|
|
| Linia 1: |
Linia 1: |
| | {{paper}} | | {{paper}} |
| − | [[File:Czesława_Betlejewska.JPG|thumb|Czesława Betlejewska]]'''BETLEJEWSKA CZESŁAWA''' (ur. 17 IV 1943 Przygodzice k. Poznania), konserwator. W 1966 absolwentka zabytkoznawstwa i konserwatorstwa UMK w Toruniu. Od 1967 pracowała w urzędzie wojewódzkiego konserwatora zabytków w Gd., 1975–79 wojewódzki konserwator zabytków. Jako WKZ zainicjowała i nadzorowała konserwację m.in. ołtarzy bocznych z q kośc. św. Mikołaja, ambony z q kośc. św. Trójcy, wystroju kościołów w Lęborku i Skarszewach, rozpoczęła konserwację cyklu obrazów z krużganków katedry w Pelplinie oraz ław i boazerii z q Dworu Artusa. Zainicjowała opracowywanie koncepcji rewaloryzacji miast Hel i Gniew, badania architektoniczne i termowizyjne kamienic przyrynkowych w Gniewie. Według jej koncepcji opracowano m.in. adaptację Spichrza Oliwskiego na potrzeby Muzeum Etnograficznego (q Muzeum Narodowe). W 1977 zorganizowała pierwszą wystawę ''Zabytki na sprzedaż'', mającą ułatwić ich odbudowę i rewitalizację. Od 1979 kierownik Pracowni Dokumentacji Naukowo-Historycznej w gd. oddziale q Przedsiębiorstwa Państwowego Pracownie Konserwacji Zabytków. Od 1992 kustosz Pracowni Mebli w gd. Muzeum Narodowym, 2004–08 wicedyrektor tego muzeum, od 2008 na emeryturze. Opracowała dokumentację historyczno-urbanistyczną miast: Bytów, Orneta, Tolkmicko, Braniewo, Susz, Frombork, Krynica Morska, dokumentację ruralistyczną dla wsi powiatów słupskiego i człuchowskiego. Autorka m.in. prac ''Meble gdańskie od XVI do XIX wieku'' (2001), ''Meble elbląskie XVII i XVIII wieku'' (2004). Opracowała dokumentację ''Gdańskie wnętrza mieszczańskie'', 2006 napisała scenariusz i zredagowała katalog wystawy ''Klejnot w koronie Rzeczypospolitej'' z okazji rocznicy II pokoju toruńskiego, przedstawiającej rzemiosło artyst. Gd. na tle Prus Królewskich. Prezes rady Fundacji im. dr q Katarzyny Cieślak, która wspiera młodych pracowników nauki w badaniach nad sztuką i kulturą Pomorza i Warmii. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] | + | [[File:Czesława_Betlejewska.JPG|thumb|Czesława Betlejewska]]'''CZESŁAWA BETLEJEWSKA''' (ur. 17 IV 1943 Przygodzice k. Poznania), konserwator. W 1966 absolwentka zabytkoznawstwa i konserwatorstwa UMK w Toruniu. Od 1967 pracowała w urzędzie wojewódzkiego konserwatora zabytków w Gd., 1975–79 wojewódzki konserwator zabytków. Jako WKZ zainicjowała i nadzorowała konserwację m.in. ołtarzy bocznych z q kośc. św. Mikołaja, ambony z q kośc. św. Trójcy, wystroju kościołów w Lęborku i Skarszewach, rozpoczęła konserwację cyklu obrazów z krużganków katedry w Pelplinie oraz ław i boazerii z q Dworu Artusa. Zainicjowała opracowywanie koncepcji rewaloryzacji miast Hel i Gniew, badania architektoniczne i termowizyjne kamienic przyrynkowych w Gniewie. Według jej koncepcji opracowano m.in. adaptację Spichrza Oliwskiego na potrzeby Muzeum Etnograficznego (q Muzeum Narodowe). W 1977 zorganizowała pierwszą