WIECZÓR WYBRZEŻA

Wersja z 19:48, 3 mar 2013

„WIECZÓR WYBRZEŻA”, gazeta popołudniowa wydawana w Gd. 1957–2001. Docierała gł. do czytelników Trójmiasta i miejscowości regionu pomor. Pierwszy numer ukazał się pod kierownictwem Stanisława Spyry 18 II 1957 jako popołudniowe wydanie q „Głosu Wybrzeża”. Pomysł ten, autorstwa ówczesnego red. nacz. „Głosu” Zbigniewa Wojakiewicza, zrodził się podczas nurtu reformatorskiego w PZPR po wydarzeniach 1956. Do redakcji „WW” przeszło 11 dziennikarzy „GW”: Alicja Główczyńska, Karol Jóźwiak, Zdzisław Łabęcki, Alicja Mach, Stanisław Majewski, Jerzy Model, Wanda Odya, Wiesława Rejnson, Jerzy Waczyński, nieco później Waldemar Slawik i odwołany red. nacz. „GW” Zbigniew Wojakiewicz. W 1958 „WW” stał się samodzielnym tytułem, wydawanym przez RSW Prasa. Redakcja mieściła się w gd. q Domu Prasy przy Targu Drzewnym 3/7. Tam również w hali na jego zapleczu drukowano gazetę. W 1959 red. nacz. został W. Slawik i uczynił z popołudniówki poczytne pismo w lekkim, humorystycznym, reporterskim stylu. Pierwsze egzemplarze gazety trafiały do kiosków ok. godz. 13. Nakład w 1958–63 utrzymywał się na poziomie 43–46 tys., nast. systematycznie rósł, by w 2. poł. lat 80. XX w. osiągnąć pułap 70– 110 tys. egzemplarzy. „WW” cieszył się popularnością i w mniejszym stopniu niż pozostałe gd. dzienniki był obciążony treściami polit. W 1976 odszedł na emeryturę W. Slawik, a naczelnym został jego zast. J. Waczyński, który zachował charakter gazety. W redakcji zaczęli dominować utalentowani reportażyści (Mirosław Piepka), większą rolę przykładano do zdjęć (Marek Zarzecki, Wojciech Lendzion), sportu (Andrzej Chyliński) i stałych kontaktów z czytelnikami (Wiesława Rejnson). Furorę robił redagowany przez A. Mach codzienny horoskop. 13 XII 1981, po ogłoszeniu q stanu wojennego, zawieszono wydawanie „WW” i część dziennikarzy weszła w skład redakcji tzw. q trójgazety, która do 2 II 1982 zastąpiła gd. dzienniki. Po J. Waczyńskim popołudniówkę przejął w 1986 Bogusław Wierzbicki. Wówczas nakład zwiększały teksty Doroty Abramowicz, Aleksandry Chomickiej, Zofii Trębińskiej, Adama Grzybowskiego, Andrzeja Dudzińskiego i Marka Formeli, doszli też nowi reporterzy. W 1990 RSW Prasa postawiono w stan likwidacji, gazety: „Głos Wybrzeża”, q „Dziennik Bałtycki” i „WW” w marcu 1991 zostały decyzją warsz. komisji ds. podziału mienia RSW Prasa-Książka-Ruch przekazane Socpresse, fr. koncernowi prasowemu należącemu do Roberta Hersanta. Redaktorem nacz. został q Edmund Szczesiak. Redakcja „WW” jako pierwsza w Trójmieście została skomputeryzowana i jako pierwsza przeszła na druk płaski, offsetowy. Pozwoliło to znacznie zwiększyć objętość, doszły cotygodniowe dodatki („Wieczór Seniora”, „Wieczór Intymny”, „Pif-paf”, „Wieczór z Rozrywką”). Powodzeniem cieszyły się wybory „Dziewczyny Roku Wieczoru Wybrzeża” i randki dla samotnych w restauracji q „Cristal”. Przyciągały „zdrapki”: konkursy powodujące wzrost sprzedanych egzemplarzy do 200–300 tys. dziennie. W 1993 R. Hersant wykupił w całości tytuł i sprzedał go z „Dziennikiem Bałtyckim” Axelowi Diekmannowi, właścicielowi Passauer Neue Presse, który powołał Grupę Wydawniczą Polskapresse. „WW” przestał być popołudniówką i podobnie jak inne gazety zaczął ukazywać się rano. Dominowały teksty obyczajowe (Elżbieta Południak) i śledcze (Andrzej Dunajski i Romuald Orzeł, laureaci pol. Pulitzera w 1995 za tekst Grudniowe kule). Wielkim powodzeniem cieszył się w 2. poł. lat 90. cykl „Ojca Grande przepisy na zdrowe życie” Marzeny i Tadeusza Woźniaków, wydany również w masowych nakładach w wersji książkowej. W 1998 redakcję przeniesiono do dawnej drukarni prasowej przy Targu Drzewnym 9/11. W końcu 1999 E. Szczesiaka zastąpił Jarosław Gojtowski. Kolejnym i ostatnim naczelnym był R. Orzeł. Rola gazety ulegała marginalizacji. „WW” jako tabloid regionalny nie sprawdził się i w grudniu 2001 połączono redakcje „Dziennika Bałtyckiego” i „WW” pod hasłami: „Dwie gazety w cenie jednej” oraz „Dziennik dobry – dobry Wieczór”. Do końca 2002 „WW” był częścią „Dziennika Bałtyckiego”, nast. podjęto decyzję o jego likwidacji. Pod nazwą „WW” ukazuje się dodatek do „Dziennika Bałtyckiego” wydawany z okazji Jarmarku św. Dominika i portal internetowy. MKL