OMUTH CHRISTIAN, pastor kościoła św. Jana
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
'''CHRISTIAN OMUTH''' (1631 Gdańsk – 29 V 1680 Gdańsk), teolog, pastor [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościoła św. Jana]]. Pochodził z rodziny szlacheckiej. Od 1644 uczeń [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]]. <br/><br/> | '''CHRISTIAN OMUTH''' (1631 Gdańsk – 29 V 1680 Gdańsk), teolog, pastor [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościoła św. Jana]]. Pochodził z rodziny szlacheckiej. Od 1644 uczeń [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]]. <br/><br/> | ||
| − | W latach 1657–1667 pastorem w Stegnie (Kobbelgrube, Steegen), następnie diakonem i od 1672 do śmierci pastorem w kościele św. Jana w Gdańsku. 26 VIII 1667 utracił nagle głos, po krótkiej poprawie dolegliwość | + | W latach 1657–1667 pastorem w Stegnie (Kobbelgrube, Steegen), następnie diakonem i od 1672 do śmierci pastorem w kościele św. Jana w Gdańsku. 26 VIII 1667 utracił nagle głos, po krótkiej poprawie dolegliwość nasiliła się, po kilku dniach – bez stosowania lekarstw – głos ostatecznie powrócił. Uznano to za skutek jego szczególnie żarliwych modlitw. <br/><br/> |
Na polecenie [[LUTERANIE | Ministerium Duchownego]], wraz z pierwszym kaznodzieją [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] (NMP), Nathanaelem Dilgerem, i kaznodzieją [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny]], Michaelem Bürichem, pełnił w latach 1673–1675 rolę negocjatora w sporach teologicznych i konfliktach społecznych, do których doprowadzała działalność pastora [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościoła św. Trójcy]] [[STRAUCH AEGIDIUS | Aegidiusa Straucha]]. W efekcie przedstawiciele opowiadających się za Strauchem gdańskich cechów blokowali mu dostęp do ambony i żądali zakazania mu głoszenia potępiających kazań. <br/><br/> | Na polecenie [[LUTERANIE | Ministerium Duchownego]], wraz z pierwszym kaznodzieją [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] (NMP), Nathanaelem Dilgerem, i kaznodzieją [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny]], Michaelem Bürichem, pełnił w latach 1673–1675 rolę negocjatora w sporach teologicznych i konfliktach społecznych, do których doprowadzała działalność pastora [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościoła św. Trójcy]] [[STRAUCH AEGIDIUS | Aegidiusa Straucha]]. W efekcie przedstawiciele opowiadających się za Strauchem gdańskich cechów blokowali mu dostęp do ambony i żądali zakazania mu głoszenia potępiających kazań. <br/><br/> | ||
Wraz z [[NICOLAI HEINRICH | Heinrichem Nicolaim]] był autorem ćwiczeń do etyki dla Gimnazjum Akademickiego (''Gymnasii Ethici Exercitatio XV: De Amicitia'', Dantisci 1649). Był autorem rozprawy teologicznej poświęconej kwestii wskrzeszenia niewiernych po końca świata (''Disputatio theologica de resurrectione impiorum, quam annuente eo, qui est ressurectio et vita ...'', Wittenbergae 1677). Autor wielu mów pogrzebowych, między innymi na pogrzebie pastora kościoła NMP [[BOTSACK JOHANN| Johanna Botsacka]] (''Christlicher Leich-Sermon, bey ... Leich-Begängnis des … H. Johannis Botsacci, der Heil. Schrift weitberühmten Doct. und umb die ganze Evangelische Kirche wolverdienten Theologi, auch der Kirchen zu St. Marien in Dantzig, treufleissigen Pastoris; eines Ehrw: Ministerii Senioris, und zuletzt Emeriti. Aus den Worten so Apocal. 22. Vers. 12. 13. 