wystawę ''Zabytki na sprzedaż'', mającą ułatwić ich odbudowę i rewitalizację. Od 1979 kierownik Pracowni Dokumentacji Naukowo-Historycznej w gd. oddziale q Przedsiębiorstwa Państwowego Pracownie Konserwacji Zabytków. Od 1992 kustosz Pracowni Mebli w gd. Muzeum Narodowym, 2004–08 wicedyrektor tego muzeum, od 2008 na emeryturze. Opracowała dokumentację historyczno-urbanistyczną miast: Bytów, Orneta, Tolkmicko, Braniewo, Susz, Frombork, Krynica Morska, dokumentację ruralistyczną dla wsi powiatów słupskiego i człuchowskiego. Autorka m.in. prac ''Meble gdańskie od XVI do XIX wieku'' (2001), ''Meble elbląskie XVII i XVIII wieku'' (2004). Opracowała dokumentację ''Gdańskie wnętrza mieszczańskie'', 2006 napisała scenariusz i zredagowała katalog wystawy ''Klejnot w koronie Rzeczypospolitej'' z okazji rocznicy II pokoju toruńskiego, przedstawiającej rzemiosło artyst. Gd. na tle Prus Królewskich. Prezes rady Fundacji im. dr q Katarzyny Cieślak, która wspiera młodych pracowników nauki w badaniach nad sztuką i kulturą Pomorza i Warmii. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 17:14, 18 lut 2013
CZESŁAWA BETLEJEWSKA (ur. 17 IV 1943 Przygodzice k. Poznania), konserwator. W 1966 absolwentka zabytkoznawstwa i konserwatorstwa UMK w Toruniu. Od 1967 pracowała w urzędzie wojewódzkiego konserwatora zabytków w Gd., 1975–79 wojewódzki konserwator zabytków. Jako WKZ zainicjowała i nadzorowała konserwację m.in. ołtarzy bocznych z q kośc. św. Mikołaja, ambony z q kośc. św. Trójcy, wystroju kościołów w Lęborku i Skarszewach, rozpoczęła konserwację cyklu obrazów z krużganków katedry w Pelplinie oraz ław i boazerii z q Dworu Artusa. Zainicjowała opracowywanie koncepcji rewaloryzacji miast Hel i Gniew, badania architektoniczne i termowizyjne kamienic przyrynkowych w Gniewie. Według jej koncepcji opracowano m.in. adaptację Spichrza Oliwskiego na potrzeby Muzeum Etnograficznego (q Muzeum Narodowe). W 1977 zorganizowała pierwszą wystawę
Zabytki na sprzedaż, mającą ułatwić ich odbudowę i rewitalizację. Od 1979 kierownik Pracowni Dokumentacji Naukowo-Historycznej w gd. oddziale q Przedsiębiorstwa Państwowego Pracownie Konserwacji Zabytków. Od 1992 kustosz Pracowni Mebli w gd. Muzeum Narodowym, 2004–08 wicedyrektor tego muzeum, od 2008 na emeryturze. Opracowała dokumentację historyczno-urbanistyczną miast: Bytów, Orneta, Tolkmicko, Braniewo, Susz, Frombork, Krynica Morska, dokumentację ruralistyczną dla wsi powiatów słupskiego i człuchowskiego. Autorka m.in. prac
Meble gdańskie od XVI do XIX wieku (2001),
Meble elbląskie XVII i XVIII wieku (2004). Opracowała dokumentację
Gdańskie wnętrza mieszczańskie, 2006 napisała scenariusz i zredagowała katalog wystawy
Klejnot w koronie Rzeczypospolitej z okazji rocznicy II pokoju toruńskiego, przedstawiającej rzemiosło artyst. Gd. na tle Prus Królewskich. Prezes rady Fundacji im. dr q Katarzyny Cieślak, która wspiera młodych pracowników nauki w badaniach nad sztuką i kulturą Pomorza i Warmii.
BŚ
