 VI 1992 Kraków), inżynier, naukowiec. W 1933 ukończył politech. we Lw., 1932–45 pracował na tej uczelni i w urzędach miejskich. W 1945 kier. działu statyki w Wydz. Projektów q Biura Odbudowy Portów. Współorganizator (1948) Biura Projektów Budownictwa Morskiego. W październiku 1945 wykładowca w Katedrze Ustrojów Żelaznych i Drewnianych (nast. Katedra Budownictwa Stalowego) q PG. W 1946 dr, od 1950 prof. tytularny, od 1966 prof. zw. Kierował Zakładem Konstrukcji Budowlanych i Mostowych. Twórca na PG szkoły konstrukcji stalowych. W 1950–54 i 1958–62 dziekan Wydz. Budownictwa Lądowego, 1966–68 rektor PG. Doprowadził m.in. do budowy skrzydła „B” budynku Gmachu Głównego. Podczas wydarzeń q marca 1968 bronił autonomii uczelni, zmuszony do rezygnacji z funkcji rektora. Autor m.in. podręcznika Budownictwo stalowe (4. wyd. 1977). Od 1977 na emeryturze. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim OOP (1959) i Krzyżem Oficerskim OOP (1975).
