KALINA IGNATIJ, rosyjski konsul w Gdańsku
(Utworzył nową stronę „{{web}} '''IGNATIJ PIETROWICZ KALINA''' Category: Hasła w przygotowaniu”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''IGNATIJ PIETROWICZ KALINA''' | + | '''IGNATIJ PIETROWICZ KALINA''' (właściwie Izaak Eisenbuch) (18 XII 1884 Klimontów, gub. radomska, Cesarstwo Rosyjskie – 29 VII 1938 Mińsk), sowiecki dyplomata pochodzenia żydowskiego, konsul generalny w Gdańsku (1929–1933). Lekarz ginekolog, ukończył studia medyczne w Szwajcarii. Od 1902 roku działał w partii Bund, od 1918 w Rosyjskiej Partii Komunistycznej (bolszewików). Na początku lat 20. XX wieku wykładowca akademii medycznej w Moskwie, od 1925 dyrektor Domu Macierzyństwa i Dzieciństwa w Leningradzie (dawny Cesarski Kliniczny Instytut Położniczy). <br/><br/> |
| − | [[Category: | + | W 1926 roku przeszedł do służby w dyplomacji, początkowo był pierwszym sekretarzem poselstwa ZSRR w Pradze, w 1929 na tym samym stanowisku w Wiedniu. 9 XII 1929 mianowany konsulem generalnym w Gdańsku. Od 1933 roku pełnomocnik Ludowego Komisariatu Spraw Zagranicznych przy Radzie Komisarzy Ludowych Ukraińskiej SRR, od 1935 na analogicznym stanowisku przy RKL Białoruskiej SRR. Aresztowany w nocy 17/18 XII 1937 w Mińsku, oskarżony o współpracę z polskim wywiadem, zmarł w szpitalu więziennym. Pośmiertnie rehabilitowany 28 VIII 1956. {{author: OM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 16:02, 22 lis 2019
IGNATIJ PIETROWICZ KALINA (właściwie Izaak Eisenbuch) (18 XII 1884 Klimontów, gub. radomska, Cesarstwo Rosyjskie – 29 VII 1938 Mińsk), sowiecki dyplomata pochodzenia żydowskiego, konsul generalny w Gdańsku (1929–1933). Lekarz ginekolog, ukończył studia medyczne w Szwajcarii. Od 1902 roku działał w partii Bund, od 1918 w Rosyjskiej Partii Komunistycznej (bolszewików). Na początku lat 20. XX wieku wykładowca akademii medycznej w Moskwie, od 1925 dyrektor Domu Macierzyństwa i Dzieciństwa w Leningradzie (dawny Cesarski Kliniczny Instytut Położniczy).
W 1926 roku przeszedł do służby w dyplomacji, początkowo był pierwszym sekretarzem poselstwa ZSRR w Pradze, w 1929 na tym samym stanowisku w Wiedniu. 9 XII 1929 mianowany konsulem generalnym w Gdańsku. Od 1933 roku pełnomocnik Ludowego Komisariatu Spraw Zagranicznych przy Radzie Komisarzy Ludowych Ukraińskiej SRR, od 1935 na analogicznym stanowisku przy RKL Białoruskiej SRR. Aresztowany w nocy 17/18 XII 1937 w Mińsku, oskarżony o współpracę z polskim wywiadem, zmarł w szpitalu więziennym. Pośmiertnie rehabilitowany 28 VIII 1956.