14. zu lesen: Siehe, Ich komme bald, und mein Lohn mit mir, zu geben einem jeglichen, wie seine Wercke seyn werden etc. In gemeldter Kirchen gehalten …'', Dantzig [1674]). <br/><br/> | Wraz z [[NICOLAI HEINRICH | Heinrichem Nicolaim]] był autorem ćwiczeń do etyki dla Gimnazjum Akademickiego (''Gymnasii Ethici Exercitatio XV: De Amicitia'', Dantisci 1649). Był autorem rozprawy teologicznej poświęconej kwestii wskrzeszenia niewiernych po końca świata (''Disputatio theologica de resurrectione impiorum, quam annuente eo, qui est ressurectio et vita ...'', Wittenbergae 1677). Autor wielu mów pogrzebowych, między innymi na pogrzebie pastora kościoła NMP [[BOTSACK JOHANN| Johanna Botsacka]] (''Christlicher Leich-Sermon, bey ... Leich-Begängnis des … H. Johannis Botsacci, der Heil. Schrift weitberühmten Doct. und umb die ganze Evangelische Kirche wolverdienten Theologi, auch der Kirchen zu St. Marien in Dantzig, treufleissigen Pastoris; eines Ehrw: Ministerii Senioris, und zuletzt Emeriti. Aus den Worten so Apocal. 22. Vers. 12. 13. 14. zu lesen: Siehe, Ich komme bald, und mein Lohn mit mir, zu geben einem jeglichen, wie seine Wercke seyn werden etc. In gemeldter Kirchen gehalten …'', Dantzig [1674]). <br/><br/> | ||
Do 1945 roku na północnej ścianie chóru kościoła św. Jana, na lewo od drzwi wejściowych do [[ZAPPIO ZACHARIAS | Biblioteki Zappia]] wisiał jego portret namalowany w 1667, zaginiony podczas działań wojennych. {{author: JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Do 1945 roku na północnej ścianie chóru kościoła św. Jana, na lewo od drzwi wejściowych do [[ZAPPIO ZACHARIAS | Biblioteki Zappia]] wisiał jego portret namalowany w 1667, zaginiony podczas działań wojennych. {{author: JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 08:32, 26 lis 2019
CHRISTIAN OMUTH (1631 Gdańsk – 29 V 1680 Gdańsk), teolog, pastor kościoła św. Jana. Pochodził z rodziny szlacheckiej. Od 1644 uczeń Gimnazjum Akademickiego.
W latach 1657–1667 pastorem w Stegnie (Kobbelgrube, Steegen), następnie diakonem i od 1672 do śmierci pastorem w kościele św. Jana w Gdańsku. 26 VIII 1667 utracił nagle głos, po krótkiej poprawie dolegliwość nasiliła się, po kilku dniach – bez stosowania lekarstw – głos ostatecznie powrócił. Uznano to za skutek jego szczególnie żarliwych modlitw.
Na polecenie Ministerium Duchownego, wraz z pierwszym kaznodzieją kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (NMP), Nathanaelem Dilgerem, i kaznodzieją kościoła św. Katarzyny, Michaelem Bürichem, pełnił w latach 1673–1675 rolę negocjatora w sporach teologicznych i konfliktach społecznych, do których doprowadzała działalność pastora kościoła św. Trójcy Aegidiusa Straucha. W efekcie przedstawiciele opowiadających się za Strauchem gdańskich cechów blokowali mu dostęp do ambony i żądali zakazania mu głoszenia potępiających kazań.
Wraz z Heinrichem Nicolaim był autorem ćwiczeń do etyki dla Gimnazjum Akademickiego (Gymnasii Ethici Exercitatio XV: De Amicitia, Dantisci 1649). Był autorem rozprawy teologicznej poświęconej kwestii wskrzeszenia niewiernych po końca świata (Disputatio theologica de resurrectione impiorum, quam annuente eo, qui est ressurectio et vita ..., Wittenbergae 1677). Autor wielu mów pogrzebowych, między innymi na pogrzebie pastora kościoła NMP Johanna Botsacka (Christlicher Leich-Sermon, bey ... Leich-Begängnis des … H. Johannis Botsacci, der Heil. Schrift weitberühmten Doct. und umb die ganze Evangelische Kirche wolverdienten Theologi, auch der Kirchen zu St. Marien in Dantzig, treufleissigen Pastoris; eines Ehrw: Ministerii Senioris, und zuletzt Emeriti. Aus den Worten so Apocal. 22. Vers. 12. 13. 14. zu lesen: Siehe, Ich komme bald, und mein Lohn mit mir, zu geben einem jeglichen, wie seine Wercke seyn werden etc. In gemeldter Kirchen gehalten …, Dantzig [1674]).
Do 1945 roku na północnej ścianie chóru kościoła św. Jana, na lewo od drzwi wejściowych do Biblioteki Zappia wisiał jego portret namalowany w 1667, zaginiony podczas działań wojennych.
