MOLO w Gdańsku–Brzeźnie
(wstawianie_ilustracji (9.10.2020)) |
|||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
[[File:2_Molo_w_Brzeźnie.jpg|thumb|Molo w pierwszych latach XX wieku, po lewej widoczne miejsce cumownicze]] | [[File:2_Molo_w_Brzeźnie.jpg|thumb|Molo w pierwszych latach XX wieku, po lewej widoczne miejsce cumownicze]] | ||
[[File:3_Molo_w_Brzeźnie.jpg|thumb|Molo w Brzeźnie, cumowisko]] | [[File:3_Molo_w_Brzeźnie.jpg|thumb|Molo w Brzeźnie, cumowisko]] | ||
| + | [[File: Molo_i_plaża.jpg |thumb| Molo i plaża w Brzeźnie]] | ||
[[File:4_Molo_w_Brzeznie.jpg |thumb|Wejście na molo w Brzeźnie, widok w kierunku Domu Zdrojowego, początek XX wieku]] | [[File:4_Molo_w_Brzeznie.jpg |thumb|Wejście na molo w Brzeźnie, widok w kierunku Domu Zdrojowego, początek XX wieku]] | ||
[[File:Plaża i molo w Brzeźnie, około 1910.JPG|thumb|Molo w Brzeźnie, około 1910]] | [[File:Plaża i molo w Brzeźnie, około 1910.JPG|thumb|Molo w Brzeźnie, około 1910]] | ||
Wersja z 14:55, 24 cze 2021
w Brzeźnie, lata 30. XX wieku
MOLO w Brzeźnie. Pierwsze, drewniane, molo wybudowano w 1900 roku przy Kurstrasse (ul. Zdrojowa), po nabyciu przez Towarzystwo Akcyjne Höcherl domu kuracyjnego i w trakcie jego generalnej modernizacji. Początkowo liczyło 100 m długości i 6 m szerokości, zakończone było platformą widokową o długości 25 m i szerokości 7 m. Następnie przedłużone do 215 m, z czego 170 m licząc od linii brzegowej. Wzdłuż molo ustawione były ławki. Dla łodzi żaglowych i parowców wybudowano specjalne miejsce cumownicze (8 m długości i 4 m szerokości dla pierwszych, 17 m długości dla drugich), dostępne z mola po schodach. Przybijały tu parowce Towarzystwa Żeglugowego „Weichsel”, obsługujące połączenie Gdańsk–Nowy Port–Westerplatte–Brzeźno–Jelitkowo–Sopot–Hel. Cena rejsu z przystanku przy Zielonej Bramie wynosiła w 1914 roku 50 fenigów. U nasady mola zlokalizowany był przystanek tramwajowy. Rozebrane podczas I wojny światowej, odbudowane do 1928, zniszczone w 1945 roku, resztki rozebrano. Zachowały się pozostałości dawnych fundamentów.
Plany odbudowania mola wysunął już w 1959 roku Zarząd Portu Gdańsk, mając poparcie Przedsiębiorstwa Budownictwa Inżynieryjno-Morskiego. Zbudowane ostatecznie w latach 1993–1996 przy ul. Jantarowej, w Parku im. Jeana Georga Haffnera, z inicjatywy prezydenta Gdańska Franciszka Jamroża, w miejscu ujścia dawnego Potoku Brzeźnieńskiego. Inwestorem była Dyrekcja Rozbudowy Miasta Gdańska, projekt powstał w Pracowni Projektowej Architektura-Grafika Kalinowski & Domaradzki (Ryszard Domaradzki, Mariusz Kalinowski, konstrukcję mola opracował Piotr Cieślak). Otwarte 19 VII 1996, wstęgę przecinali: inicjator budowy były prezydent Gdańska Franciszk Jamroż, aktualny prezydent Tomasz Posadzki i wicewojewoda gdański Józef Borzyszkowski, poświęcił ks. dr Stanisław Zięba. O długości 130 m (120 m od linii brzegowej), szerokości 7,2 m, z ostrogami 29 m. Podczas prac poruszony piasek morskiego dna odsłonił latem 1994 roku wrak niemieckiego torpedowca T-40, zbudowanego w stoczni w Elblągu, niewykończonego, holowanego przez Zatokę Gdańska i zatopionego w początkach marca 1945 roku. Wybudowane wraz z kolektorem burzowym „Kołobrzeska”, odprowadzającym pod nim rurą o długości 120 m wody opadowe do Zatoki Gdańskiej. Stanowi zakończenie ciągu spacerowego, w kwietniu 1997 roku otwarto parking samochodowy przy skrzyżowaniu ul. Czarny Dwór i al. Jana Pawła II na 318 samochodów, w sierpniu 1997 ukończono budowę nadmorskiej promenady Sopot-Brzeźno, przy wejściu wybudowano lekkie, przeszklone pawilony gastronomiczne.
